زلزله‌زدگان آنتاکیا: کمک‌ها به کجا می‌رود؟
زنان در آنتاکیا با اشارە بە مشکلات و سختی‌‌های پس از زلزلە و عدم تأمین نیازهای آنها مانند پوشاک، سرپناه و غذا می‌گویند: کمک‌های ارسال شدە بە کجا می‌رود؟
مدینە مامداغلو
هاتای- پس از زلزله ۶ فوریە که مرکز آن در شهر مرش بود، برای مردم آنتاکیا مایحتاج اولیەی زندگی فراهم نشدە، آب سالمی وجود ندارد و در جاهایی هم که آب وجود دارد هشدار داده شدە است از نوشیدن آن خودداری کنند. شماری از شهروندان بە دلیل شرایط پیش آمدە مجبور شدەاند شهر خود را ترک کردە و بە روستاها بروند.
در شهر آنتاکیا فراهم کردن آب، چادر و وسایل ضروری زندگی از نیازهای اصلی است، برخی از شهروندان وسایل خود را از خانه‌هایشان کە بە طور کامل تخریب نشدە بیرون می‌آورند. آنها می‌گویند: در این منطقە هیچ کاری برای مردم انجام نشده و هیچ کمکی دریافت نکرده‌اند.
«من حتی نتوانستم چادر دریافت کنم»
سوگی کرات، یک زن اهل آنتاکیا کە هنوز چادری به او داده نشده بلکە داوطلبان یک چادر برای او ساخته‌اند گفت: سە روز بدون آب و غذا زندگی کردیم ما بچه‌هایمان را با کیک سیر می‌کردیم، واقعا هیچ کمکی دریافت نکردیم و چادر خیلی سرد است، چرا کامیون‌ها نمی‌آیند؟ اگر آنها کمک‌ها را توزیع کرده‌اند، چرا به طور مساوی بین همه توزیع نمی‌شود؟ ما در اینجا بسیار رنج می‌بریم و دوستان مهربان ما بسیاری از مایحتاج ما را تأمین کرده‌اند و تلاش می‌کنیم بە هر روشی زندگی کنیم. وقتی بە اینجا برگشتم به همه پایگاه‌ها رفتم و درخواست چادر کردم، با اینکه دو فرزندم را دیدند، حتی نتوانستم یک چادر هم دریافت کنم، آن شب در سرما در ماشین خوابیدند.
بازدیدها بی‌نتیجه بود
مریم متلو ساین یکی از زلزله‌زدگان، با بیان اینکه نمی‌توانند در این شهر کانتینری کە در روستا ساختە شدە است زندگی کنند، گفت: ٢۶ روز پیش این اتفاق افتاد و هنوز چادر در اختیار ما قرار نگرفته است. دو هفته از ساخت شهرک کانتینری می‌گذرد و از روزی که ساخته شده، درخواست اسکان کانتینری داده‌ایم، اما دست‌اندرکاران همیشه به ما می‌گویند امروز برو، فردا بیا. برخی از خانوادەها در آنجا ساکن شدەاند اما ما هنوز ساکن نشدەایم، نام و شماره ما را نگرفتند، نمی‌دانیم چادرها را به کجا می‌برند، نمی‌توانیم در چادرها یا کانتینرها بمانیم.
«به ما آب کافی ندادند»
مریم متلو ساین در ادامە گفت: آنها از کامیون‌های حامل کمک مطلع نیستند و نمی‌دانند کمک‌ها به کجا برده می‌شود، ما خود پایەهایی رو گذاشتە و دور آن نایلون پیچیدیم، زمستان است و باران می‌بارد جای خوشحالی‌ست ١۵ روز است نمی‌بارد. ما برای اسکان با مشکلات زیادی مواجە می‌شویم، در اینجا هیچ راەحلی وجود ندارد کمک‌هایی کە ارسال می‌شود بە صورت نامنظم توزیع می‌شود. ما در تأمین سرپناە و آب مشکلات با مشکلات جدی روبرو هستیم، بە مردم اینجا توجهی نمی‌شود.
