MEDÎNE MAMEDOGLU

Amed - Atolyeya Hunerê ya bi navê "Atolye Peyker" ku ji hêla Nazli Çîçek û Erdal Tut ve li Amedê hatiye vekirin, karên wekî peyker, nîgarkêşî û xîzkirina daran dike. Nazli Çîçek diyar kir ku di atolyeya 6 sal berê hatiye vekirin de, 3 sal in perwerdeya hunerî tê dayîn, di pêvajoya pandemiyê de mirov ji bo hilberînê bikin eleqeya xwe nîşanî atolyeyan didin. Nazli Çîçek a ku di kargehê de fêrî peyker û sêwiranên din bûye got ku hilberîn awayê afirandina kesayeta mirovan e.

"Em atolyeyên dar, peyker û sêwiranê didin" 

Nazli Çîçek diyar kir ji bo cihek ji xwe re vebike dest bi vê komxebatê kirine û xwestiye bi vê yekê karê xwe yê kesane bike. Nazli Çîçek got ku ew û hevjînê xwe li vir berhemên xwe çêdikin û diyar kir ku ji bo komxebatê hewcedariya wan bi dahatiyek darayî heye ku piştî demekê pêdiviyên xwe bi cih bînin. Nazli Çîçek da zanîn ku wan sêwiran û hilberînên xwe yên wekî lembeyan ji bo firotanê danîne û diyar kir ku piştî sêwiranên xwe dest bi hînkirina peyker û daran kirine û wiha got: “Me sê sal berê li vir dest bi mamostehiyê kir. Li vir em dersên wekî peykersazî, dar an jî karê heriyê pêşkêş dikin. Ji xeynî wê, atolyeyên me jî hene ku em hilberînên cuda disêwirînin. Em di bingehê de li vir du komxebatan derbas dikin.”

"Hilberîn awayê xweafirandinê ye" 

Nazli Çîçek diyar kir ku pîşeya wê ya sereke Şêwirmendiya Psîkolojîk e û bawer dike ku huner qadeke ku divê hemû kes pê re eleqedar bibin û got ku huner ziman û awayê vegotinê  ye û axaftina xwe wiha domand: “Çawa ku di wêjeyê de, helbest û nivîskarî heye, zimanê hunerê jî heye. Peykersazî zimanek din e, awayek din ê vegotinê ye. Bi têkilîkirin, hîskirin û afirandina şêweyek danûstandinê, hûn wê li kesê/a din vedigerînin. Bi rastî, mebesta we tenê rêwîtiya ber bi xwe ve ye. Bi vî rengî eleqeya min a ji bo huner û peykersaziyê li vir dest pê kir. Ez difikirim ku qada hilberînê qadeke pir girîng e ku hûn xwe bidin nasîn û wateyê li jiyanê zêde bikin. Ji ber ku hilberîn awayê xweafirandinê ye. Gava ku hûn tiştek hildiberînin, hûn xwe li wir dibînin. Her afirandin wê dihundirîne, ava dike. Bi xwezayî, hebûna di vê pêvajoyê de ji min re ew çend xweş tê ku ez nikarim wê vebêjim. Ew dihelê ku ez xwe, wek xwe hîs dikim. Bi vî rengî ez xwe diafirînim. "

"Em vê derê wekî cîhek bazirganiyê nabînin" 

Nazli Çîçek, behs kir ku wê di komxebatê de rola cureyek arîkariya perwerdeyê girtiye ser xwe û diyar kir ku di komxebatê de ew derfetê didin mirovan ku bi xwe re hilberînin û bi tenê bin. Nazli Çîçek bal kişand ku ew çi dikin ji bo wan pir hêja ye û ji ber vê yekê ew komxebatê wekî cîhek bazirganî nabînin û wiha got: “Ez li vir hem xwendekar im û hem jî parçeyek vê pêvajoya perwerdeyê me. Tiştê ku ez li vir fêr dibim, fêrî xwendekarên me yên ku tên vir dikim. Em wekî cihê bazirganiyê lê nanêrin ji ber ku ev ji bo me deverek pir girîng e. Mirov li vir nefesê distîne. Me ev yek pir dît di vê serdemê de. Me derfeta hilberînê da kesên ku ji ber pandemiyê li malê mane. Mumkun bû ku mirov bi xwe re tenê bimîne û xwe fam bike. Ev ji bo me pir bi nirx bû. Tevî hemû zehmetiyan jî zindîkirina vî cihî timî pêşbîniya me ya yekem bû."