«عقب‌نشینی نمی‌کنیم»؛ تجمع مسالمت‌آمیز در دمشق به خشونت کشیده شد

یک زن جوان سوری که در تجمع اعتراضی مقابل مجلس شعب شرکت کرده بود تأکید کرد: «ما باز هم تجمع خواهیم کرد و تاکید می‌کنیم که خون سوری بر سوری حرام است.»

 

ولاء محمد

دمشق - سرکوب، وضعیت غالب در پایتخت دمشق و تمام مناطقی است که تحت کنترل گروه‌های جهادی با نام «امنیت عمومی» و به مدیریت احمد الشرع (معروف به الجولانی) و دولت موقت او اداره می‌شود.

کاربران شبکه‌های اجتماعی ویدیویی را منتشر کردند که لحظه سرکوب تجمع اعتراضی مسالمت‌آمیز در برابر مجلس شعب و توهین به روزنامه‌نگار زینه شهلا را ثبت کرده است. این توهین شامل استفاده از الفاظ رکیک توسط گروه‌های مسلح وابسته به جهادگرایان هیئت تحریر الشام بود؛ گروهی که جنایات فجیعی را با هدف ایجاد جنگ داخلی در سوریه مرتکب می‌شود.

شخصی با نام (ر. ل) که در تجمع شرکت کرده بود، درباره آنچه رخ داد با ما گفت‌وگو کرد، اما ترجیح داد نامش فاش نشود؛ چراکه وضعیت امنیتی و حقوقی برای همگی آشکار است و هر صدای مخالفی یا سرکوب می‌شود یا احتمال دارد از میان برداشته شود.

 

صداهایی که نقض حقوق اتنیک‌های مذهبی سوریه را محکوم می‌کنند

(ر. ل) می‌گوید: «در شرایطی که مردم سوریه با رنج و مشقتی مداوم دست‌وپنجه نرم می‌کنند، و در زمانی که موارد نقض حقوق غیرنظامیان رو به افزایش است، لازم بود صدای خود را بلند کنیم تا داد‌خواهی کنیم، ظلم را رد کنیم و به صلح فرا بخوانیم. از همین منظر، در تجمع اعتراضی مسالمت‌آمیزی که مقابل مجلس شعب در پایتخت دمشق برگزار شد، در کنار گروهی از فعالان سوری شرکت کردم. تجمع ما نه سیاسی بود و نه فرقه‌ای، بلکه کاملاً انسانی و با هدف رساندن صدای تمام سوری‌ها و درخواست برای توقف خون‌ریزی بود.»

وی توضیح داد: «من یکی از شرکت‌کنندگان در تجمع اعتراضی بودم که مقابل مجلس شعب برگزار شد. این تجمع، در سکوت‌ و مسالمت‌آمیز بود و هیچ تهدیدی برای کسی نداشت. ما به نام مردم سوریه و به نمایندگی از تمام آسیب‌دیدگان سوری بیرون آمدیم، نه به نمایندگی از فرقه‌ای خاص یا گروهی مشخص. هدف ما آسیب زدن به کسی نبود، بلکه رساندن صدای تمام مردم سوریه و درخواست برای توقف تیراندازی به سوی غیرنظامیان بی‌گناه بود.»

 

تجاوزات و حملاتی که جهادگرایان علیه شرکت‌کنندگان زن در این تجمع مرتکب شدند

(ر. ل) افزود: «ساکت و آرام نشسته بودیم که مردی آمد و ما را تهدید کرد تا اعتصاب را پایان دهیم. ما از تسلیم شدن در برابر تهدیداتش خودداری کردیم. وقتی دید که بر موضع خود پافشاری می‌کنیم، دست در جیبش کرد و اسلحه‌ای بیرون آورد. در آن لحظه ترسیدیم. یکی از زنان شرکت‌کننده در اعتصاب جلو رفت و برای آوردن یکی از نیروهای امنیت عمومی اقدام کرد. یک مأمور پلیس آمد و آن فرد را دور کرد. پس از آن، به تجمع خود ادامه دادیم؛ اما طولی نکشید که آن فرد بازگشت، این‌بار با گروه بزرگی از افراد که بیشتر به یک باند شباهت داشتند. ظاهر و لهجه‌شان نشان می‌داد که اهل دمشق نیستند، بلکه از شهرهای دیگر آمده‌اند. آن‌ها چوب به‌دست داشتند و به شرکت‌کنندگان در تجمع حمله کردند. آن‌ها مردان را کتک زدند، و زنان از ترس بلافاصله فرار کردند.»

وی به آنچه برای روزنامه‌نگار زینه شهلا رخ داد نیز اشاره کرد و گفت: «در میان حاضران، خبرنگار زینه شهلا هم حضور داشت. او همان نزدیکی قدم می‌زد و کمی دورتر ایستاده بود و صحنه را تماشا می‌کرد. دیدم مردی به او نزدیک شد. چون فاصله‌ام دور بود، نشنیدم چه گفت، اما از رفتارش مشخص بود که تهدیدش می‌کرد. ناگهان با دست به فردی دیگر اشاره کرد و از او چوب خواست. آن چوب را گرفت و با آن به پای زینه ضربه زد.»

وی در ادامه افزود: «چیزی که آن‌ها را خشمگین کرد، متن پلاکاردی بود که در دست داشتیم: «خون سوری بر سوری حرام است». نمی‌فهمم چرا این شعار آن‌ها را عصبانی کرد؛ چون شعاری است که همه سوری‌ها را در بر می‌گیرد و علیه هیچ گروه یا طایفه خاصی نیست. ما در تجمعی مسالمت‌آمیز شرکت کردیم و باز هم بازخواهیم گشت تا تجمعات دیگری برگزار کنیم، و شعار ما همان خواهد ماند: خون سوری بر سوری حرام است.»

 

«صدای آزاد با خشونت پاسخ داده می‌شود»

(ر. ل) همچنان با ابراز امیدواری نسبت به اینکه کسانی که به تجمع حمله کردند، محاکمه شوند و همه افرادی که به شرکت‌کنندگان، از جمله خبرنگار زینه شهلا، حمله کرده‌اند، به عدالت سپرده شوند، گفت: زینه شهلا یکی از نمادهای انقلاب سوریه است و پیش‌تر نیز در زندان‌های رژیم بوده. او با تعجب پرسید: «با چه حقی به او حمله می‌کنند؟»

وی گفت: «سوریه امروز دیگر یک کشور قانون‌مند نیست، بلکه کشوری است در چنگال مزدورانی که جنایت‌هایی را علیه اقشار مختلف جامعه مرتکب می‌شوند و به‌ویژه زنان را هدف قرار می‌دهند.»

او تأکید کرد: «آنچه مقابل مجلس شعب اتفاق افتاد، بازتاب دردناکی از واقعیتی است که در آن زندگی می‌کنیم؛ جایی که صدای آزاد با خشونت پاسخ داده می‌شود و دعوت به صلح با تهدید و ضرب و شتم مواجه می‌گردد. با این حال، ما عقب‌نشینی نمی‌کنیم. صدای ما بلند خواهد ماند و حرف‌مان پابرجا خواهد بود.»