زنان سردشت: «تا زن آزاد نشود، جامعه آزاد نمی‌شود»
زنان سردشت روز جهانی زن را با فریاد «ژن، ژیان، ئازادی» گرامی داشتند و اعلام کردند که برای آزادی زنان در سرتاسر جهان تلاش خواهند کرد.
روژین قادری
سردشت - از ابتدای قرن ٢٠ جنبش‌های اجتماعی در نیوزلند برای حقوق زنان بخصوص حق رأی تلاش‌ها را شروع کردند و بعد از انقلاب روسیه در سال ١٩١٧، زنان حق رأی را به دست آوردند و روز ٨ مارس در روسیه تعطیل اعلام شد و تا ده‌ها سال فقط توسط گروه‌های سوسیالیستی در جهان این روز گرامی داشته می‌شد که در نهایت در دهه ٧٠ میلادی توسط سازمان ملل ٨ مارس به‌عنوان «روز حقوق زنان و صلح بین‌المللی» به رسمیت شناخته شد.
زنان در بین النهرین و زاگرس معمار زندگی و تمدن بودند اما به اشغالگری و قتل و عام دست نزدند، این مرد بود که با کمک ایدئولوژی و اشغالگری به استثمار زنان و جامعه دست زد و برای میل به قدرت اقدام به فتح کرد و امپراتوری و دولت را برای حفظ قدرت خود توسعه داد. اکنون زنان در کوردستان پایه‌های ارتجاع را به لرزه در آوردند و شعار «زن، زندگی، آزادی» را جهانی کردند.
«در سرتاسر جهان هنوز سیاست کشورها مردانه است»
نرگس احمدی دانش‌آموخته روابط بین‌الملل است او با اشاره به روز جهانی زن، وضعیت زنان را این‌گونه ارزیابی کرد: «با وجود اقدامات امیدبخش که در سرتاسر جهان برای برابری جنسیتی و حقوق زنان صورت گرفته است اما گروه و حکومت‌های ارتجاعی همچون طالبان، جمهوری اسلامی، داعش و ... به‌صورت آشکار زنان را قتل و عام می‌کنند و ابتدایی‌ترین حقوق آن‌ها را به رسمیت نمی‌شناسند. البته این به دین معنی نیست که مبارزات زنان فقط با حکومت‌های ارتجاعی و دیکتاتوری است، بلکه در سرتاسر جهان هنوز سیاست کشورها مردانه است و این مبنای اکثر تبعیض و بحران‌های جهان است. ما در روژهلات و ایران با قیام ژینا به‌سوی انقلاب زنانه خواهیم رفت.»
«به خاطر فعالیت‌هایم در دانشگاه از تحصیل محروم شدم»
سونیا لطفی نویسندە و فعال زنان با اشاره به تحت تأثیر قرار گرفتن زندگی‌اش به دلیل فعالیت‌هایش گفت: «به خاطر فعالیت‌هایم در دانشگاه از تحصیل محروم شدم، در ایران و کوردستان مبارزه برای حقوق زنان هزینه دارد و خیلی وقت‌ها در زندگی هزینه آن را داده‌ام. نوشتن در حکومت ضد زن ایران جرم است و تا پیروزی جنبش ژینا دست از مبارزه بر نخواهم کشید، زنان در ایران هیچ حق و حقوقی ندارند و سیاست و قانون مردانه هستند و زنان کورد بیشتر از همه به حاشیه رانده شده‌اند، باید تا روز پیروزی تلاش کنیم.»
«می‌خواستند من را به سکوت وادارند»
نسرین حق‌شناس فعالی مدنی در مورد مسائل و مشکلات زنان می‌گوید: «اوایل چون در جامعه حضور داشتم با برخورد تند خانواده و مردم روبه رو شدم و خیلی هزینه دادم چون در کمپ‌ها و خیریه‌ها شرکت می‌کردم، این حضور من برای جامعه سخت بود که تریبون پیدا کردم ولی من شکست نخوردم و در کنار تمام مشکلات ادامه دادم چند بار به وزارت اطلاعات احضار شدم و می‌خواستند من را به سکوت وادارند ولی من دست از فعالیت نکشیدم و هنوز فعالیت می‌کنم و مبارزه را ادامه می‌دهم. خیلی وقت‌ها از طرف مردهای فعال به دلیل ماهیت زنانه فعالیت‌هایم نقد شدم، اما من همیشه این سخن رهبر آپو را به آن‌ها یادآور می‌شدم که «تا زن آزاد نشود، جامعه آزاد نمی‌شود»، واقعیت این است وقتی که نصف جامعه زن باشد و همچنان در استثمار قوانین و فرهنگ جامعه باشد، آزادی وجود ندارد، مبارزه ما برای «ژن، ژیان، ئازادی» است و تا پیروزی مبارزه خواهیم کرد.»