کتابخانه لاوان، کتابخانه‌ای کوچک برای رویای بزرگ کودکان مهاباد
در روستای قالوی‌زَندان مهاباد، جایی که سال‌ها محرومیت بر آینده‌ی کودکان سایه افکنده است، کودکان با دستان خود کتابخانه‌ای کوچک اما پرامید را افتتاح کردند؛ کتابخانه‌ای که به همت انجمن «حامی» و چند جوان خیر تجهیز شد.
نیان راد
مهاباد- در قالوِی زَندان، یکی از روستاهای بخش خلیفان مهاباد، محرومیت در شکل گسترده‌ای بر آینده‌ی کودکان سایه انداخته است. در این روستا که زمانی جمعیتی بیش از هزار نفر را در خود جای می‌داد، کمبود امکانات رفاهی، عدم دسترسی به آب مصرفی و آشامیدنی، بحران در حوزه‌ی کشاورزی و دامداری و... سبب مهاجرت گسترده‌ی ساکنین آن شده است. با این حال هنوز هم کودکانی هستند که در این آبادی بدون هیچ امکاناتی تنها به مدرسه در مقطع متوسطه‌ی اول دسترسی دارند و این امر سبب شده است رویای رفتن به دانشگاه و حتی تحصیل در مقاطع بالاتر با ترک مدرسه در ششم ابتدایی در نطفه بمیرد.
این کودکان در روز چهارشنبه، ۹ مهرماه ۱۴۰۴، به پیشواز اتفاق جدیدی رفتند که شاید بخش‌هایی از آینده و رشد فکری آنان را دستخوش تغییرات سازنده‌ای کند و جبران بخش بسیار کوچکی از این محرومیت‌ها باشد؛ کودکان روستا در این روز کتابخانه‌ی خود را با دستانشان افتتاح نمودند و با شیرینی افتتاحیه‌ی آن کام خود را شیرین کردند.
این کتابخانه که با حمایت انجمن مردم نهاد حامی و چند جوان خیر به نام‌های آناهیتا نظامی، پانیا مرزبانیان، ثمین بابازاده، لیلا احمدی، فرشید رشیدی، محمد رفیعی و نیما احمدی تجهیز گشته است، در ساختمان قدیمی دهیاری روستا قرار دارد و دارای یک اتاق بازی و یک اتاق کتابخوانی با قفسه‌هایی از کتاب‌های گوناگون است.
انجمن حامی که به عنوان انجمن حمایت از توسعه فضاهای آموزشی و فرهنگی "حامی" شناخته می‌شود با هدف ساخت مدارس در مناطق محروم و سازماندهی کمک‌های مردمی تأسیس شده است. این انجمن از سال ۱۳۸۸ علاوه بر مدرسه‌سازی، به ترویج فرهنگ مطالعه و تجهیز کتابخانه‌های روستایی پرداخت. همچنین از سال ۱۳۹۱ توانمندسازی کودکان از طریق آموزش را در اولویت فعالیت‌های خود قرار داده است. فرح حق‌نژاد، عضو هیأت مدیره انجمن حامی و مسئول کتابخانه‌های غرب ایران در این انجمن، در سخنرانی خود در شروع مراسم افتتاحیه در مسجد روستا، ضمن اشاره به نقش گستره‌ی حمایت مردمی در ایجاد مکان‌های آموزشی در مناطق محروم گفت:«آمار کتابخانه‌های مهاباد بین ۱۶ تا ۱۸ کتابخانه است که در ایران آمار بی‌نظیری دارد.
کتابخانه اگر فقط کتاب و قفسه باشد و درب آن بسته شود به هدف اصلی خود نمی‌رسیم چراکه کودکان باید در این کتابخانه باشند، بخوانند، بازی و نقاشی کنند و به کارهای هنری مشغول شوند تا این کتابخانه به معنای واقعی کتابخانه شود زیرا کتابخانه‌های حامی تنها کتابخانه نیست، یک مرکز فرهنگی است.» وی با بیان جمله‌ی « به امید روزیکه کودکان سرزمینم از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب به تمام امکانات فرهنگی و رفاهی دسترسی داشته باشند.» به زبان کوردی به صحبت خود پایان داد.
در بخش دیگری از مراسم نیز، آمنه سنبلی، از اعضای گروه توسعه کتابخوانی در منطقه‌ی موکریان، ضمن اشاره به محرومیت‌های موجود و ضرورت کتابخانه‌ها برای کودکان در مورد اهمیت کتاب گفت:« با خواندن کتاب می‌فهمیم که چه کسی هستیم، از کجا آمده‌ایم و چگونه زندگی کنیم و بر مشکلات فایق شویم. خواندن کتاب، دوست و دشمنانمان را به ما نشان می‌دهد و از به حاشیه رفتنمان جلوگیری می‌کند. انسانی که کتاب می‌خواند، قوی‌تر است و می‌تواند آگاهانه‌تر نظر و عقاید خود را در جامعه مطرح کند.»
در ادامه کودکان پس از خواندن شعر و سرود "داده‌مه‌زری کتیبخانه" به همراه سایر اهالی به سمت ساختمان کتابخانه حرکت نمودند و دست در دست هم برای قطع حلقه‌ی ناآگاهی و غلبه بر محرومیت کتابخانه‌ی "لاوان" را افتتاح کردند.
در پایان نیز تعدادی کتاب همچون کتاب‌های آموزش زبان کوردی از سوی مردم به کتابخانه تقدیم شد و همچنین کودکان روستای قالوِی زَندان، با در دست گرفتن کتاب‌هایی که هدیه گرفتند به سمت خانه و به امید فردایی متفاوتتر راهی شدند.