رونیدا حاجی

حسکه - در ٩ اکتبر ٢٠١٩، دولت متجاوز ترکیه به سری‌کانی و گری‌سپی حمله کرد و در نتیجه مردم مجبور به ترک خانه‌های خود شدند. به مدت پنج سال است که هزاران نفر از مردم سری‌کانی در اردوگاه واشوکانی در حال مقاومت می‌باشند. به خصوص زنان در شرایط سخت زندگی در اردوگاه با مشکلات زیادی روبرو هستند و برای گذران زندگی تلاش می‌کنند.

خدیجه ساجر یکی از زنان ٣٠ ساله آواره در اردوگاه واشوکانی است که در شهر سری‌کانی به دنیا آمده و به دوستانش هنرهای دستی را آموزش می‌دهد. خدیجه با وجود سختی‌ها و مشکلات آوارگی و همچنین نادیده گرفته شدن اردوگاه از طرف سازمان‌های حقوق بشری، با پشتکار، علاقه و با کمترین امکانات به خلق هنرهای دستی مشغول است. خدیجه با محصولات خود نه تنها چادر خود را زیبا کرده است، بلکه با کاشت گل‌های زیبا بیرون چادرش را نیز دل‌انگیزتر کرده است.

خدیجه ساجر تاکید کرد که کار هنرهای دستی برای او فقط یک منبع درآمد نیست، بلکه علاقه و فرهنگی است که زنده نگه داشتن آن را وظیفه‌ای بر دوش خود می‌داند. او در ادامه بیان داشت: «وقتی در سری‌کانی بودم، به کار کشاورزی و هنرهای دستی مشغول بودم. با این کار امرار معاش می‌کردم و زندگی‌ام را اداره می‌کردم. من هنرهای دستی می‌ساختم، می‌فروختم و کارم را ادامه می‌دادم، اما این کار فقط برای امرار معاش نیست، بخشی از هویت من است. من با هنرهای دستی داخل چادرم را تزئین کرده‌ام و خارج چادر را نیز با گل‌ها زیبا زینت داده‌ام.»

 

شکوفا شدن استعدادهای زنان از طریق هنرهای دستی

خدیجه ساجر تأکید کرد که زنان باید با پشتکار تلاش کنند و گفت: «من می‌خواهم و آرزو دارم که هر زنی به کارهنرهای دستی مشغول باشد. زیرا من احساس می‌کنم که این یک اثر فرهنگی است و هرکسی نمی‌توانند آن را زنده نگه دارد. زنان بیشتر به مسائل هنری و فولکلوریک گرایش دارند. زیرا زنان زمانی که این کار را انجام می‌دهند به هویت واقعی خود باز می‌گردند، آنها صاحب این کار هستند و با دست‌های خود آن را خلق می‌کنند. زمانی که به هنرهای دستی نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که زنان تاکنون چه چیزهای زیادی خلق کرده‌اند. امروزه هزاران زن در اردوگاه به مقاومت مشغول هستند و منتظر بازگشت به سری‌کانی می‌باشند.»

 

«زنان در هر شرایطی حلال مشکلات و خالق زندگی هستند»

خدیجه ساجر اینگونه سخنان خود را به اتمام رساند: «من کار هنرهای دستی را مانند یک دوست می‌دانم که همیشه می‌توانم به او تکیه کنم. به همین دلیل از سازمان‌های بشردوستانه می‌خواهیم که به پروژه‌های احیای هنرهای دستی کمک کنند تا زنان بتوانند کار خود را ادامه دهند. سازمان‌های بشردوستانه باید از زنان حمایت کنند زیرا زنان بیشترین مقاومت را انجام می‌دهند، کار می‌کنند و شرایط زندگی را تحمل می‌کنند و به دنبال راه حل هستند.»