سودان- زنان سودان در تمام مدت درگیری میان ارتش و نیروهای پشتیبانی سریع، با وجود سختی‌ها و چالش‌های مسیر آوارگی، از خانه‌های خود تا رسیدن به مراکز اسکان در مناطق امن، ایستادگی و صبوری کرده‌اند.

خبرگزاری ما طی بازدیدی گسترده از مرکز اسکان «وداعة‌الله» در ایالت شمالی، که پیش‌تر خوابگاه دانشجویان یکی از دانشگاه‌ها بود و اکنون از سوی مقامات به مرکز اسکان تبدیل شده، شرایط ساکنان آن را بررسی کرد. در این مرکز، که با نصب چندین چادر به محل زندگی شماری از خانواده‌های آواره، به‌ویژه از خارطوم، بدل شده است، وضعیت امنیتی نسبتاً پایدار به نظر می‌رسد. زنان ساکن در اینجا، با وجود برخی دشواری‌ها، زندگی در مرکز اسکان را پذیرفته و شرایط موجود را ناشی از تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم جنگ بر مردم می‌دانند.

 

تجربه‌ای دشوار، اما پر از آموخته‌ها

ساره ازهری، یکی از آوارگان ساکن در چادرهای این مرکز، می‌گوید از نخستین روزهای درگیری از منطقه ام‌درمان در خارطوم گریخته است. او شرایط این مرکز را مطلوب توصیف می‌کند، چرا که بدون پرداخت هزینه، مکانی برای زندگی خود و خانواده‌اش یافته و علاوه بر آن، منطقه چندان دورافتاده نیست و خدمات اولیه در آن فراهم است.

ساره که یک سال پیش پدر خود را در این مرکز به دلیل بیماری از دست داده، می‌گوید در آن دوران سخت، ساکنان مرکز او را یاری کردند. با این حال، او توانسته است با پیوستن به جمعیت هلال احمر و یک سازمان دیگر، به‌عنوان داوطلب فعالیت کند. او می‌گوید: «درست است که تجربه‌ای سخت بود، اما با افراد جدید آشنا شدیم و فرهنگ‌های مختلفی را شناختیم که برایمان مفید بود.»

روزهای او در مرکز اسکان بستگی به برنامه‌های موجود دارد، اما او از اینکه می‌تواند در تغذیه دیگران و انجام کارهای خیر مشارکت کند، احساس رضایت دارد و زندگی در این مرکز را «تجربه‌ای زیبا» توصیف می‌کند. او از سازمان‌ها می‌خواهد که آموزش در این مراکز را تقویت کنند، چرا که وضعیت آموزشی در میان آوارگان به‌شدت آسیب دیده است.

 

امید به بازگشت، با وجود دشواری‌ها

رقیه محمد سعید و خانواده‌اش ابتدا میان مراکز اسکان مختلف جابه‌جا شدند، اما سرانجام با وجود سختی‌ها، در این مرکز ساکن شدند. او یکی از چالش‌های بزرگ را نبود فرصت‌های شغلی برای خانواده‌ها می‌داند که تأمین معیشت را دشوار کرده است. با این حال، او می‌گوید: «مردم با یکدیگر همدل هستند و با وجود مشکلات، زندگی را با هم تقسیم می‌کنند.» اما در عین حال، از ترس و نگرانی ناشی از حملات پراکنده نیروهای پشتیبانی سریع سخن می‌گوید که هر از گاهی آرامش آنان را برهم می‌زند.

سیده النور، که از خارطوم به این مرکز پناه آورده، آرزو دارد که جنگ پایان یابد و او و دیگر آوارگان بتوانند هرچه زودتر به خانه‌هایشان بازگردند، هرچند که تجربه زندگی در مرکز اسکان را مثبت ارزیابی می‌کند. او می‌گوید ساکنان مرکز اسکان، همچون یک خانواده کنار هم زندگی می‌کنند. او از مسئولان می‌خواهد که به نیازهای خاص زنان توجه کرده و امکانات لازم را برای آنان فراهم کنند.

سجود عزالدین، که سه ماه است در این مرکز زندگی می‌کند، نیز تأکید می‌کند که باوجود دشواری‌ها، زنان سعی دارند روزهایشان را به بهترین شکل سپری کنند.

بازدید ما از مرکز «وداعة‌الله» نشان داد که زنان آواره با وجود همه مشکلات، با یکدیگر همزیستی مسالمت‌آمیزی دارند و شرایط سخت را پذیرفته‌اند. اما امید آنان همچنان به پایان درگیری و بازگشت به خانه‌هایشان زنده است.