یونسکو مقالەای تحت عنوان "سرمازدگی: خشونت آنلاین علیە روزنامەنگاران زن" منتشر کرد
مقالەای کە از سوی سازمان یونسکو منتشر شدە است از افزایش خشونت آنلاین علیە روزنامەنگاران زن در جهان خبر میدهد و نشان میدهد کە چگونە حملات آنلاین با اطلاعات غلط، تبعیض و سیاستهای پوپولیستی پیوند خوردە است.
"سرمازدگی: روندهای جهانی خشونت آنلاین علیە روزنامهنگاران زن" عنوان این مقالە است کە چکیدەای از تحقیقات مرکز جهانی روزنامەنگاران ICFJ) ( در این مورد است، این سازمان این مقالە را نخستین مقالە در نوع خود از نظر دامنە و روش توصیف کردە است.
در این تحقیق از ٩٠١ روزنامەنگار در ١٢۵ کشور جهان نظرسنجی شدە است، با ١٧٣ روزنامەنگار مصاحبەی طولانیمدت انجام شدە است، دو مطالعەی موردی بر ۵.٢ پست در رسانەهای اجتماعی انجام شدە کە توسط روزنامەنگاران برجستەای همانند، ماریا رسا روزنامەنگار فیلیپنی برندەی جایزەی آزادی مطبوعات جهانی گیلمو کانو ٢٠٢١ و کارول کادوالادر روزنامەنگار بریتانیای ارزیابی شدەاند.
تحقیقات انجام شدە مروری داشتە بر ادبیاتی کە توسط صدها نشریەی علمی مدنی استفادە شدە است و ١۵ مورد مطالعە موردی دقیق در چندین کشور داشتە است.
یافتەها و مباحث زیر از جملە یافتەهای کلیدی هستند کە مقالە ارائە دادە است:
حملات آنلاین بر زندگی فرد تاثیرگذار است، آنها نە تنها بر سلامت روان تاثیر دارند بلکە عاملی برای حملات جمسی و خشونت هستند.
زن ستیزی با سایر اشکال تبعیض تلاقی میکند، حملات آنلاین تاثیر بدتری بر زنان روزنامەنگار دارد کە خود از تبعیض نژادی، همجنسگرایی، تعصب مذهبی و انواع تبعیض مواجە هستند.
خشونت جنسیتی آنلاین با اطلاعات غلط تلاقی میکند، در حالی کە کمپینهای اطلاعاتی نادرست زنستیزی را در جهت گزارشگیری انتقادی تصلیح میکند گزارش در مورد اطلاعات غلط میتواند محرکی برای افزایش حملات باشد.
حملات آنلاین علیە زنان روزنامەنگار دارای انگیزەهای سیاسی است، بازیگران سیاسی، شبکەهای افراطی و رسانەهای حزبی بە عنوان محرک و تقویت کنندەی خشونت آنلاین علیە زنان روزنامەنگار شناختە میشوند.
شبکەهای اجتماعی و سازمانهای خبری هنوز در تلاش برای پاسخگویی موثر هستند، در زمینەی اکوسیستم اطلاعاتی بە طور فزایندە، سیستم عاملها بە عنوان عوامل اصلی خشونت آنلاین در نظر گرفتە میشوند، هنگامی کە زنان روزنامەنگار در بحبوبەی طوفان خشونت آنلاین بە کارفرمایان خود مراجعە میکنند با شکست روبرو میشوند و گاهی بە عنوان قربانی مقصر شناختە میشوند.
تیمی متشکل از ٢٣ محقق جهانی از ١۶ کشور مختلف بە سرپرستی جولی پوستتی، نبیلە شببیر، دیانا مینارد، کالینا بونچوا و نرمینە ابلز در این مطالعە مشارکت داشتەاند.