توطئه بین‌المللی؛ هدف قرار دادن یک رهبر یا تلاشی برای حاشیه‌راندن مسئله‌ی یک ملت؟
روناک مجید، فعال سیاسی، تأکید کرد که دستگیری عبدالله اوجالان در واقع هدف‌گیری اراده‌ی تمام ملت کورد بود و «ننگی تاریخی» به‌شمار می‌آید. او گفت: «ما باور داریم که راه صلح، تنها مسیر برای آزادی او، اتحاد موضع خلق کورد و بازترسیم نقشه‌ی خاورمیانه است.»
هلین احمد
سلیمانیه - بیست‌وهفت سال از آغاز توطئه‌ی بین‌المللی علیه رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، می‌گذرد. وی خود این توطئه را چنین توصیف کرده بود: «من در چنگال ترکیه نیستم، بلکه در چنگال یک نظام بین‌المللی هستم. این روند از سوریه آغاز شد و در امرالی پایان یافت. این بزرگ‌ترین توطئه‌ای است که ناتو در تاریخ اجرا کرده و آغازگر جنگ جهانی سوم بود.»
در ۹ اکتبر ۱۹۹۸ نخستین گام این توطئه برداشته شد؛ هدف، ضربه‌زدن به رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، ملت کورد و جنبش آزادی‌خواهی کوردستان بود. در این عملیات، ایالات متحده و اسرائیل نقش فعالی داشتند و هدفشان ویرانی عراق و تحکیم سلطه‌ی خود بر خاورمیانه بود. آنان همچنین می‌کوشیدند ترکیه را تحت نفوذ خود درآورند و به ابزاری برای گسترش قدرت منطقه‌ای‌شان تبدیل کنند.
با گسترش جنبش آزادی‌خواهی کوردستان، توطئه‌ها علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و پروژه‌ی آزادی‌خواهانه‌ی خلق کورد ادامه یافت. هماهنگی میان قدرت‌های بین‌المللی از جمله اسرائیل، آمریکا، دولت ترکیه و ناتو موجب شد تا ملت کورد در باکور کوردستان زیر فشار مرگ، حذف و انکار زندگی کند. در برابر این سیاست نابودی، رهبری برای احیای حیات ملت کورد شکل گرفت تا در برابر پروژه‌ای بایستد که هدف آن تحقیر، انکار و محو خلق کورد از منطقه است.
تداوم توطئه علیه عبدالله اوجالان؛ حذف هویت کوردی در چارچوب پروژه‌ای سرکوبگر
دولت ترکیه عبدالله اوجالان را تهدیدی برای موجودیت خود می‌داند، از همین رو توطئه علیه او از دهه‌ی نود میلادی تا امروز ادامه دارد. این سیاست به مجموعه‌ای از اقدامات سازمان‌یافته برای محو هویت، فرهنگ و زبان کوردی در خاورمیانه انجامیده است؛ بخشی از پروژه‌ای گسترده و سرکوبگر که هدفش از میان بردن حضور و حقوق اساسی ملت کورد است.
روناک مجید، فعال سیاسی، در توضیح توطئه‌ی بین‌المللی سال ۱۹۹۸ علیه ملت کورد گفت: نیروهای مسلط در ناتو با استفاده از سیستمی دائمی از کنترل و تربیت ایدئولوژیک، همواره تهدیدی مستمر برای اراده‌ی ملت‌ها ایجاد کرده‌اند.
او افزود: ایجاد نیروی زنان به رهبری عبدالله اوجالان و واگذاری اداره‌ی امور زنان به آنان، گامی استراتژیک بود. از دل این رویکرد، مفهوم آزادی زن بر پایه‌ی ژنئولوژی (علم زن) پدید آمد؛ تحولی فکری و سازمانی که به گفته‌ی او، یکی از دلایل اصلی اجرای توطئه علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و ملت کورد بود.
روناک مجید در ادامه توضیح داد: پس از خروج عبدالله اوجالان از سوریه، او به چند کشور از جمله ایتالیا، روسیه و یونان سفر کرد، اما هیچ‌کدام او را نپذیرفتند. او حتی از هلند درخواست پناهندگی کرد، اما هواپیمایش ساعت‌ها در آسمان منطقه سرگردان ماند زیرا هیچ کشوری اجازه‌ی فرود نمی‌داد. در نهایت، او به کنیا منتقل شد و در آنجا به‌صورت برنامه‌ریزی‌شده و هماهنگ میان چند قدرت بین‌المللی دستگیر و سپس به ترکیه تحویل داده شد؛ اقدامی که بخشی از همان توطئه‌ی سازمان‌یافته‌ی جهانی به‌شمار می‌آید.
