در سایه ادامه درگیری‌ها؛ برگزار نشدن جشن‌های ٨ مارس در سویدا
زنان شهر سویدا ضمبر ابراز همبستگی با مردم شهرهای ساحل سوریه که اخیراً از سوی جهادگران هیئت تحریر الشام مورد خشونت، کشتار و قتل‌عام قرار گرفته‌اند، تأکید کردند که از خواسته‌های خود عقب‌نشینی نخواهند کرد.
روشیل جونیور
سویدا - برای اولین بار پس از دهه‌ها، یاد انقلاب هشتم مارس از سوریه محو شد و همراه با آن، جشن روز جهانی زن در بیشتر شهرهای سوریه از جمله سویدا که زنانش همواره در خط مقدم جنبش‌های مردمی از انقلاب بزرگ سوریه تا قیام ۲۰۱۱ حضور داشته‌اند، برگزار نشد.
الهام ریدان، فعال جنبش مردمی سویدا و عضو هیئت اجتماعی اقدام ملی، می‌گوید این اولین بار است که هشتم مارس را بدون یادآوری انقلاب هشتم مارس سپری می‌کنیم؛ مناسبی که رژیم سابق از آن به عنوان ابزاری برای کمرنگ کردن روز مبارزه جهانی زنان استفاده می‌کرد.
اهداف گروه «صبايا الربيع»
الهام ریدان در مورد گروه ««صبايا الربيع» که خود عضوی از آن است، می‌گوید: «ما گروهی از دوستان با پیشینه‌های مختلف بودیم که تنها نقطه مشترکمان هویت زنانه ما بود. از سال ۲۰۰۰ شروع به سازماندهی شب‌های فرهنگی، خلاصه کردن کتاب‌ها، دعوت از متخصصان و برگزاری مراسم روز جهانی زن کردیم.»
وی افزود: «با آغاز بحران سوریه در سال ۲۰۱۱، این گروه موضعی روشن علیه رژیم سابق گرفت و در اعتراضات زنان، راهپیمایی‌های شمع و تجمعات اعتراضی تحت نام «صبايا الربيع» شرکت کرد. با گذشت زمان، فعالیت‌های گروه گسترش یافت و شامل ارائه کمک‌های امدادی، حمایت روانی، اجرای تئاترهایی درباره واقعیت زنان تحت نقض حقوقشان، و سازماندهی فعالیت‌هایی برای کودکان در مراکز اسکان موقت شد.»
الهام ریدان در مورد دلیل عدم برگزاری جشن‌های روز جهانی زن در سویدا طی سال جاری، گفت که شادی آنها به دلیل ادامه درگیری‌ها و نقض حقوق اقشار و گروه‌های مختلف سوریه ناقص مانده است. به همین دلیل، گروه «صبايا الربيع» که او عضوی از آن است، تصمیم گرفتند به نشانه همبستگی با مردم ساحل سوریه و تأکید بر اینکه زنان سوریه در درد و مبارزه شریک هستند، از برگزاری جشن خودداری کنند.
وی در ادامه توضیح داد: «این روزی است که آرزویش را داشتیم؛ هشتم مارسِ پاک و سرشار از معانی والا که تنها بر تقویم می‌درخشد. روزی که یاد انقلاب هشتم مارس بر آن سایه افکنده، اکنون با ما زنده و با آنها مرده است.»
الهام ریدان با پرسشی تلخ سخنان خود را اینگونه ادامه می‌دهد: «چرا شاد نمی‌کنیم؟ چرا فریاد شادی سر نمی‌دهیم و در خیابان‌ها جشن نمی‌گیریم؟ پاسخ ساده است: چون امروز خیابان‌ها در خون غرق شده است! خونی سوری، بدون فرقه، عقیده یا مذهب، بدون جنسیت، سن یا هویت؛ فقط خون یک سوری.»
وی در مورد مطالباتی که زنان برای تامین و تضمین حقوق خود مطرح می‌کنند، گفت: «زنان سوریه امروز می‌خواهند وطنی داشته باشند که در آن قانون و برابری حاکم باشد، دور از خشونت و کشتار، جایی که جوانان به دلیل مصائب ناشی از شرایط اقتصادی و سیاسی بحرانی، مجبور به فرار نباشند.»
الهام ریدان با تأکید بر اینکه با وجود شرایط سخت و چالش‌ها، جنبش زنان تا تحقق عدالت و دموکراسی برای همه زنان سوریه ادامه خواهد یافت، گفت: «در روز جهانی زن، برایمان مهم نیست که گل یا عطر هدیه بگیریم. ما فقط می‌خواهیم خونریزی متوقف شود. می‌خواهیم کشوری داشته باشیم که در آن عدالت برقرار باشد، نه گورستان و نه منطقه تحت کنترل مزدوران. میهن امنی که با همه اتنیک‌ها و خلق‌هایش یکپارچه است، نه درگیر جنگ، نه تهدید به تجزیه، و نه تحت سلطه بیگانگان. جایی که نان، گرما و نور برای همه فراهم باشد. جایی که همه بدون حذف یا انتقام زندگی کنند، بدون سلاح‌های غیرقانونی، سخنان نفرت‌انگیز، سانسور یا تقلب. کشوری که آزادی در آن حقی همگانی باشد، نه لطفی از سوی کسی. جایی که مادران برای کودکانشان لالایی بخوانند، نه اینکه اجسادشان را در زیر آوارها جستجو کنند.»
الهام ریدان در پایان تأکید کرد: «ما از خواسته‌هایمان عقب‌نشینی نمی‌کنیم و برای مشارکت در تصمیم‌گیری‌هایی که سرنوشت ما را تعیین می‌کنند، تلاش خواهیم کرد.»