زندگی در سایه ی خشونت، هر روز جان تازه ای می گیرد
جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان (کژار) در واکنش به قتل الهه حسین‌نژاد بیانیه‌ای صادر کرد و ضمن محکومیت قتل روزافزون زنان، از اقشار مختلف جامعه، از خانواده‌های زنان جانباخته و فعالین زن، خواست که متحد شوند، تا بر این ذهنیت جنسیت‌گرا، پایان بخشند.
مرکز خبر- روز جمعه ١۶ خردادماه، جامعه زنان آزاد شرق کوردستان (کژار)، در واکنش به قتل الهه حسین نژاد، زن جوان ٢۴ ساله در تهران بیانیه‌ای منتشر کرد و ضمن محکومیت قتل روزافزون زنان، جمهوری اسلامی را مسئول این قتل‌ها عنوان کرده و نوشت: دیروز نرگس و یگانه و نیان، امروز الهه و در صورت تداوم، فردا زن دیگری قربانی خشونت سیستماتیک می‌گردد.
متن کامل بیانیه جامعه زنان آزاد شرق کوردستان (کژار) به شرح زیر می‌باشد:
این روزها، بیش از هر زمان دیگری خبر قتل زنان به گوش می رسد. آمار‌های منتشر شده در ماه گذشته، خبر از قتل ۲۷ زن به شیوه های گوناگون می دهد. خبر قتل الهه حسین نژاد، نیز موجب نگرانی جامعه و فعالین حوزه ی زنان گشته است و این دقیقا یعنی اینکه سایه ی شوم زن کشی، بر جامعه و بویژه زنان سنگینی می نماید. حاکمیتی که نهاد،مجلس و مسجد آن از یک سو، فتوا و لوایح زن ستیز صادر می کنند و از سوی دیگه فضای درون و بیرون خانه را بر زنان تنگ می نماید، مشخص است که محیطی ناامن را برای زنان فراهم ساخته است. بعبارتی سیاست ورزی حاکمیت از پایه ویران است و هر روز جان تازه ای می گیرد. لازم به ذکر است که محیط ناامن اجتماعی، اقتصادی و ... در جامعه، در وهله ی اول، زنان را قربانی می نماید. مساله ی زن کشی در ایران موضوع تازه ای نیست، سال‌هاست که تحت عناوین و القاب مختلف، زنان بسیاری به قتل می رسند، اما در مقابل حاکمیت تا چه اندازه تلاش نموده است که قوانین زن ستیزانه اش را تغییر دهد؟ تا چه اندازه فضای عمومی و عرصه های گوناگون بسیاری ایجاد نموده است که زنان بتوانند بدون نگرانی فعالیت نمایند؟ بعبارتی می توان گفت نه تنها گام مثبتی در این راستا برداشته نشده است، بلکه گاها برعکس برای قتل، دلایل و توضیحات بسیاری از قبیل «مشکلات روانی زنان،عدم حجاب و ... » در پرونده ی مقتول ذکر می شود و در موارد دیگر نیز، تحت نام «ناموس» سعی می شود که به گونه‌‌ای بر مساله سرپوش نهند و قتل های ناموسی را در راستای حفظ شرف و آبرو، مشروع بخوانند. از همین روست که تاکنون به شیوه های گوناگون قتل زنان نه تنها خاتمه نیافته است، بلکه به گونه‌‌ای هر روز این جنایت و خشونت، ساده تر و کم هزینه‌تر شده است. این در حالی است که این قتل‌های مشروع گشته، نمونه‌ای از خشونت سیستماتیک علیه زنان در جامعه است.
از سوی دیگر، باید به تاثیر گسترش آمار قتل زنان برروحیه، شیو‌ه‌ی زندگی و در عین حال پویایی جامعه اشاره نمود. جامعه ای که در آن، زنان قربانیان جنگ، سیاست‌های زن ستیز و مردسالار، فقر و مهاجرت و ... نشوند، پویایی جامعه روز به روز بیشتر می گردد. قتل‌های ناموسی که یکی پس از دیگری، سرپوش شرف و آبرو می خورند و سکوت را به خورد جامعه می دهند، امنیت را از جامعه سلب می کند و در نتیجه نمی توان از آزادی آن جامعه دم زد. خشونت‌های سیستماتیکی که منجر به قتل و مرگ زنان می شود، در اصل پویایی و مانایی جامعه را مورد هدف قرار می دهد. جامعه ای که در آن زنان، بی ترس و دلهره از هویت خویش بگویند و در عرصه های مختلف، حضور به عمل آورند، جامعه‌‌ای است که گام در ره رسیدن به آزادی نهاده است و در غیر این صورت نیز با خطر نابودی مواجه خواهد بود.
دیروز نرگس و یگانه و نیان، امروز الهه و در صورت تداوم خشونت، فردا زن دیگری قربانی خشونت سیستماتیک می‌گردد. آگا‌هی، اتحاد و انسجام فعالیت، پیام زنان مبارزی است که در راستای رسیدن به آزادی جان باخته‌اند، از همینرو ما به عنوان جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان- کژار، ضمن محکومیت قتل روزافزون زنان، از اقشار مختلف جامعه، از خانواده‌های زنان جانباخته و فعالین زن، خواهان آنیم که متحدتر از گذشته، به صدای یکدیگر مبدل شوند،تا بر این ذهنیت جنسیت‌گرا، پایان بخشند.