برخورد خشن با یک زن در تهران و وعده پیگیری از سوی شهرداری
در پی انتشار یک ویدیو از انتقال خشونتآمیز یک زن توسط ماموران اورژانس اجتماعی، شهرداری تهران اعلام کرد ضمن عذرخواهی از این شهروند عزیز و دیگر همشهریان، با عوامل متخلف در این حادثه بدون اغماض و براساس قانون برخورد میکند.

مرکز خبر- در پی انتشار ویدیویی از انتقال خشونتآمیز یک زن توسط عوامل اورژانس اجتماعی در یکی از مناطق تهران، موجی از انتقادات مردمی به راه افتاده است. در این ویدیو که بهسرعت در فضای مجازی دستبهدست شد، نحوه برخورد غیرانسانی با یک زن آسیبدیده اجتماعی توسط ماموران اورژانس اجتماعی نگرانیهای جدی درباره نحوه عملکرد نهادهای حمایتی ایجاد کرده است.
شهرداری تهران در واکنش به این حادثه، ضمن عذرخواهی رسمی از شهروند آسیبدیده و دیگر همشهریان، اعلام کرد که با «عوامل متخلف در این حادثه بدون اغماض و براساس قانون» برخورد خواهد شد. با این حال، بسیاری از فعالان اجتماعی و کارشناسان حقوق شهروندی این اظهارات را ناکافی دانسته و آن را تنها در حد یک بیانیه قلمداد میکنند.
این حادثه تنها بخشی از یک مشکل ساختاری در سیستمهای حمایت اجتماعی و نحوه برخورد با افراد آسیبپذیر در جامعه است؛ مشکلی که صرفاً با «عذرخواهی» یا برخورد موردی قابل حل نیست و باید بازنگری جدی در آموزش نیروهای امدادی، نظارت مستمر و پاسخگویی شفاف نهادهای مسئول انجام شود.
بنابر اعلام شهرداری تهران، گشت فوریتهای اجتماعی حامی شهر بعد از دریافت تماس از طریق سامانه ۱۳۷ و گزارشی مبنی بر ایجاد مشکلاتی برای شهروندان توسط یک زن میانسال با شرایط نامناسب روحی و روانی، به خیابان پیروزی اعزام شدند.
شهرداری تهران با «معتاد متجاهر» خواندن این زن میگوید او «در پی سوءمصرف مواد مخدر، حالت طبیعی نداشته و به حمله به مددکار زن به چند ضربه لگد به سینه او وارد کرده است.»
انتشار این ویدیو از انتقال خشونتآمیز این زن توسط عوامل اورژانس اجتماعی تهران، بار دیگر نگاهها را به نحوه برخورد نهادهای حمایتی با شهروندان آسیبپذیر معطوف کرد. صحنههایی که قرار بود بازتاب «کمک» و «حمایت» باشند، بیش از هر چیز تداعیگر خشونت، تحقیر و بیاحترامی بودند.
براساس گزارشهای منتشر شده از قول شهرداری تهران، بعد از انتقال این زن به مرکز غربالگری و تایید اعتیاد و عدم ثبات روانی او، با حکم قاضی به یکی از مراکز «نگهداری معتادان متجاهر شهر تهران» منتقل شده است.
بازنگری در آموزش پرسنل، نظارت مستقل، و شفافسازی عملکرد، کمترین انتظار جامعه از نهادهایی است که قرار است پناه افراد بیپناه باشند. اگر این بار نیز به جای پاسخگویی، سکوت یا تطهیر صورت گیرد، آسیب اصلی نه فقط به یک زن، که به مفهوم عدالت و اعتماد عمومی وارد خواهد شد.