نرگس محمدی به دبیرکل سازمان ملل: آپارتاید جنسی و جنسیتی جرم‌انگاری شود
نرگس محمدی، برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل و فعال حقوق بشر محبوس در زندان اوین با ارسال نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل متحد خواستار جرم‌انگاری آپارتاید جنسی و جنسیتی شد.
مرکز خبر- روز جمعه ۲۶ ژانویه، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل محبوس در زندان اوین با ارسال نامه‌ای به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، از وی خواست آپارتاید جنسی و جنسیتی را همانند آپارتاید نژادی به عنوان یکی از مصادیق جنایت علیه بشریت در اسناد بین‌المللی جرم‌انگاری کند.
نرگس محمدی در این نامه که در حساب کاربری منتسب به وی در اینستاگرام منتشر شده است، با بیان اینکه دهه‌هاست زیست زنان در ایران در سایه‌ی حکومت جمهوری اسلامی با انواع تبعیض‌های جنسی و جنسیتی روبرو است، نوشت:«جمهوری اسلامی به شکل سیستماتیک و هدفمند، با استفاده از تمام ابزار و قوای حکومت به ویژه با وضع قوانین، سیاست فرودست‌سازی زنان را پیش برده و حقوق انسانی زنان را سلب می‌کند.»
نرگس محمدی با تأکید بر اینکه «در چنین وضعیتی نه فقط زنان، بلکه کل جامعه‌ی ایران از پیامدهای هولناک و جبران‌ناپذیرِ تبعیضِ پُردامنه‌ی نهادینه شده رنج میبرد»، نوشت: «در جامعه‌ای که نیمی از جمعیت از حقوق انسانی‌شان محروم هستند، بحث بر سر تحقق دموکراسی، حقوق بشر، آزادی و برابری بی‌معناست. در جامعه‌ای که زنان به دلیل زن بودن، تحت ستم و تبعیض بی‌امان و پایان‌ناپذیر قرار دارند، بشریت به معنای واقعی در ورطه‌ی انهدام می‌افتد.»
این فعال حقوق بشر در ادامه‌ی نامه‌ی خود با اشاره به ظلم و ستم و سرکوب مضاعف زنان توسط جمهوری اسلامی ایران و طالبان بر علیه زنان، نوشت: «در کشورهایی چون ایران و افغانستان، حکومت‌های جمهوری اسلامی و طالبان، سلطه بر زن را به عنوان اهرمی برای بسط استبداد و سیطره و سرکوب بر کل جامعه روا داشته‌اند و از دین به عنوان پوششی برای استبداد و سلطه‌گری بهره می‌گیرند. این در حالی است که جنایاتی باورنکردنی علیه زنان را در تاریخ رقم می‌زنند و جهان شاهد و نظاره‌گر است.»
وی در ادامه با تعریفی از آپارتاید جنسیتی، نوشت: «تبعیض جنسیتی، اقتصادی و اجتماعی علیه افراد به علت جنس یا جنسیت آن‌ها که مستقیماً با استفاده از شیوه‌های فیزیکی یا قانونی برای تنزل افراد به جایگاه‌های پایین‌تر اجرا می‌شود، آپارتاید جنسیتی نامیده می‌شود. این شکل از آپارتاید، نه تنها ناتوانی‌های اجتماعی و اقتصادی افراد را به دنبال می‌آورد، بلکه منجر به آسیب فیزیکی و جانی هم می‌شود، از این رو معتقدیم، آپارتاید جنسیتی باید همانند آپارتاید نژادی یکی از مصادیق جنایت علیه بشریت شناخته شود و انتظار می‌رود سازمان ملل متحد آپارتاید جنسی و جنسیتی را به عنوان جنایت علیه بشریت در اسناد بین‌المللی جرم‌انگاری کند.»
این فعال حقوق بشر محبوس در زندان اوین با اشاره به محدودیت‌های اعمال شده علیه زنان از جمله دریافت گذرنامه با اجازه‌ی اذن ولی قانونی، محرومیت زنان از تحصیل در برخی رشته‌های دانشگاهی، شهادت و گواهی دادن زنان در محاکم قضایی و دیه و ارث، همچنین محرومیت زنان از ورود به ورزشگاه‌ها و تعدد زوجات در ایران، نوشت: «ما ادعا داریم حکومت‌هایی از جمله جمهوری اسلامی، چنین شکلی از جنایت علیه بشریت را علیه زنان به دلیل جنس و جنسیت آنان روا داشته‌اند و استدلال ما بر این ادعا کارنامه‌ی زن‌ستیزانه‌ی حکومت در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی، همچنین ساختار متصلب و قوانین تبعیض‌آلود آن است.»