مدینە مامداوغلو

آمد- روزنامه نگارانی که فعالیت‌های حرفه‌ای آنها "جرم" محسوب می‌شود و در تاریخ شانزدە ژوئن ٢٠٢٢ جهت بازپرسی توسط دفتر دادستانی کل  دیاربکر دستگیر شدند، در تاریخ دوازدە ژوئیه در اولین جلسه دادرسی، ازاد شدند. این روزنامه نگاران با دفاعیاتشان کیفرخواست هفتصد صفحه‌ای  دادگاه را  رد کردند.

یکی از روزنامه نگاران آزاد شده به نام نشه توپراک در مورد روند بازداشت و نقض حقوق در زندان با خبرگزاری ما صحبت کرد. نشه توپراک با بیان اینکه بازداشت شدگان در زندان تحت انزوای شدید قرار گرفته‌اند، افزود: ما سیزدە ماه منتظر جلسه بودیم.

نشه توپراک با تاکید بر اینکه علیرغم فقدان شواهد و ادعاهای ملموس دستگیر شدند، گفت: ما در انتظار صدور کیفر خواست بودیم تا متوجە شویم چه اتفاقی افتاده است. تمام اقدامات صورت گرفتە در آن دورە غیرقانونی بود، بزرگترین عمل غیرقانونی آنها صدور کیفرخواست بعد از گذشت دە ماە از مدت زمان بازداشت بود. آنها ماەها تلاش کردند تا مدرکی بیابند سپس ما با یک کیفرخواست هفتصد صفحەایی مواجە شدیم و آن را با لبخند خواندیم. اگر بدانید برای چە فعالیتی بازداشت شدەاید، تحمل شرایط بسیار راحتتر است. ما سیزدە ماە تمام منتظر برگزاری دادگاە بودیم. همانطور کە دیگر دوستانمان نیز اشارە کردند در روز دادگاە این ما بودیم کە آنها را محاکمە کردیم. ما سیزدە ماه غیرقانونی و بدون ارتکاب هیچ جرم یا مدرک مشخصی در بازداشت بودیم.

 

«زندانیان را در انفرادی نگە می‌دارند»

نشه توپراک اظهار داشت که آنها شاهد نقض شدید حقوق بشر در زندان زنان دیاربکر بودند، جایی که آنها به مدت سیزدە ماه بازداشت شدند و اعتراضات آنها به نقض حقوقشان بدون هیچ توجیهی رد شد.

نیشه توپراک اطلاعات زیر را در مورد نقض حقوق بشر به اشتراک گذاشت: بزرگترین مشکل در زندان، حبس انفرادی بود. از ملاقات با سایر زندانیان و حتی سلام دادن به آنها جلوگیری می‌شد. رفتن به محوطه عمومی یا ورزش گروهی ممنوع بود. علاوە بر آن با دوربین مداربستە بندهای ٧-٢4 را تحت نظر داشتند و ما در داخل زندان نیز نمی‌توانستیم آزادانە حرکت کنیم و هر لحظە تحت کنترل بودیم. همچنین زندانیان بیمار را با دو کلپچە به بیمارستان اعزام می‌کردند. اعتراض ما نسبت بە این موضوعات پذیرفتە نشد و ما در مقابلە با این تخلفات دست بە اعتصاب غذا زدیم. در زندان هر چیزی من جملە غذا و روزنامە محدود بود. دەها زندانی کە حکم تخفیف در مجازاتشان لغو شدە بود در بازداشت بە سر می‌بردند.

 

«با بهانە ممنوعیت اثرم را مصادرە کردند»

نشه توپراک با اشارە بە اینکە در کنار کار خبرنگاری بە نقاشی هم می‌پردازد اظهار داشت که بە علت عدم دسترسی بە وسایل مورد نیازش، نمی‌توانست به فعالیت خود بپردازد. نشه توپراک با بیان اینکه کار چهرە زنانه مو بلندی را  که با طناب روی پارچه سفید رنگی به مناسبت هشت مارس، روز جهانی زن درست کرده بود، به بهانه اینکه «ممکن است به موسسه آسیب برساند» توقیف شد، افزود: در ایران با قتل ژینا امینی توسط پلیس، مقاومتی مردمی شکل گرفت. من هم می‌خواستم برای روز جهانی زن در هشت مارس در خصوص مقاومت ژینا، فعالیتی انجام دادە باشم از این رو دفتر و وسایل نقاشی درخواست کردم، اما متاسفانه درخواستم پذیرفته نشد. من هم خلاقانەتر فکر کردم و  به جای نقاشی، با نخ روی پارچه سفید چهرەی یک زن با موهای بلندی کشیدم و آن را تحویل دادم تا بە خارج زندان فرستادە شود، اما دو روز بعد برای من صورت جلسەایی برگزار شد و اثرم را مصادرە کردند. ما به این موضوع اعتراض کردیم، اما اعتراضمان را رد کردند و با این دلیل کە اثرم بە عنوان یک وسیلەی ارتباطی مورد استفادە قرار می‌گیرد، ممنوع است، و امکان دارد برای موسسە مخرب باشد. خیلی عجیب است چهرە یک زن کە نمادی است از مقاومت زنان، بە این دلیل مصادرە شود. تحمل این بی عدالتیآها برای ما سختآتر از شکنجە بود.

 

«با هدف دادخواهی بە فعالیتم ادامە خواهم داد»

نشه توپراک اظهار داشت که آنها درخصوص نقض حقوق زندانیان و همچنین حبس ناعادلانه  دادخواهی خواهند کرد. وی افزود: در همەی عرصەها، من جملە در حوزە خبرنگاری و هنر، موانع زیادی بر سر راە زنان وجود دارد، زنان دائما با مبارزات خود، در جهت رسیدن بە حقوق خویش گام بر می‌دارند. بی عدالتی‌هایی که تجربه می‌کنیم ما را قوی‌تر می‌کند. معتقدم تجربە کردن این دورە باعث شد کە  با عزمی قویتر و بیشتر از پیش در راە مبارزاتی‌ام گام بردارم. در آن دورە ما نمی‌توانستیم بە حرفە خود بپردازیم و از حقوقمان محروم بودیم. از این بە بعد ما پیگیری و دادخواهی خواهیم کرد و بە صورت مصمم‌تر بە فعالیت‌هایمان ادامە خواهیم داد.