روشیل جونیور

سویداء- از شنگال تا رقه و سواحل جنوبی سوریه و سویداء، زنان هدف کشتار، اسارت و تجاوزات وحشیانه از سوی داعش و گروه‌های مسلح وابسته به جهادی‌های هیئت تحریر الشام قرار می‌گیرند، اما آنچه نیروهای جنگ قصد داشتند وسیله‌ای برای شکستن جوامع باشد، به قدرتی متقابل تبدیل شد، زیرا زنانی که شرایط مشابه را تجربه کرده بودند، جبهه‌ای از همبستگی فرامرزی را شکل دادند.

در سویداء، جایی که محاصره شدید و فقدان امکانات زندگی محسوس است، زنان در قلب مقابله حضور یافتند. نقش آن‌ها دیگر محدود به گریه بر ویرانه‌ها نیست، بلکه شریک در سیاست، مقاومت و حمل سلاح شده‌اند و همچنین صدایی هستند که حقیقت را به جهان منتقل می‌کنند.

سماهر العنداری درباره رنج مردم، نقش زنان در استقامت، تجربه اداره خودمدیریتی گفت: «بر خلاف آنچه رسانه‌های سوریه نشان می‌دهند و از ورود کمک‌ها و امنیت اوضاع خبر می‌دهند، امروز ما در حال تجربه وضعیتی از هرج و مرج هستیم. این گفته‌ها کاملاً نادرست است؛ ما در محاصره شدید هستیم، نه آب، نه دارو، نه غذا، نه برق وجود دارد؛ هیچ امکاناتی برای زندگی نیست. ما در مرحله‌ای بسیار دشوار هستیم و تا جایی که ممکن است تلاش می‌کنیم با زندگی‌ای که جنگی که نمی‌خواستیم بر ما تحمیل کرده، مقاومت کنیم. جامعه ما عاشق زندگی و انسانیت است، اما شرایط ما را به بی‌ثباتی مجبور کرده است.»

 

صحنه ای خونین و محاصره شدید

سماهر العنداری توضیح داد: «ما مورد حمله شدید گروه‌های مسلح وابسته به جولانی قرار گرفتیم که توسط امنیت عمومی و مزدوران خارجی حمایت می‌شدند. این گروه‌ها فساد زیادی به بار آوردند و علیه زنان و کودکان جنایاتی مرتکب شدند. با وجود این جنایات، زندگی ادامه خواهد داشت. اکنون تلاش می‌کنیم اداره خودمدیریتی ایجاد کنیم تا چرخ زندگی را حتی به مقدار کمی به حرکت درآوریم. ما شروع به فعال کردن فرماندهی پلیس کرده‌ایم. درست است که امور هنوز در سطح مطلوب نیست، اما با وجود دشواری‌ها، وضعیت را بهتر تجربه می‌کنیم.»

 

«زنان شریک هستند و تنها قربانی نیستند»

سماهر العنداری با تأکید بر اینکه زنان سویداء بیشترین هزینه را پرداختند و زنان در سایر مناطق نیز تحت حملات سنگین قرار گرفتند و تعداد زیادی قربانی شدند، گفت: «بعد از کشتار تعداد زیادی از زنان، اسارت و تجاوزات، تصور می‌کردند می‌توانند جامعه را از طریق شکستن زنان تضعیف کنند. اما نمی‌دانستند که این ما را قوی‌تر و مقاوم‌تر می‌کند. در جریان حملات به سویداء، برخی از زنان برای دفاع از سرزمین خود کنار مردان اسلحه به دست گرفتند. زنان سویداء نه اکنون بلکه همیشه مقاومت کرده‌اند. ما فرزندان سعاده ملاعب و بستان شلغین هستیم. زنان امروز نوادگان زنان انقلاب فرانسه هستند که تجربه‌ای مشابه را در زمان متفاوتی بازتولید می‌کنند. زن جزئی ناقص نیست؛ او شریک زمین است و طبیعی است که در دفاع از زمین و ناموس مقاومت کند.»

 

به سوی اداره خودمدیریتی

سماهر العنداری با تأکید بر اینکه نبود نهادهای حکومتی جامعه را وادار کرده تا سیستم جایگزین محلی بسازد، گفت: «ما خود را سازماندهی کردیم و به مرحله خودمدیریتی رسیدیم. هنوز در ابتدای کار هستیم اما مسئولیت را به عهده خواهیم گرفت. قدم به قدم پیش می‌رویم و مطمئن هستیم که وضعیت ما بهتر خواهد شد. تجربه اداره خودمدیریتی در منطقه شمال و شرق سوریه پیش روی ماست؛ تجربه‌ای که هم از نظر نظامی، هم سیاسی و هم علمی الگوست و ما می‌خواهیم از مسیر آن‌ها پیروی کنیم.»

 

همبستگی فرامرزی زنان

این فعال سیاسی با تأکید بر اینکه زنان باید صدای خود را به تمام جهان و نهادهای حقوقی و بین‌المللی برساند، گفت: «هدف آتش زدن کارخانه‌ها، غارت، آلوده کردن آب و پر کردن چاه‌ها، تسلیم شدن ما بود، اما آن‌ها موفق نخواهند شد. سویداء کرامت خود را حفظ می‌کند. زنان در این مرحله تلاش می‌کنند صدای خود را به پلتفرم‌های جهانی برسانند و مهم‌تر آنکه به همبستگی میان زنان سویداء، زنان ساحل و زنان شمال و شرق سوریه برسیم. همه ما شرایط مشابه و رنج مشابهی از جمله قتل، غارت و آوارگی را تجربه کرده‌ایم. وقتی این قدرت زنان شکل بگیرد، سوریه‌ای که می‌خواهیم را خواهیم ساخت؛ سوریه‌ای عاری از تروریسم و استبداد، کشوری سکولار که مناسک دینی را محترم شمرده و حریم خصوصی هر گروهی را حفظ کند. اما این ایده با حاکمان فعلی که هنوز زن را موجودی ناقص می‌دانند، سازگار نیست. برای ما زن شریک موفقیت است.»

 

«هیچ اعتمادی به کمیته‌های محلی وجود ندارد»

سماهر العنداری درباره کمیته‌های تحقیق گفت: «دولت موقت از اعزام کمیته حقیقت‌یاب پس از کشتارهای انجام‌شده سخن می‌گوید. ما این مسئله را به‌طور قاطع رد می‌کنیم. به دولت اعتماد نداریم، حتی در حوادث ساحل حقیقت‌ها را پنهان کردند و شهادت‌ها را زیر تهدید جعل کردند. ما خواهان کمیته حقیقت‌یاب بین‌المللی بی‌طرف هستیم تا حقیقت را همان‌گونه که هست منتقل کند. خون فرزندان ما گران‌بهاست و فریادهای زنان و کودکان ارزش زیادی دارد.»

فعال سیاسی سماهر العنداری صحبت‌های خود را با این جمله پایان داد: «به سرزمین ما تجاوز شد و تنها گزینه ما مقاومت است. ما ترسو نیستیم که مرگ را بپذیریم. ممکن است آب، دارو و غذا کم داشته باشیم، اما هرگز از کرامت تهی نخواهیم شد. سویداء گرسنه نمی‌ماند، بلکه کرامت خود را حفظ می‌کند. ما شرایط را تحمل خواهیم کرد تا ذلیل نشویم و مطمئنیم که به ساحل امن خواهیم رسید.»