مرکز خبر- روز یک‌شنبه ٣ فروردین‌ماه، کمیته فعالان مدنی و اجتماعی اورمیه، سنە و کرماشان در واکنش به تجمع پانترکیست‌ها در اورمیه پس از برگزاری مراسم نوروز خلق کورد، بیانیه‌ای صادر کرد و با اشاره به اینکه این تجمعات سیاست جمهوری اسلامی برای کاشتن بذر نفرت میان خلق کورد و ترک است، نوشت: دشمن ما نه ترک است و نه کورد، بلکه رژیمی است که ما را از آزادی، نان و کرامت انسانی محروم کرده است. تنها راه، اتحاد است؛ اتحاد کارگران، زنان، جوانان و خلق‌ها در برابر استبداد.

در حالی که مراسم نوروز در اورمیه با حضور بیش از ۸۰ هزار نفر و بدون هیچ‌گونه شعار یا توهینی برگزار شد، روز شنبه دوم فروردین ۱۴۰۴، تجمعی با عنوان اعتراض شهروندان ترک علیه کوردها در خیابان‌های این شهر شکل گرفت.

این رویداد که با فراخوان رئیس شورای شهر و حضور افرادی با عکس‌های ملا حسنی همراه بود، به‌سرعت به صحنه‌ای برای شعارهای تفرقه‌افکنانه و درخواست سرکوب کوردها تبدیل شد. اما شواهد نشان می‌دهد این ماجرا بیش از آنکه خودجوش باشد، بخشی از سناریوی نخ‌نمای «تفرقه بینداز و حکومت کن» است.

 

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:  

در روزهایی که مردم جان به‌لب رسیده از فقر، تبعیض و سرکوب، در جست‌وجوی آزادی و برابری‌اند، رژیمی که حیاتش را در دامن زدن به نفرت و شکاف قومی و مذهبی می‌بیند، بار دیگر تلاش کرد مردم را روبه‌روی یکدیگر قرار دهد. این بار اورمیه، شهری که قرن‌ها شاهد همزیستی خلق‌های کورد و ترک بوده، میدان این توطئه شد. اما آنچه هدف گرفته شد، نه تنها کورد و نه ترک بود، بلکه خودِ آن همبستگی تاریخی و ریشه‌دار بود که همیشه پشتوانەی مقاومت و مبارزەی مشترک مردم این سرزمین علیه ظلم بوده است.

نوروز، این جشن نوزایی و دوستی، امسال نیز توسط مردم کورد اورمیه با احترام کامل به همه فرهنگ‌ها و مذاهب برگزار شد. نه توهینی، نه افراطی‌گری، تنها شادی و همدلی. اما جمهوری اسلامی، که بقایش در تشدید اختلافات قومی و مذهبی است، این بار نیز ساکت ننشست. با حمایت و سازماندهی جریانات پانترکیست، تجمعاتی را شکل داد تا بذر نفرت بکارد و اورمیه را به میدان دروغین «کورد علیه ترک» بدل کند.  

ما، به‌عنوان فعالین اجتماعی و مدنی، این پروژه را یک حادثه مقطعی نمی‌بینیم، بلکه بخشی از یک سیاست مستمر می‌دانیم؛ سیاستی که رژیم در آن می‌کوشد مبارزه طبقاتی و انسانی مردم را از درون پوسیده کند. هر شکلی از ناسیونالیسم افراطی، ابزارهایی در دست همان نظامی هستند که مردم را زیر بار فقر، تبعیض و بی‌عدالتی له می‌کند. این ایدئولوژی‌ها، دیوارهایی‌اند که سرکوبگران برای شکستن اتحاد مردم می‌کشند.

اما مردم اورمیه، در جریان خیزش «ژن، ژیان، ئازادی» نشان دادند که همبستگی فراتر از زبان و قومیت است. ترک و کورد، شانه‌به‌شانه در خیابان بودند و فریاد زدند: آزادی، عدالت و برابری، سهم همه ماست. امروز نیز این همبستگی باید پاسخ قاطع ما باشد به هر توطئه‌ای.

در برابر رژیمی که تلاش دارد ما را درگیر دعوای بی‌پایان «کورد و ترک» کند، ما می‌ایستیم و با صدای بلند می‌گوییم: دشمن ما نه ترک است و نه کورد، بلکه رژیمی است که ما را از آزادی، نان و کرامت انسانی محروم کرده است. تنها راه، اتحاد است؛ اتحاد کارگران، زنان، جوانان و خلق‌ها در برابر استبداد.

ما، به‌عنوان بخشی از جامعه آگاه و مبارز این جغرافیا، و با افتخار به هویت ملی خود، دست گرم رفاقت و همبستگی به سوی مردم ترک، کورد، فارس، بلوچ، عرب و لر دراز می‌کنیم و اعلام می‌داریم: ما در یک سنگر ایستاده‌ایم. تفرقه، ابزار دشمن است؛ همبستگی، سلاح ماست. مبارزه ما، مبارزه برای جهانی آزاد، برابر و انسانی است؛ جهانی که در آن هیچکس به خاطر زبان، قومیت، مذهب یا جنسیت سرکوب نشود.

سرخط ما روشن است: اتحاد برای آزادی و عدالت، نه در کنار رژیم، نه مقابل هم، بلکه دوشادوش هم علیه ظلم و سرمایه‌داری دولتی.