بهاران لهیب

کابل - دیوارنگاری در افغانستان به تازگی به مدارج بالایی رسیده است. برای اولین بار، یک نهادی با استفاده از پولی که از یکی از موسسات دولتی امریکا به نام «یواس‌آی‌دی» دریافت کرده بود، کار را شروع کرد. بیشتر فعالیت‌های این نهاد به قهرمان‌سازی بعضی از جنایتکاران کشور و مبارزه با فساد اداری گسترده که دامن‌گیر تمام نهادهای دولتی بود، مربوط بود. گروه‌های خرد و کوچک دیگر نیز با توجه به دیدگاه‌های فکری خود، دیوارنگاری را شروع کردند.

اما می‌توان گفت که در میان آن‌ها، گروهی از دختران هنوز شاگرد مکتب و تازه‌‌کار نقاشی بودند، با این‌که در نقاشی عالی نبودند و بودجه کافی در اختیار نداشتند، همیشه هزینه رنگ طرح خود را از جیب خود خریداری می‌کردند. با این حال، سطح آگاهی آن‌ها بلندتر از همه نقاشان دیوارنگار دیگر بود. بارها پولی برای آن‌ها پیشنهاد شده بود، اما هربار آن را رد کرده بودند. آن‌ها به این آگاهی رسیده بودند که با پول، باید آزادی فکری خود را فروخت.

این گروه با نام «شبگرد»، نقاشی‌های خود را در دیوارهای کابل از شهید مینا (رهبر «جمعیت انقلابی زنان افغانستان - راوا»)، ملالی جویا (اولین زنی که در لویه جرگه با سخنرانی سه دقیقه‌ای خود، در حضور قاتلان کابل، آن‌ها را جنایتکار خطاب کرد.) و بلقیس روشن (زنی که همیشه زبان مردم در پارلمان افغانستان بود) را نقاشی کردند. در کنار نقاشی چهره‌های این زنان قهرمان، انتحاری‌ای که در دانشگاه کابل شده و تعداد زیادی از دانشجویان مرد و زن را به قتل رسانده بود، با هزار و یک مشکل در داخل محوطه دانشگاه نقاشی کردند و از این نوع کارهای بزرگ دیگر نیز انجام دادند.

اما طالبان تمامی نقاشی‌ها را، شامل نقاشی‌های «گروه شبگرد»، در ماه‌های اول حاکمیت خود پاک کردند. گفته می‌شود که با کمک دولت ایران، شعارهایی که به طرفداری از طالبان است را نوشته‌اند و درعین‌حال شعارهایی که بیشتر آن‌ها را به پوشش حجاب تشویق می‌کند، حالا در کابل و اکثر ولایات، چهره حاکمیت طالبان را به خود گرفته است. هر طرف چشم به بیرق و شعاری می‌خورد که از طالب دفاع می‌کند.

همه افغان‌ها معتقدند که این وضعیت تا آخرباقی نخواهد ماند و روزی با قیام مردمی، این رژیم نیز سرنگون خواهد شد.