مدینه مامد اوغلو

آمد - به مناسبت روز جهانی زن ٨ مارس، هزاران زن به رهبری پلتفرم زنان دجله آمد (DAKAP) در میدان ایستگاه گرد هم آمدند و خواسته‌های خود برای صلح را فریاد زدند. در این میتینگ که تصاویر رنگارنگی داشت، زنان با لباس‌های ملی کوردی شرکت کردند. در میتینگی که پیام رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، قرائت شد، شور و هیجان هیچ‌گاه فروکش نکرد.

زنانی که میکروفن به دستشان داده شد، خواسته‌های خود برای صلح را تکرار کردند و از حکومت خواستند که قدم‌های مؤثری بردارد.

برخی از زنان که در ساعات اولیه صبح، دست فرزندشان را گرفته بودند، برخی همراه با مادرانشان و برخی دیگر با دوستانشان به محل برگزاری میتینگ آمدند و برای دقایقی منتظر شدند تا زمان ورود به میدان برسد. با همراهی آهنگ‌ها و شعارها، زنان با لباس‌های رنگارنگ خود تا میدان راهپیمایی کردند. بنر بزرگی که توسط جنبش زنان آزاد (ت‌ژ‌آ) آماده شده بود و بر روی آن نوشته شده بود "Jin Jiyan Azadi"، هیجان زنان را دوچندان کرد. در این محل، بنرهایی با نوشته‌های مختلف مانند "Agire Jinan Agire Azadiyeye"( شعله زنان، فروزانگر آزادی است) و "Bê dirok jiyan nabe" (بدون تاریخ، زندگی ممکن نیست) دیده می‌شد.

 

«ما اینجا هستیم تا صدای صلح را فراگیرتر کنیم»

 

 

بیرگول اسن که به اهمیت تاریخی روز ٨ مارس امسال اشاره کرد، گفت: «ما می‌دانیم که ٨ مارس تاریخی است. به ویژه در میان جوانان، شاهد افزایش آگاهی جدی در مورد فمینیسم و فلسفه ژنئولوژی هستیم. حضور جوانان در این میدان امروز ما را بسیار خوشحال کرد. امیدوارم این روند برای زنان به نتایج مثبتی منتهی شود. ما اینجا هستیم تا سخنان امروز را فراگیرتر کنیم. ما از فراخوان صلح حمایت می‌کنیم. می‌دانیم که جنگ بیشترین تأثیر را بر زنان و کودکان دارد. همچنین زنان را در تمامی زمینه‌ها از زندگی خود باز می‌دارد. قطعاً ما طرفدار صلح هستیم و به این روند ادامه خواهیم داد.»

 

«ما صلح را به‌عنوان مالکیت خود خواهیم پذیرفت»

 

 

پِیا کُوتلو که درباره‌ی فراخوان صلح صحبت می‌کرد، اظهار داشت: «امروز ما برای حمایت از فراخوان صلح و صدای آن در میدان‌ها هستیم. با پارادایم آزادی‌خواهانه زنان، ما با خواسته‌ها و سخنان زنان در این میدان‌ها خواهیم بود و ادامه خواهیم داد. امروز زنان نشان دادند که همه خواهان صلح هستند. ما با شور و شادی حضور در این میدان‌ها، صلح را فریاد می‌زنیم. سخنان درباره صلح و این شور، نتیجه مبارزات سال‌هاست. پارادایم آزادی‌خواهانه زنان که توسط آقای عبدالله اوجالان مطرح شده، با فلسفه‌ای به میدان‌ها آمده‌ایم و خواسته‌هایمان را فریاد می‌زنیم. نه تنها ما، بلکه همه زنان کورد در خاورمیانه صدای خود را بلند می‌کنند. ما سال‌هاست که در مبارزه برای هویت و آزادی هستیم. زنان کورد این مبارزه را امروز به یک نقطه جهانی رسانده‌اند. امروز فراخوان صلح باید از طرف همه، از ٧ تا ٧٠ سال، پذیرفته شود. ایدئولوژی ما یک ایدئولوژی بنیادین است. ما پیامی که ارسال شده را به گرمی می‌پذیریم و از آن حمایت می‌کنیم. تا زمانی که آزادی آقای عبدالله اوجالان تأمین شود و صلح به کشور بیاید، ما از این مبارزه دفاع خواهیم کرد و از میدان‌ها خارج نخواهیم شد.»

