مرکز خبر- امروز چهارشنبه ۸ مردادماه، در واکنش به موج تازه اخراج مهاجران افغانستانی از پاکستان، جمعی از زنان، فعالان مدنی و مدافعان حقوق بشر در اسلام‌آباد دست به راه‌پیمایی زدند و خواستار توقف فوری اخراج پناهجویان شدند.

فعالان با انتشار بیانیه‌ای ضمن هشدار نسبت به بازگرداندن مهاجران، به‌ویژه زنان، آن‌هم در شرایطی که تهدید، خشونت و سرکوب بر افغانستان سایه افکنده، اعلام کردند: بازگرداندن مهاجران به ویژه زنان چیزی جز «تحویل‌دادن آن‌ها به شکنجه، مرگ و نابودی» نیست. بسیاری از این زنان به دلیل فعالیت‌های مدنی و اعتراض به سیاست‌های طالبانی از کشور خارج شده‌اند و بازگشت، برای‌شان مساوی با سرکوب مضاعف است.

فعالان زن در بیانیه‌ی منتشر شده، آمده است: به صدای این انسان‌های بی‌دفاع گوش دهید. به اخراج اجباری پایان دهید. پرونده‌های پناهندگان را با فوریت و دقت رسیدگی کنید و اجازه ندهید سرنوشت هزاران زن، کودک و مرد پناه‌جو به کام مرگ و تباهی سپرده شود.

فعالان حقوق بشر از دولت پاکستان خواستند که سیاست اخراج مهاجران را متوقف کند و به تعهدات بین‌المللی در زمینه‌ی حقوق پناهندگان احترام بگذارد. آنان همچنین تأکید کردند که زنان افغانستانی که از خشونت، تبعیض و نقض سیستماتیک حقوق انسانی گریخته‌اند، باید مورد حمایت قرار گیرند نه طرد و تهدید.

این اعتراضات در حالی برگزار شده که دولت پاکستان موج تازه‌ای از اخراج مهاجران افغانستانی را آغاز کرده است؛ اقدامی که همزمان با افزایش فشارهای طالبان بر زنان، نگرانی‌ها را دوچندان کرده است. بازگشت به کشوری که نیمی از جمعیت آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند و زنان در آن از حق آموزش، کار و آزادی محروم‌اند، برای بسیاری از مهاجران به معنای پایان زندگی اجتماعی و حتی فیزیکی است.

بازگشت اجباری زنان، روزنامه‌نگاران، فعالان حقوق بشر و مهاجرانی که از سرکوب‌های سیاسی، مذهبی و جنسیتی گریخته‌اند، فقط یک جابه‌جایی جغرافیایی نیست؛ بلکه بازگرداندن آن‌ها به فضایی‌ست که در آن امنیت، آزادی و کرامت انسانی به‌طور سیستماتیک تهدید می‌شود.

طالبان از زمان بازگشت به قدرت، با اعمال محدودیت‌های گسترده علیه زنان، عملاً آنان را از عرصه‌های عمومی حذف کرده‌اند: آموزش برای دختران ممنوع شده، اشتغال زنان در نهادهای دولتی و حتی برخی بخش‌های خصوصی متوقف شده، و حضور آن‌ها در فضاهای اجتماعی به‌شدت کنترل می‌شود.

برای زنانی که در خارج از کشور صدای اعتراض شده‌اند یا در فعالیت‌های اجتماعی، رسانه‌ای و حقوق بشری نقش داشته‌اند، بازگشت به افغانستان مساوی‌ست با بازداشت، تهدید، شکنجه و حتی مرگ. این افراد، از دید طالبان «خطرناک» تلقی می‌شوند، چرا که برخلاف تصویر مطلوب آن رژیم، ایستاده‌اند.

افزون بر آن، بسیاری از این مهاجران در کشورهای میزبان هنوز پرونده‌ی مهاجرتی‌شان بررسی نشده و در شرایط بلاتکلیف به‌سر می‌برند. اخراج آن‌ها بدون توجه به وضعیت‌شان، نقض آشکار اصول انسانی و تعهدات بین‌المللی مانند کنوانسیون ژنو درباره‌ی پناهندگان است.

بازگرداندن زنان افغانستانی بدون تضمین امنیت، نوعی خشونت دولتی است؛ خشونتی که به‌جای طالبان، این بار از مرزهای کشور میزبان اعمال می‌شود.