وی در ادامه گفت: پس از اجرای این عملیات، با هدف انزوای کامل او، عبدالله اوجالان به جزیره‌ای در امرالی منتقل شد که دارای آب‌وهوای سخت و شرایط زندگی دشوار بود. با این حال، او گفت: «آن‌ها می‌خواستند نتیجه‌ی زندانی شدن من یا تحویلم به کشورهای اشغالگر باشد یا مرا به سمت خودکشی سوق دهند، اما من تمام این نقشه‌ها را رد کردم و از طریق نامه‌هایم، تمام کشورهایی که در این توطئه دخیل بودند را محاکمه کردم.»
روناک مجید با اشاره به اینکه پس از دستگیری عبدالله اوجالان، جهان برای نخستین بار شاهد خیزش مردمی گسترده و بی‌سابقه‌ی خلق کورد بود، گفت: «ملت کورد در سراسر کوردستان از کودکان هفت ساله تا سالمندان هفتاد ساله، به خیابان‌ها آمدند و با تظاهرات و فعالیت‌های مختلف، صدای خود را در دفاع از رهبرشان به گوش جهانیان رساندند. ملت کورد با فداکاری‌های خود، اراده‌ای جمعی و جهانی را برای آزادی عبدالله اوجالان تجسم بخشید که این امر حمایت گسترده مردمی را برای او ایجاد کرد و جایگاه او را به عنوان یک نماد ملی تثبیت نمود.»
روناک مجید در ادامه اظهار داشت: «عبدالله اوجالان در زندان پروژه‌ای فکری و راهبردی ارائه داد که همچون نقشه‌ی راهی جدید برای ملت کورد عمل کرد. او در این چارچوب، چشم‌اندازی استراتژیک برای رهایی خلق کورد از وضعیت انکار و حاشیه‌نشینی و هدایت آنان در مسیری آزادی‌خواهانه بر پایه‌ی اندیشه و فلسفه ارائه کرد. این پروژه که با عنوان «ضمانت تاریخی» شناخته می‌شود، به ملت کورد امکان داد مرحله‌ی نابودی فرهنگی را پشت سر بگذارند و راهی مستمر بر پایه‌ی آگاهی و کرامت انسانی بنیان نهند.
رهبر خلق کورد از این طریق توانست بنیان‌های تازه‌ای برای فهم مسئله‌ی خلق کورد ایجاد کند و مدلی فکری و فلسفی بی‌همتا ارائه دهد که حضور خلق کورد را در عرصه‌های سیاسی و فرهنگی تقویت می‌کند. این اندیشه به آنان ابزار مقاومت مسالمت‌آمیز و سازمان‌دهی دموکراتیک بخشید تا بتوانند در تعیین سرنوشت خود و ساخت آینده‌شان نقش‌آفرین باشند.
«ملت کورد همچنان برای درهم‌شکستن زنجیرهای تحمیل‌شده بر رهبرشان، به مبارزه ادامه می‌دهد»
روناک مجید در ادامه گفت: عبدالله اوجالان همراه با رفقایش در زندان، در حال مبارزه‌ای عمیق فکری و فلسفی است؛ آن‌ها همچنان در حال تقویت مسیر آزادی‌خواهانه‌ی خود بر پایه‌ی اندیشه و فلسفه‌ی عبدالله اوجالان هستند. با وجود تداوم بازداشت بسیاری از اعضای این جنبش، از خانواده‌ها و همسرانشان گرفته تا فعالان رسانه‌ای، آنان همچنان در جامعه و حتی در پارلمان تأثیرگذارند و حضوری پررنگ در عرصه‌ی سیاسی ترکیه دارند.
او افزود: «با وجود تداوم بازداشت رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و توطئه‌هایی که او را هدف گرفته‌اند، پرونده‌ی «حق امید» بار دیگر به میدان بازگشته است. پس از آنکه حکم اعدام او به حبس ابد تغییر یافت، اکنون ضروری است که بر اساس اصل حقوقی و انسانیِ حق امید، در حکم او بازنگری شود؛ اصلی که امکان آزادی مشروط و قانونی را فراهم می‌کند.»
روناک مجید توضیح داد که دولت ترکیه با وجود تعهدات بین‌المللی خود، همچنان انزوای سختی بر عبدالله اوجالان تحمیل کرده است و از اجرای اصل «حق امید» خودداری می‌کند؛ این امر منجر به انزوای طولانی‌مدت و قطع ارتباط کامل او با جهان بیرون شده است. با این حال، ملت کورد با مقاومت و مبارزه‌ی مداوم خود در تلاش است تا این انزوا را درهم بشکند، ارتباط با رهبر خود را دوباره برقرار کند و محاصره‌ی سیاسی و فکری تحمیل‌شده بر او را از میان بردارد.
