برگزاری سومین کنگره ملی اتحادیه زنان پیشرو مراکشی در سایه چالشهای داخلی و بین المللی
سومین کنگره ملی اتحادیه زنان پیشرو مراکشی بهعنوان بستری برای ارزیابی مجدد وضعیت کنونی و بررسی سازوکارهای ارتقای مسائل زنان برگزار شد و در آن به مبارزات اتحادیههای کارگری بهعنوان ابزاری برای دستیابی به کرامت و برابری برای همه تأکید شد.
حنان حارت
مراکش – روز شنبه ٢٩ دیماه، اتحادیه زنان پیشرو مراکشی، وابسته به اتحادیه کارگری مراکش، سومین کنگره ملی خود را آغاز کرد که تا امروز، یکشنبه، ادامه یافت. این کنفرانس با شعار «ما زنان، با قدرت سازماندهی خود، تغییر را برای دستیابی به کرامت، برابری و عدالت اجتماعی رقم میزنیم» برگزار میشود.
کنگره ملی اتحادیه زنان پیشرو مراکشی با سرودهای سنتی آمازیغی آغاز شد و بهمنظور بررسی چالشهای مختلفی که زنان مراکشی با آن روبرو هستند و همچنین تجدید ساختارهای اتحادیه برگزار شد. این رویداد در شرایط حساسی برگزار میشود که با بحرانهای اقتصادی و تحولات جهانی همراه است و امنیت و ثبات را تهدید میکند. همچنین، پیامدهای آشکار بحرانهای ژئوپلیتیکی در فلسطین، سوریه و سودان نیز در این زمینه برجسته است.
در روز نخست، کنگره بر مسائل اقتصادی و اجتماعی که زنان مراکشی بهطور کلی و بهویژه زنان شاغل با آن روبرو هستند، تمرکز کرد.
شرکتکنندگان در کنگره ملی اتحادیه زنان پیشرو مراکشی بر ادامهی فعالیت و مبارزه تا رسیدن بر خواستههای مربوط به برابری برای زنان شاغل و مسائل عمومی آنان، در کنار مبارزات سیاسی پیشرو، تأکید کردند.
شرکتکنندگان همچنین به بحث درباره تداوم مظاهر تبعیض و بیعدالتی علیه زنان در قوانین و در واقعیت پرداختند؛ موضوعی که نتیجه تفکرات مردسالارانه و نگاه تحقیرآمیزی است که مانع پیشرفت آنان میشود.
شرکتکنندگان در کنگره سیاستهای دولت را در مورد هدف قرار دادن آزادیهای اتحادیهای، از جمله طرح قانونی که حق اعتصاب را محدود میکند، مورد انتقاد قرار دادند و این اقدامات را تلاشی برای ضربه زدن به دستاوردهای طبقه کارگر توصیف کردند. آنها خواستار گفتوگوی اجتماعی جدی شدند که حقوق کارگران و زنان را تقویت کرده و به وخامت شرایط اقتصادی پایان دهد.
فعالان صنفی همچنین بر اهمیت اصلاح نظام مالیاتی و افزایش دستمزدها تأکید کردند، بهویژه در شرایطی که هزینههای زندگی بالا رفته و قدرت خرید شهروندان، بهویژه زنان، که با بار مسئولیت مضاعف روبرو هستند، کاهش یافته است.
آسما العمرانی، نایب رئیس اتحادیه زنان پیشرو مراکشی، تأکید کرد که این کنگره نقطهای پیشرو است که هدف آن پاسخگو کردن دولت مراکش در قبال سیاستهای عمومی و برنامههای مرتبط با زنان است.
وی توضیح داد که بازنگری در قانون خانواده مراکش باید عادلانه باشد و بر توانمندسازی اقتصادی زنان تمرکز کند، زیرا این امر ابزاری کلیدی برای دستیابی به ثبات شغلی و اجتماعی است.
وی همچنین بر اهمیت ایجاد شبکههای اتحادیهای منطقهای زنان برای تقویت همکاری تأکید کرد و بیان داشت که مسائل زنان در منطقه عربی، با وجود تفاوتهای جغرافیایی، در زمینه حقوق اقتصادی و اجتماعی و مبارزه با خشونت در محیطهای کاری به هم پیوند میخورند.
آسما العمرانی، معاون رئیس اتحادیه زنان پیشرو مراکشی، افزود: «ما یک شبکه اتحادیه عربی داریم که نتیجه مبارزات و همکاری مشترک میان سازمانهای صنفی در سطح جهان عرب است، بهویژه پس از جنبشهای بهار ملتها. هدف ما در نهایت احقاق حقوق زنان در کل منطقه است.»
وی خاطرنشان کرد که تلاشهای زیادی برای تدوین نقشه راهی برای همه مسائل مشترک زنان در منطقه انجام شده است.
وی با بیان اینکه اتحادیه کارگری مراکش همراه با جنبشهای صنفی کارگری برای صدور یک کنوانسیون بینالمللی در زمینه مبارزه با خشونت در محیطهای کاری تلاش کردهاند. وی از دولت مراکش و پارلمان خواست که کنوانسیون شماره ١٩٠ و توصیه شماره ٢٠۶ وابسته به آن را تصویب کنند. وی تأکید کرد که پدیده خشونت و آزار در محیطهای کاری تأثیر منفی بر تلاشها برای دستیابی به توسعه اجتماعی و اقتصادی برای تمامی زنان، در هر کجا که باشند، دارد.
سمیرا رئیس، عضو اتحادیه زنان پیشرو مراکشی نیز با تأکید اینکه پدیده خشونت و آزار، تلاشها برای توسعه اجتماعی و اقتصادی را مختل میکند، تصریح کرد که تصویب این کنوانسیون گامی مهم در مسیر حفاظت از حقوق زنان شاغل خواهد بود.
وی کنگره را بهعنوان یک «جشن مبارزه» توصیف کرد که در آن زنانی از بخشهای حرفهای مختلف و مناطق گوناگون مراکش گرد هم آمدند. وی بر ضرورت تهیه یک یادداشت قوی برای دفاع از حقوق زنان و اتخاذ توصیههای جامعی که برابری و عدالت اجتماعی را تقویت میکند، تأکید کرد و افزود: این اقدامات باید تضمینکننده توانمندسازی زنان در بازار کار و ایجاد محیطی حرفهای عاری از خشونت باشد.
سمیرا رئیس در پایان صحبتهای خود تأکید کرد که مسئله زنان یکی از موضوعات اساسی بوده است که همواره در مرکز مبارزات اتحادیهای قرار داشته است. این مبارزات هیچگاه میان تلاش برای آزادی و مبارزه ملی دموکراتیک از یک سو و مبارزه برای حقوق زنان، برابری، آزادی، کرامت و عدالت اجتماعی از سوی دیگر تفکیک قائل نشده است.