هفت سال پس از آزادسازی؛ داستان‌های زنان باغوز در مقابل چالش‌ها
در میان ویرانی‌ها و ناامیدی، شهر باغوز به عنوان یک الگوی زنده از شکوفایی و تجدید حیات ظاهر می‌شود و نماد توانایی ملت‌ها در برخاستن از اعماق رنج و غلبه بر آثار جنگ‌ها است. این شهر معنا و مفهوم اصیل قیام را از طریق اتحاد ساکنانش تجسم می‌بخشد.
زینب خلیف
دیرالزور — با نزدیک شدن به ششمین سالگرد آزادی آن، شهر باغوز در کانتون دیرالزور در شمال و شرق سوریه، به لطف همبستگی جامعه خود، در پنج سال گذشته پیشرفت قابل توجهی را تجربه کرده است. این شهر توانسته است وضعیت خدماتی خود را بهبود بخشد، به ساکنان خود حمایت ارائه دهد و میراث خود را دوباره زنده کند.
باغوز از جمله شهرهای کانتون دیرالزور است که بیش از شهرهای دیگر از وقایع خونین جنگ آسیب دیده است. این شهر در طول سال‌های جنگ، به ویژه قبل از آزادی آن توسط نیروهای سوریه دموکراتیک و ائتلاف بین‌المللی در تاریخ ۲۳ مارس ۲۰۱۹، روزهای سختی را پشت سر گذاشت.
آزادی این شهر نقطه عطفی در جنگ علیه داعش بود، زیرا بسیاری از عناصر مزدور و خانواده‌های آنها در این منطقه متمرکز شده بودند. نبردهای شدید منجر به ویرانی گسترده‌ای شد که تأثیرات عمیق روانی و اجتماعی بر ساکنان آن گذاشت، اما با وجود تمام این چالش‌ها، باغوز توانست برخی از ویژگی‌های زندگی طبیعی را بازگرداند. این امر به لطف اراده و استقامت مردم این شهر بود که در سال اول پس از آزادی، روند بازسازی و بهبود خدمات را آغاز کردند تا ثابت کنند که قدرت در همبستگی و عزم راسخ برای ساختن آینده است.
برای آگاهی از تغییراتی که در زندگی زنان این شهر به وجود آمده است، خبرنگار خبرگزاری ما با چند زن از شهر باغوز ملاقات کرده است.
ششمین سالگرد آزادی باغوز؛ مبارزه‌ای مستمر
صافيه احمد، ریاست مشترک مجلس محلی سوسه، می‌گوید: «از پنج سال پیش، آنها در تاریخ ۲۳ مارس هر سال، سالگرد آزادی باغوز از دست داعش را جشن می‌گیرند. این لحظه تاریخی پیروزی بزرگی برای نیروهای سوریه دموکراتیک و یگان‌های مدافع زنان بود. این آزادی تنها یک پیروزی نظامی نبود، بلکه آغاز مرحله جدیدی از ساخت جامعه محلی و بازگشت زندگی به منطقه‌ای بود که سال‌ها از ویرانی‌ها و مصیبت‌های جنگ رنج می‌برد. امروز، ما این آزادی را گرامی می‌داریم و تمام فداکاری‌هایی که مردم باغوز، به ویژه زنان، در مبارزه مستمر خود برای بازپس‌گیری کرامت و آزادی‌شان انجام دادند را به یاد می‌آوریم.»
زنان در کانون مبارزه برای آزادی
او توضیح داد که باغوز، آخرین دژ داعش در منطقه، سال‌ها تحت ظلم این گروهک تروریستی زندگی کرد و در تاریکی و یأس به سر می‌برد. زیرساخت‌های آن به طور گسترده‌ای نابود شد و بسیاری از جان‌ها از دست رفتند و هزاران خانواده آواره شدند که تمامی حقوق خود را از دست داده بودند. با آغاز مبارزه آزادی توسط نیروهای دموکراتیک سوریه و یگان‌های مدافع زنان که فداکاری‌های زیادی برای آزادسازی این منطقه انجام دادند، خورشید امید بر اهالی آن تابید.
