مرکز خبر- روز چهارشنبه ١٠ اردیبهشت‌ماه، شیرین عبادی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح، با انتشار پیامی روز جهانی کارگر را نه سزاوار تبریک، بلکه شایسته تسلیت دانست؛ تسلیتی برای جلب توجه به وضعیت بحرانی کارگران، به‌ویژه در ایران و نوشت: اکنون و در آستانه ۱۱ اردیبهشت، روز معلم، و روز جهانی کارگر، که اتحادیه‌های معلمان برای برگزاری تجمع فراخوان داده‌اند، فرصت دیگریست برای یادآوری این حقیقت: اتحاد و همبستگی معلمان، کارگران، بازنشستگان و دانشجویان، کلید تغییر است.

شیرین عبادی با اشاره به چهار دهه ظلم و ستم جمهوری اسلامی به مردم ایران، نوشت: یکم ماه مه، روز جهانی کارگر، بیش از آنکه سزاوار تبریک باشد، نیازمند پیام تسلیت است؛ تسلیتی نه برای سوگواری، بلکه برای جلب توجه به وضعیت فاجعه‌بار کارگران، به‌ویژه در ایران. کشوری که بیش از چهار دهه سایه غارت، سرکوب و ستم سازمان‌یافته را از سر گذرانده و ارزش و کرامت کار انسان را به فراموشی سپرده است.

وی در ادامه‌ی پیام خود با اشاره به اینکه کارگران همواره صدای بی‌عدالتی‌ جمهوری اسلامی علیه مردم ایران بوده‌اند، نوشت: «بیش از پنج روز از انفجار فاجعه‌بار در بندرعباس گذشته، اما هنوز بیش از ۲۰ تن از قربانیان شناسایی نشده‌اند، ده‌ها خانواده در بلاتکلیفی و غم، این حقیقت تلخ را فریاد می‌زنند: کارگران، نخستین قربانیان سیاست‌های ضدانسانی حاکمان‌اند. با این حال، همین کارگران در سال‌ها و دهه‌های گذشته بارها نشان داده‌اند که می‌توانند علیه استبداد بایستند و برای احقاق حقوقشان سازمان‌یابی کنند. از سندیکای اتوبوسرانی تهران گرفته تا نیشکر هفت‌تپه، از هپکو تا فولاد اصفهان و صنایع نفت و گاز، صدای اتحادشان هنوز در حافظه جنبش‌های اجتماعی زنده است. شعاری که دانشجویان سر دادند: «فرزند کارگرانیم، کنارشان می‌مانیم»، فقط یک نمونه از پیوند امیدبخش میان نیروهای مختلف اجتماعی است.»

وی در ادامه‌ی پیام خود رمز موفقیت پیروزی بر استبداد را اتحاد عنوان کرده و نوشت: اکنون و در آستانه ۱۱ اردیبهشت، روز معلم، و روز جهانی کارگر، که اتحادیه‌های معلمان برای برگزاری تجمع فراخوان داده‌اند، فرصت دیگریست برای یادآوری این حقیقت: اتحاد و همبستگی معلمان، کارگران، بازنشستگان و دانشجویان، کلید تغییر است.

صدها قربانی فضای ناامن کار، هزاران کارگر با قراردادهای بی‌ثبات و دستمزدهای تحقیرآمیز، و میلیون‌ها خانواده که در زیر بار گرانی و فقر خرد می‌شوند، فریاد می‌زنند: اتحاد تنها راه ماست.

نسل امروز شاید فراموش کرده باشد، اما رژیم پیشین نه با سلاح، بلکه با اعتصاب گسترده کارگران نفت و گاز و بازار از پا درآمد. اکنون بار دیگر زمان آن رسیده که این نیروی تاریخی، خود را بازیابد.