سلیمانیه- دیروز، اول ماه مه روز جهانی کارگر، در خیابان ‌سَهوله، راهپیمایی‌ای مردمی به سوی پارک عمومی شهر سلیمانیه برگزار شد. این برنامه به ابتکار کمیته اول ماه مه، با حضور زنان کنشگر، کارگران و بسیاری از روشنفکران شهر، با شعار «نان، کار، آزادی» آغاز شد. سپس چندین بیانیه از سوی کمیته اول مه، انجمن مستقل کارکنان برق، و سازمان مستقل زنان خوانده شد. این بیانیه‌ها خواستار به‌رسمیت‌شناختن حقوق کارگران، تأمین سلامت جسمی آنان، و افزایش حقوق کارگران و کارمندان بودند. روز کارگر با خواندن سرودها و شعرهایی برای گرامی‌داشت کارگران، گرامی داشته شد.

در مراسم بزرگداشت، بیانیه‌ی کمیته اول ماه مه توسط علی مولود قرائت شد که در بخشی از آن آمده بود: در زمانی که روز اول مه برگزار می‌شود، تناقض‌های نظام سرمایه‌داری، بحران‌های اقتصادی، جنگ‌های تجاری، و رقابت قدرت‌های بزرگ بر سر بازتوزیع جهان، آرامش و سرنوشت کلی زندگی روی زمین را به مخاطره انداخته‌اند. دولت‌های دیکتاتور و نیروهای ارتجاعی منطقه مانند ترکیه، ایران، سوریه و اسرائیل از هیچ جنایتی ابا ندارند. دولت‌های ترکیه و ایران به هر قیمتی تلاش می‌کنند تا همچون امپریالیسم منطقه‌ای، نقش ضدانسانی و ضدآزادی خود را گسترش دهند.

سوزان حسن، عضو سازمان مستقل زنان، گفت: «اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی جهانی طبقه‌ی کارگر است؛ روزی بسیار مهم برای کارگران، به‌ویژه برای ما زنان که تحت ستم‌های گوناگون از سوی نظام سرمایه‌داری قرار داریم. زنان کوردستان در شرایطی بسیار سخت و تهدیدآمیز زندگی می‌کنند، و علاوه بر فشارهای روانی، به‌ویژه در بخش خصوصی، با تبعیض دستمزدی نیز روبه‌رو هستند.» او در پایان تأکید کرد: «کارگران باید بدون هیچ تبعیضی، متحد و در صفی واحد در برابر سرمایه‌داری، سلطه‌ی بورژوازی و صاحبان شرکت‌ها بایستند تا از حقوق و مطالبات خود دفاع کنند.»

زانا محمد، از انجمن مستقل کارکنان برق، گفت: «از سوی حاکمیت سرمایه‌داری، با انواع محرومیت‌ها و بی‌حقوقی‌ها روبه‌رو شده‌ایم. دولت برق را به شرکت‌های پیمانکار سپرده است، که این اقدام تأثیرات منفی بر جای گذاشته و فشار بیشتری را بر کارگران تحمیل کرده است. همچنین دولت از استخدام خودداری می‌کند. اکثر کارمندان خواستار آن‌اند که حقوقشان از طریق دولت فدرال به‌صورت ملی پرداخت شود، چراکه حساب‌های بانکی‌شان مسدود شده و دولت بر دارایی‌هایشان کنترل مستقیم دارد.»

 

«به‌سبب حاکمیت اندیشه‌ی مردسالار، زنان کارگر همواره در محیط کار با آزار و تعرض مواجه‌اند»

سونیا احمد شریف، مدیر مراسم اول ماه مه، در مورد این رویداد می‌گوید: «این راهپیمایی با حضور جمعی از کارگران و فعالان حقوق کارگران برای مقابله با سلطه سرمایه‌داران و تغییر شرایط فعلی مردم کوردستان، به ویژه کارگران، برگزار می‌شود. ما به عنوان حامیان کارگران، این یادبود را هر ساله برگزار می‌کنیم، چرا که شرایط سرمایه‌داران و سیاستمداران برای مردم شهرهای ما به یک وضعیت بحرانی تبدیل شده است. در این میان، زنان کارگر با موانع و تعرض‌های مختلف روبه‌رو هستند؛ چه در قالب دستمزد پایین، چه در مواجهه با آزارهای جسمی و جنسی در محیط کار. اما به دلیل فقدان فرصت‌های شغلی و تأمین معیشت، مردم و کارگران مجبور به تحمل این ستم و ظلم‌ها هستند.»

در نهایت، او می‌گوید: «نتیجه فقدان کار و نظام مردسالاری‌ای که در جوامع خاورمیانه حاکم است، باعث پذیرش آزار و ظلم و ستم به کارگران زن در محیط کار می‌شود. وقتی که در ازای انجام هر کاری تنها مقدار کمی پول دریافت می‌شود، دیگر نمی‌توان از آن به عنوان کاری مناسب یاد کرد. به همین دلیل، هر یک از کارفرمایان و صاحبان کسب‌وکار با کارگران مانند کالا برخورد می‌کنند. باید تلاش کنیم تا با آگاه‌سازی و دفاع از حقوق کارگران، به بهبود وضعیت آنان بپردازیم.»

 

« شرایط اقتصادی ناگزیر به کاری پر از خشونت و فشار تبدیل می‌شود»

روناک محمد، عضو سازمان مستقل زنان، می‌گوید: «زنان کارگر در هنگام انجام کار با موانع مختلفی روبه‌رو می‌شوند. روزانه، زنان در حالی که در خیابان‌ها کار می‌کنند، می‌بینیم که چگونه موانع اجتماعی و فشارهای مربوطه از سوی جامعه و مسئولان به وجود می‌آید. این موانع از طریق محدود کردن دستمزد و ایجاد شرایط سخت در محیط کار، به فشار و خشونت علیه آنها منجر می‌شود. ما همچنان در تلاش برای مقابله با این موانع و ایجاد فضایی ایمن‌تر برای زنان کارگر هستیم.»

روناک محمد در ادامه می‌افزاید: «زنان به دلیل فقدان فرصت‌های شغلی و دستمزد ناکافی، مجبور به کار در شرایط پر از فشار و ستم می‌شوند. اما باید زنان برای دستیابی به حقوق خود و محافظت از وضعیت شغلی خود در برابر ظلم کارفرمایان ایستادگی کنند.»