وی تأکید کرد که نقش زنان در مبارزه برای آزادی و پس از آن غیرقابل انکار است. زنان در خط مقدم مبارزه علیه داعش بودند، در صفوف اولیه جبهه‌های نبرد قرار داشتند، سازماندهی مقاومت را بر عهده داشتند، از مجروحان مراقبت می‌کردند، به خانواده‌های شهدا حمایت ارائه می‌دادند و پس از آزادی نیز نقش مهمی در ایجاد تغییرات ایفا کردند. آنها شریک اصلی در روند بازسازی منطقه شدند و در نهادهای محلی اداره خودمدیریتی فعالیت کردند و نقش خود را در زمینه‌های مختلف خدماتی و اداری فعال کردند.
بازسازی؛ از ویرانی به توسعه پایدار
او اشاره کرد که پس از شش سال از آزادی، تلاش‌ها همچنان برای تأمین زندگی شایسته برای ساکنان این شهر ادامه دارد. تمرکز بر بازسازی زیرساخت‌های تخریب‌شده، از جمله شبکه‌های آب و برق، بوده است. ایستگاه‌های آب آشامیدنی تأسیس شده و خدمات برق و فاضلاب که به شدت در اثر جنگ آسیب دیده بودند، بهبود یافته‌اند و مدارس و مراکز بهداشتی که نابود شده بودند، دوباره ساخته شده‌اند.
وی افزود که بازسازی تنها به جنبه‌های مادی محدود نمی‌شود، بلکه شامل تأمین خدمات اجتماعی و زندگی برای جامعه محلی نیز می‌شود. در این راستا، توجه ویژه‌ای به کشاورزی، آموزش و توسعه پروژه‌های کوچک شده است. امروز باغوز در مرحله جدیدی از توسعه پایدار به سر می‌برد که تمامی جنبه‌های زندگی روزمره را شامل می‌شود.
زنان باغوز؛ داستان‌هایی از امید و آزادی
در مورد نقش زنان پس از آزادی و مشارکت آنها در تمامی زمینه‌ها، لیندا الهبو، ریاست مشترک مجلس محلی در شهر باغوز، می‌گوید: زنان در سال‌های گذشته فرصت‌های زیادی در زمینه‌های مدیریتی و حرفه‌ای کسب کرده‌اند.
او اشاره کرد که فعالیت‌های مستمری برای حمایت از زنان وجود دارد، از جمله هماهنگی با سازمان‌های محلی و بین‌المللی برای اجرای پروژه‌هایی که هدفشان حمایت از زنان بازگشتی از کمپ الهول و سایر مناطق آسیب‌دیده است. «نقش زن در باغوز به نماد مبارزه و استقامت تبدیل شده است و او همچنان به طور فعال در ساخت آینده مشارکت دارد.»
فادیه احمد از شهروندان باغوز که مشغول کار کشاورزی است، توضیح داد که پس از سال‌ها زندگی در تاریکی، اکنون می‌تواند بدون ترس از سرکوب یا تروریسم از خانه بیرون بیاید و در زمین خود کار کند. «آزادی این شهر یک رویا بود که تحقق یافت.»
هدی الشیخ از طرف خود می‌گوید: او پس از حملات شدید به شهر و تصرف آن توسط داعش از آنجا آواره شد، جایی که حقوق آنها از آنها سلب و از خروج از خانه‌هایشان منع شدند. اما پس از آزادی، به شهر خود بازگشت. «بعد از پنج سال از آزادی و تلاش برای بازسازی شهر، وضعیت بهبود یافته است. در ابتدا با مشکلاتی در کشت زمین‌ها مواجه شدیم، زیرا با وجود شخم زدن زمین، محصول خوبی به دست نمی‌آمد.»
وی اضافه کرد: «امروز با امید زمینم را می‌کارم و زندگی آزاد و شرافتمندانه‌ای دارم. هیچ چیزی گران‌تر از آزادی که اکنون پس از رهایی از تروریسم داعش تجربه می‌کنیم، نیست.»