«ترکیه در مرحله‌ای از فروپاشی و سردرگمی سیاسی به سر می‌برد»
روناک مجید گفت که دولت ترکیه امروز در مرحله‌ای از انحطاط سیاسی به سر می‌برد و «از حاشیه‌های مرگ نفس می‌کشد»؛ وضعیتی که او آن را مشابه بن‌بست سیاسی در عراق، سوریه و ایران دانست. در چنین شرایطی، به گفته‌ی او، ترکیه ناگزیر است به سیاست عبدالله اوجالان بازگردد و پرونده‌ی صلح را به‌عنوان یک گزینه‌ی راهبردی دوباره مطرح کند، زیرا تجربه نشان داده است که تنها وجود پروژه‌ای برای صلح در خاورمیانه می‌تواند از گسترش جنگ‌ها و هرج‌ومرج اجتماعی جلوگیری کند.
او افزود: «اسرائیل بار دیگر در مرکز درگیری‌های منطقه‌ای حضور یافته و از طریق مداخلات خود می‌کوشد نقشه‌ی خاورمیانه را مطابق منافعش بازطراحی کند. در نتیجه، مسیرهای سیاسی منطقه در حال مهندسی دوباره‌اند. در این میان، ترکیه، با وجود دهه‌ها جنگ علیه حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک)، به هیچ نتیجه‌ی ملموسی نرسیده و تنها زیان‌های سنگین انسانی و مالی متحمل شده است؛ به‌گونه‌ای که اکنون در بن‌بست سیاسی و دیپلماتیک کامل گرفتار آمده است.»
روناک مجید ادامه داد: ترکیه در حال حاضر از طریق که دولت پنهان به نمایندگی دولت باغچه‌لی نمایندگی تلاش می‌کند با بازگشت به روند صلح از بحران کنونی خارج شود، اما این بازگشت نیازمند اصلاحات اساسی در قانون اساسی ترکیه است؛ امری که دولت عدالت و توسعه و رجب طیب اردوغان تمایلی به انجام آن ندارند. گروهی از نیروهای محافظه‌کار و اقتدارگرا در ساختار سیاسی ترکیه نیز صلح را در اولویت قرار نمی‌دهند و در مقابل، با دستکاری پرونده‌ها و بحران‌آفرینی‌های دیگر تلاش می‌کنند مانع پیشرفت هرگونه روند صلح شوند.
روناک مجید تأکید کرد که عبدالله اوجالان همچنان مصمم است پرونده‌ی صلح را به جلو ببرد. او از طریق هیئت‌هایی که از او دیدار می‌کنند و به دیدگاه‌هایش گوش می‌دهند، بر ادامه مسیر صلح تأکید دارد. با این حال، به گفته‌ی مجید، ترکیه تاکنون هیچ اقدام جدی برای پیشبرد این روند انجام نداده و همچنان با استفاده از مزدوران و حملات نظامی علیه نیروهای سوریه دموکراتیک (قسد) و حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) تلاش می‌کند منطقه شمال و شرق سوریه را ناپایدار نگه دارد.
روناک مجید توطئه‌ی بین‌المللی علیه عبدالله اوجالان را محکوم کرد و گفت: «ما این توطئه را یک ننگ تاریخی می‌دانیم. بازداشت او تنها علیه شخص او نبود، بلکه ضربه‌ای به مسئله ملت کورد و اراده‌ی جمعی آنان بود. این توطئه در مقابل یک پروژه‌ی آزادی‌بخش صورت گرفت و ما آن را به صراحت محکوم می‌کنیم.»
او در پایان تأکید کرد: «امیدواریم روند صلح دروازه‌ای به سوی آزادی جسمی رهبرمان باشد تا او بتواند پروژه‌ی سوسیالیسم دموکراتیک را راه‌اندازی کند و جامعه‌ی کورد دوباره هویت خود را بازیابد و ساختار خود را بر پایه‌ی عدالت و برابری بازسازی کند. در شرایطی که نقشه‌ی خاورمیانه بازطراحی می‌شود، عدم موضع متحد خلق کورد می‌تواند به تحمیل معاهده‌ای جدید مشابه لوزان بینجامد؛ بنابراین وحدت صدا و موضع در تمام بخش‌های کوردستان یک ضرورت تاریخی است. مواضع ما باید متحد باشد تا به طور نهایی توطئه‌های علیه ملت‌مان خنثی شود.»