سويدا محاصره شد
فعال سیاسی، راقیه شاعر، تأکید کرد که این محاصره صرفاً یک اقدام امنیتی یا نظامی نیست، بلکه «ابزار فشار سیاسی» است که برای تحکیم قدرتی به کار می‌رود که «مدعی مشروعیت» است، آن هم به بهای کرامت و امنیت مردم.
روشيل جونيور
سویداـ پس از تلاش نافرجام افراد مسلح وابسته به گروهک جهادی«هئیت تحریر الشام» برای یورش به شهر سویدا در ۲۹ آوریل گذشته، این شهر سوری شاهد شرایطی بی‌سابقه و وخیم است. اکنون محاصره‌ای خفه‌کننده بر سویدا تحمیل شده که زندگی را به‌طور کامل فلج کرده و هیچ نشانه‌ای از تلاش برای حل بحران یا حتی واکنش به آن دیده نمی‌شود.
با بسته شدن تنها راه ارتباطی شهر، یعنی مسیر دمشق–سویدا، جریان تأمین مواد حیاتی چون غذا، سوخت، دارو و تجهیزات پزشکی متوقف شده است؛ وضعیتی که به گفته فعالان، در آستانه ایجاد یک فاجعه انسانی است.
فشار سیاسی با ابزار محاصره
راقیه شاعر، فعال سیاسی و از چهره‌های جنبش مسالمت‌آمیز در سویدا، تأکید می‌کند که آنچه در حال رخ دادن است نه صرفاً یک اقدام امنیتی یا نظامی، بلکه ابزار فشار سیاسی است برای تثبیت حاکمیتی که خود را مشروع می‌خواند، اما کرامت و امنیت مردم را نادیده می‌گیرد. او می‌گوید: «بازارها تعطیل‌اند، ادارات فلج شده‌اند، سوخت نایاب است و حتی بیمارستان‌ها و داروخانه‌ها با کمبود شدید مواجه‌اند. این یک جنگ اقتصادی تمام‌عیار برای شکستن اراده مردم و واداشتن‌شان به پذیرش سلطه حکومتی است که ما آن را مشروع نمی‌دانیم.»
سرکوب برای مطالبه آزادی
راقیه ادامه می‌دهد: «مایه شرمساری است که نان مردم به کارت فشاری سیاسی بدل شود، فقط چون اهالی سویدا صدای خود را برای آزادی و عدالت بلند کرده‌اند.» او اشاره می‌کند که از زمانی که شیخ حکمت الهجری، رهبر معنوی دروزیان، به‌صراحت اعلام کرد این ساختار جدید سوری را به‌رسمیت نمی‌شناسند، زیرا چهره‌های آن در فهرست‌های جهانی تروریسم‌اند، و از قانون اساسی پیشنهادی جدید نیز اعلام برائت کرد، قدرت حاکم به تحریک رسانه‌ای علیه سویدا و تخریب چهره این رهبران محلی پرداخت. در ادامه، انتشار ویدئویی منتسب به یکی از جوانان سویدا و متهم کردن او به توهین به پیامبر اسلام، بهانه‌ای شد برای تحریک احساسات فرقه‌ای و مشروع‌سازی خشونت و محاصره.
فراخوان برای پاسخ‌گویی جهانی
راقیه شاعر از جامعه جهانی خواست در قبال جنایاتی که علیه مردم سویدا رخ می‌دهد سکوت نکند. او تأکید کرد: «سویدا تنها نیست. آنچه در اینجا رخ می‌دهد، در دیگر مناطق تحت سلطه این گروهک جهادی و بی‌ضابطه در سراسر سوریه نیز در جریان است.»
نه به خشونت، آری به برابری
او در پایان افزود: «سویدا جزیره‌ای جداافتاده نیست. ما بخشی از این سرزمین هستیم اما حکمرانی با خشونت و میلیشیا را نمی‌پذیریم. ما تجزیه‌طلب نیستیم، ما خواهان دولتی بر اساس شهروندی، قانون، برابری و جدایی دین از سیاست هستیم.»
راقیه شاعر سخن خود را با این پرسش به پایان رساند: «آنچه امروز با آن مواجه‌ایم، تنها آزمون سویدا نیست؛ آزمونی است برای وجدان انسان‌دوستی جهان. آیا صدای کوه‌های جبل‌العرب شنیده خواهد شد؟ یا در تاریکی خفه خواهد گشت؟»