سنیا مرادی

سنه- نمایشگاه دست آوردهای معلولان جامعه شهری و روستایی به مدت سه روز از دوشنبه 29 تیر تا چهارشنبه 1 مرداد در آکادمی قطب الدین صادقی برگزار شد. این نمایشگاه شامل غرفه‌هایی از  صنایع چوبی، بافتنی، خیاطی، زیورآلات، نقاشی و... بود که توانا بودن این معلولان جسمی حرکتی را نشان می‌دهد.

برخی از زنان شرکت کننده در نمایشگاه به دلیل عدم توانایی جسمی از حضور در غرفه‌های خود بی‌بهره بودند، به همین دلیل مددکاران آنها این غرفه‌ها را اداره می‌کردند.

شرکت کنندگان از عدم تبلیغات کافی و بی‌توجهی به دست سازه‌هایشان و همچنین از اینکه مکان مناسب‌تری برای اجرای نمایشگاه در اختیار آنها گذاشته نشده تا مردم استقبال بیشتری داشته باشند گلە‌مند بودند. اطلاع رسانی کافی و فروش محصولات به زمان بیشتری نیاز دارد و در سه روز این امکان وجود ندارد، که این نیز خود یکی از موارد عدم استقبال مردم و فروش محصولات بود.

معلولیت محدودیت نیست اما نبود امکانات و ضروریات برای معلولان محدودیت‌های زیادی به وجود آورده است. نبود آگاهی در زمینه برخورد صحیح با آنها و آموزش کافی به جامعه، فعالیت و زندگی عادی و روزمره آنها را مختل کرده است. برخی از این معلولان نه تنها در زمینه صنایع دستی، که در زمینه‌هایی نظیر بازیگری، موسیقی و نقاشی نیز موفق‌اند و استعداهای بی نظیری دارند و اگر بستر مناسبی برایشان فراهم شود هیچ تمایزی بین آنها و افراد عادی وجود ندارد. این نشان می دهد که معلولیت به خودی خود محدودیت نمی‌آورد.

نسرین شمیم یکی از بازدید کنندگان که خود از معلولیت در ناحیه پا رنج می‌برد می‌گوید: معلولیت درد بزرگی است بخصوص اگر زن باشی، هنگامی که اجازه حتئ یک پیاده روی ساده را به تنهایی نداری زیرا ممکن است از ناتوانی تو سواستفاده شود و به تو تجاوز و دست‌درازی شود و یا تصادف و هزار و یک اتفاق دیگر، زندگی خیلی سخت است، شاید برای شما متصور نباشد اما ما اینگونه زندگی می‌کنیم. در این رنج بزرگ تنها هنر به داد ما می‌رسد؛ زنان معلول اغلب هنرمندان گمنامی هستند که برای معنا دادن به زندگی خود مشغول به فعالیت هستند و این نمایشگاه نیز امیدی است به اینکه با جامعه یکی شویم و ارتباط بیشتری بگیریم. اما آنچنان که باید تبلیغات نبود و مکان هم در مسیری پر بازدید و شناخته شده نبود، به همین دلیل بسیاری از دوستانم راضی نبودند. من خود شرکت نداشتم اما این چند روز را آمدم تا شاید انگیزه‌ای بگیرم برای نمایشگاه بعدی شرکت کنم، به هرحال از مردم می‌خواهم با ما مهربانتر باشند.

به گفته یکی از مددکاران برخی از معلولین ساکن روستا هستند و از کمر به پایین معلول هستند و همین باعث شده نتوانند در اینجا حضور داشته باشند.

برخی از معلولان علاوه بر اینکه خود مشغول به کارند به آموزش نیز مشغول هستند، و ارتباط بهتری با یکدیگر برقرار می‌کنند زیرا درک بهتری از وضعیت همدیگر دارند. اینکه معلولین جسمی حرکتی انتظار حمایت بیشتری از جامعه و حکومت داشته باشند کاملا به جا و حق مسلم آنهاست، اما با شنیدن درد و دل هریک از آنها، ثابت می‌شود که از جزئی‌ترین حقوق خود بی‌بهره‌اند. از متناسب‌سازی شهر و امکانات رفاهی گرفته تا برخورد صحیح و بدون ترحم با آنها... این نمایشگاه نه تنها نمایش هنرهای دستی بلکه نشان از امیدی است که خلاقیت و تولد هنر را به دنبال دارد، و مثل همیشه این هنر است که به زندگی روح می‌بخشد و هر انسانی را به حرکت وا می‌دارد. نمایش و فروش این محصولات تنها بهانه‌ای است برای ارتباط با دیگران و ابراز موجودیتی که هر انسانی به آن نیاز دارد.