 

«این ظلم باید دیگر به پایان برسد»

 

 

فاطمه سُمِر که بر لزوم پایان دادن به ظلم‌های جاری و ضرورت همبستگی تمامی مردم برای خواسته صلح تأکید می‌کرد، گفت: «ما فقط صلح می‌خواهیم. این مادران و این مردم خیلی درد کشیده‌اند. امروز هم برای فریاد زدن دوباره صلح به میدان آمده‌ایم، همان‌طور که سال‌هاست این کار را می‌کنیم. در زندان‌ها شکنجه است، بیرون از زندان‌ها هم شکنجه است. در این کشور، کوردها در تمامی عرصه‌ها مورد شکنجه قرار می‌گیرند. دیگر کافی است، ما می‌گوییم این ظلم باید متوقف شود. آن چیزی که می‌تواند این ظلم را متوقف کند، صلح است. باید این صلح را همه با صدای بلند بگویند. ما مادران کورد همیشه این را بیان کرده‌ایم، اما مردم ترکیه هم باید در این زمینه قدم بردارند و خواسته صلح را اعلام کنند. این روند باید با صداقت و درستی پیش برود. توقف این خونریزی در دست همه ماست، فقط صلح می‌خواهم. صلح، صلح، صلح.»

 

«زنان پیشگامان صلح هستند»

 

 

ترکان ساری که بر خواسته صلح و زندگی آزاد تأکید می‌کرد، گفت: «ما امروز آنچه که حق ماست را می‌خواهیم. حق ما هم صلح و زندگی آزاد است. همه ما با شعار صلح و زندگی به این میدان آمده‌ایم. این خونریزی باید متوقف شود و این جنگ باید پایان یابد. برای این منظور باید همه با هم مبارزه کنیم. ما سال‌هاست که این صلح را خواسته‌ایم. امروز درباره صلح صحبت می‌شود، اما ابتدا باید حقوق ما داده شود. مانند تمامی مردم دنیا، ما هم حق داریم. ما هم برای حق خود اینجا هستیم. ما همچنان خواهیم گفت صلح.»

«متأسفانه در کشور هر روز زنان کشته می‌شوند. نسل‌کشی جنسیتی که روز به روز بیشتر می‌شود، در حال وقوع است. ما دیگر نمی‌خواهیم زنان کشته شوند. زن‌ها، کودکان و حیوانات بیشترین نیاز را به صلح دارند. به همین دلیل این صلح باید حتماً به واقعیت بپیوندد. کسانی که جنگ را به‌وجود می‌آورند، امروز مردان هستند؛ زنان جنگ نمی‌خواهند. ما زنان به همین دلیل مبارزه صلح‌جویانه خود را هم برای خودمان و هم برای سایر موجودات زنده ادامه خواهیم داد.»

 

«صلح یک‌جانبه امکان‌پذیر نیست»

 

 

رمزیه چالان که بر لزوم اقدام هر دو ملت برای فراخوان صلح تأکید می‌کرد، گفت: «می‌خواهم سخن خود را با سلام به تمام زنان شروع کنم. امروز روزی مهم و تاریخی برای همه ماست. تمام سختی‌ها و رنج‌های زندگی را زنان تحمل می‌کنند. اگر زن نباشد، زندگی هم نخواهد بود. امروز در خانه و در زندگی اجتماعی این زنان هستند که همه تلاش را می‌کنند. همان‌طور که در همه امور، امروز در زمینه صلح نیز بزرگ‌ترین تلاش را ما انجام می‌دهیم. من نه تنها به مردم کورد بلکه مادران ترک را هم فرا می‌خوانم زیرا صلح یک‌جانبه امکان‌پذیر نیست. همه درد کشیده‌اند، در این جنگ همه بها پرداخته‌اند.

 

 

آنها هم باید برای صلح با ما به میدان بیایند و خواسته‌های خود را فریاد بزنند. زمانی که آن فراخوان در میدان خوانده شد، ما از خوشحالی نمی‌دانستیم چه کنیم. این روند باید صادقانه و با درستی پیش برود. برای این صلح، هرچه در توان داریم دوباره انجام خواهیم داد. ما سال‌هاست که هر کاری از دستمان برآمده انجام دادیم، اگر دوباره باشد، سال‌ها به دنبال این فراخوان خواهیم رفت.»