سورگل شیخو

زَرگان – گلستان ابراهیم محافظت از محیط‌زیست و مراقبت آن را وظیفه هر انسانی می‌داند. گلستان ابراهیم اهل شهر کوبانی است و نزدیک به ۲۴ سال است که در شهر زَرگان در منطقه جزیره زندگی می‌کند. او مادر هفت فرزند است و همراه با فرزندان و همسرش، شاهد شدیدترین حملات اشغالگری ترکیه به شهرشان بوده‌اند، اما با پایداری و پایبندی به این شعار که «هر چه شود، یا در سرزمین‌مان زندگی می‌کنیم یا با کرامت می‌میریم» مقاومت کردند و به پیروزی رسیدند.

گلستان ابراهیم و فرزندانش تنها کسانی نبودند که در این مقاومت شرکت کردند، بلکه گربه‌ها و پرنده‌هایی که پرورش می‌دادند نیز در این راه همراه بودند. او زمانی که پرنده‌ها به دلیل شدت بمباران از آواز خواندن بازمی‌ماندند، به‌شدت ناراحت می‌شد.

 

«این [رابطه] مقدس است و پیوند با آن ابدی است»

گلستان ابراهیم با اشاره به اینکه حیوانات برای آن‌ها مقدس هستند و پیوند با آن‌ها ابدی است، گفت: تا جایی که بتوانیم از آن‌ها محافظت می‌کنیم، چون آن‌ها قادر به صحبت نیستند و نمی‌توانند از خود در برابر هیچ حمله‌ای دفاع کنند و نمی‌توانند دردشان را بیان کنند. تا جایی که توان داشته باشیم، نمی‌گذاریم کودکان یا اطرافیان به پرندگان یا سایر حیوانات در خانه یا در خیابان آسیب برسانند. برای مثال، ما اکنون یک قناری را نگهداری می‌کنیم و از نیازهایش از غذا و آب تا خواب مراقبت می‌کنیم.»

وی با اشاره به اینکه از سال اول ازدواجش تا امروز از قناری نگهداری کرده است، دلیل آن را این‌گونه توضیح داد: «ما از ۲۴ سال پیش قناری نگهداری می‌کنیم. همیشه صدای زیبا و رنگ‌هایش برای گوش‌ها و چشم‌هایمان شادی‌آور بوده است. رنگ‌هایش بازتابی از طبیعت‌اند و آواز دلنشینش صبح‌های ما را پر از شادی می‌کند. ما دوست داریم هنگام بیدار شدن به صدایش گوش بدهیم؛ گویی روز ما تنها با آوازهای او آغاز می‌شود، آوازهایی که از عمق دل به دل‌مان می‌نشیند.»

 

«به ‌دلیل ترس از بمباران شدید، بیمار شد و مرد»

گلستان ابراهیم درباره فواید نگهداری از قناری در خانه برای روان انسان و همچنین تأثیر حملات جنگی بر آن‌ها گفت: «حضور این پرنده در خانه باعث می‌شود انسان مسئولیت‌پذیرتر شود؛ باید توجه بیشتری داشته باشم و زمانم را بهتر تنظیم کنم. هر زمان که بیمار می‌شوند، درمان‌شان می‌کنیم. زمانی که حملات هوایی یا زمینی رخ می‌دهد، پیش از بچه‌هایمان، آن‌ها را به جای امن منتقل می‌کنیم.»

وی افزود: «ما دو قناری داشتیم، یکی از آن‌ها از صدای توپخانه ارتش اشغالگر ترکیه خیلی می‌ترسید. بیمار شد و بعداً از دنیا رفت. وقتی صدای بمباران به خانه نزدیک می‌شد، از ترس زیاد کاملاً ساکت می‌شدند و هیچ صدایی از آن‌ها درنمی‌آمد. درست است که آن‌ها نمی‌توانند مثل ما با کلمات ترس‌شان را بیان کنند، اما سکوت‌شان گویای همه چیز بود. پرنده‌های ما همیشه همسفرمان بودند، هر جا می‌رفتیم با ما بودند. یکی از فواید نگهداری‌شان این است که احساس تنهایی را کاهش می‌دهند.»

 

ترویج فرهنگ حفاظت از محیط‌زیست

گلستان ابراهیم فرهنگ حفاظت و عشق به حیوانات را به فرزندانش منتقل کرده و بر اهمیت این موضوع تأکید می‌کند: «ما به فرزندان‌مان نیز آموزش دادیم که چگونه با حیوانات رفتار کنند و از آن‌ها محافظت کنند. بچه‌های ما آن‌ها را دوست دارند و آسیبی به آن‌ها نمی‌رسانند؛ حیوانات گرسنه را غذا می‌دهند و حیوانات زخمی را درمان می‌کنند. فرزندان‌مان حتی از سگ‌های بیرون خانه هم مراقبت می‌کنند. این عشق، پیوند با طبیعت را تقویت می‌کند، چون انسان و حیوانات با هم طبیعت را کامل می‌کنند. به همین دلیل، مراقبت از هر پرنده یا گیاهی که قادر به سخن گفتن نیست، وجدان انسان را آرام می‌کند.

در دوران رشد خودخواهی، انسان باید محیط اطرافش، از درخت و سنگ گرفته تا موجودات زنده را به اندازه خودش دوست بدارد. درست است که آن‌ها نمی‌توانند با زبان صحبت کنند، اما روح دارند و زندگی در آن‌ها جریان دارد.»

 

ساختن پیوند میان انسان و حیوان

گلستان ابراهیم از مادران و پدران خواست تا نسبت به رفتار فرزندان‌شان با محیط‌زیست احساس مسئولیت کنند: «پدر و مادرها باید به فرزندان‌شان هشدار بدهند که حتی اگر نمی‌خواهند از حیوانات مراقبت کنند، نباید به آن‌ها با سنگ، چوب یا هر نوع وسیله‌ای آسیب بزنند. به کودکان‌تان عشق را یاد بدهید، نه آزار دادن را. برای نمونه، چند روز پیش سگی با پای زخمی به خانه‌مان آمد. پسرم فوراً وسایل کمک‌های اولیه را آورد و پیش از آن‌که درمان زخم را آغاز کند، دستش را روی سر سگ گذاشت تا به او بفهماند که هدفش درمان است، نه آسیب. سگ پس از درمان بهبود یافت و حالا در سلامت کامل است، و از آن زمان همیشه جلوی در خانه‌مان می‌ماند.

ایجاد رابطه میان حیوانات و کودکان اهمیت زیادی دارد، چون انسان و حیوانات هر دو موجوداتی زنده در این جهان بزرگ هستند و همه ما حلقه‌ای از یک زنجیره هستیم.»