Navenda Nûçeyan – Cîgira Seroka Karûbarên Jin û Malbatê ya Îranê Zahra Behrozazer, di civîna Lijneya Wezîran a di 24’ê Kanûnê de diyar kir ku ji jinan re ji bo dayîna ehliyeta motorsîkletan tu astengiyên hiqûqî nîne. Lêbelê, pêkanînên îdarî, şîroveyên saziyî û astengiyên teknîkî-olî yên salan didomînin, gihandina jinan a ji bo vê mafê di astek berfireh de bi fiîlî asteng dike. Parêzvanên mafên mirovan, diyar dikin ku ev yek azadiya tevger, sîgorte û derfetên dahatê yên jinan sînordar dike.

Daxuyaniyên rayedaran, parçeyek rêze daxuyaniyên nakokin ku di mehên dawî de di medyayê û derdorên hiqûqî de pir caran tên rojevê. Rayedarên girêdayî hikûmetê û hin biryarên dadgehê, dibêjin ku qanûn dayîna ehliyetê ya ji bo jinan qedexe nake; lêbelê, polîsên trafîkê berê îdia kirine ku ev di pêkanînê de qedexe ye an jî guhertinek di rêziknameyan de pêwîst e.

Parêzer û medya, diyar dikin ku pirsgirêka bingehîn "nakokiya di navbera qanûn û pêkanînê de" û nezelaliyên rêziknameyê ye. Ev rewş dibe sedema ku hin jin bêyî ehliyeta fermî motorsîkletan bikarbînin û ji sîgorte û parastina hiqûqî bêpar bimînin.

Aktîvîstên civakî û medyaya navneteweyî, destnîşan dikin ku dûrxistina jinan ji ehliyetê ne tenê pirsgirêkek qanûnî ye, li ser jiyana rojane û aboriyê bandorên şênber ava dike. Jinên ku li bajarên mezin motorsîkletan bikar tînin, di rewşa qezayê de ji sîgorta û parastina qanûnî bêpar dimînin û bi rîska prosedur û cezayên qanûnî re rû bi rû dimînin. Ev yek dahat û azadiya tevgera wan jî sînordar dike.

Di navbera astengiyên teknîkî û saziyî de, kêmbûna mamosteyên jin û polan, binesaziya perwerdehiyê ya nebaş, nezelaliyên sîgortayê û fikarên olî û adetî cihdigre. Hikûmet, diyar dike ku ji bo pêkanînê pêdivî hevrêziya navbera saziyan heye, lê rexnegiran dibêjin ku divê parastinên qanûnî, sîgorta û gihîştina perwerdehiyê jî bên mîsoger kirin.

Daxuyaniya Cîgira Serokê Karûbarên Jin û Malbatê, îradeyek sembolîk a çareserkirina pirsgirêka yasayî nîşan dide. Lêbelê, tecrûbeyên berê û astengiyên sazûmanî nîşan didin ku guhertina rastîn tenê bi xebatên hevrêz, rêziknameyên zelal, bicîhanîna biryarên dadgehê û misogerkirina piştgiriya sîgorteyê û perwerdeyê pêkan e. Heta ku ev valahî bidome, siwarên motorsîkletan ên jin dê ji mafê xwe ya veguhastina ewle û gihîştina wekhev a bazara kar bêpar bimînin. Li gorî parêzvanên mafên mirovan, ev mînakek cudakariya avahîsazî ye.