لارا گوهری

مهاباد - زنان روژهلات کوردستان در پی حملات شیمیایی به مدارس این شهر، این اقدام تروریستانه را به شدت محکوم می‌کنند و پشتیبانی خود را از دانش آموزان و معلمان مبارز اعلام می کنند.

با سرکار آمدن طالبان زنان دوباره به خانه‌ها برگشتند و حکومت طالبانی ضد زن و انسانیت است حتی تیتر خبرهای طالبان تن آدم را به لرزه در می‌آورد ولی حکومت طالبانی زیاد ناآشنا نیست چهل سال است در ایران جکومتی از جنس طالبان و داعش به نام جمهوری اسلامی حکومت می‌کند. حکومتی که زن روزنامه‌نگار را می‌کشد، چشم کور می‌کند دست می‌برد و با اعدام شروع به کار می‌کند هر کاری برای ماندنش می‌کند. حکومتی مخوف و ضد انسانیت است و برای ماندنش هر جنایتی انجام می‌دهد. در طول اعتراضات ژینا به دانش آموزان حمله می‎کرد آنها را بازداشت می‌کرد و بعد اعتراضات هم به دانش آموزان حمله شیمیایی می‌کند و این برای دولت خوشحال کننده است تا زنان و مردان کمتر آگاه باشند حکومت مستبد بیشتر بر سرکار می‌باشد.

مستوره کمالی ،مادر دو دختر است که یکی از آن ها در مدرسه‌ی معراج تحصیل می کند. او می گوید:«دختر من در مدرسه‌ای تحصیل می کند که مورد حمله شیمیایی قرار گرفته است ممکن است حمله شیمیایی به گوش ما آشنا باشد اما بزرگترین جنایتی است که در ۴۰ سال اخیر در مدارس رخ داده است

دختر من مسموم نشد اما دو شب است برای دوست صمیمی اش گریه می کند و حال روحی اش خوب نیست و من مسئولم  که فرزندم را در یک محیط امن پرورش دهم ولی حکومت نمی‌گذارد زندگی‌ خوب و آرام برای فرزندانمان بسازیم. تمام فرزندانی که امروز مورد حمله شیمیایی قرار گرفته اند و در خطر آن هستند بچه های ما و بچه های این سرزمین هستند اگر امروز دختر من آسیب می بیند فردا صدها دختر دیگر در خطر هستند و من در عجبم چطور نهادهای بین المللی سکوت کرده اند درحالی که اینجا ما در عمق یک جنایت زندگی می‌کنیم ،اینجا کودکان مدرسه ای  را ترور می کنند و امنیت ندارند».

وی در ادامه می‌افزاید: «من بچه‌های خودم را به مدرسه نمی‌فرستم و از اعتصابات و اعتراضات بر ضد این حملات شیمیایی حمایت می‌کنم. به عنوان یک زن و  زنی که مادر دو کودک است برای امنیت روانی و جانی فرزندانم این اقدام تروریستی را محکوم می کنم».

 

میدیا احمدی یک زن دانشجو اهل مهاباد است او ضمن محکوم کردن این حملات می گوید: «علم و دانش و آزادی خواهی در کنار یکدیگر ریشه های دیکتاتوری را می‌خشکاند و زنان به عنوان پیشگام در این راه، آتش آزادی را با مشعل شجاعت خود روشن می‌کنند و همین زنان هستند که از مدارس، دانشگاه‌ها و در خانواده جوانه آزادی را به خاک سپرده اند تا دوباره سبز شود. در جایی که زنان ،تحصیلات زنان و پیشرفت آنها مورد حمله قرار می گیرد یعنی واقعاً داعشی ها و طالبانی ها و جمهوری اسلامی ها ترسیده اند.ما زنان آزادیخواه حملات شیمیایی و تروریستانه به مدارس را به شدت محکوم می‌کنیم  و اگر تفکرات ضد زن و ضد انسانی قصد دارد ما را از مبارزه بترساند باید بداند همه جوره از دانش آموزان و معلمان معترض پشتیبانی می کنیم و اعتصابات و اعتراضات خود را تا برقراری امنیت ادامه خواهیم داد و امنیت ما زمانی تامین خواهد شد که جمهوری اسلامی سرنگون شود».

 

دیمن‌ شکیبی یک زن بوکانی و مادر یک دختر است. او در اعتراض به حملات شیمیایی مدارس می‌گوید: «در روزگاری که اکثر کشورهای پیشرفته و آزاد جهان بهترین امکانات را برای رشد و تحصیل کودکان و نوجوانان فراهم می کنند در ایران دانش آموزان، به خصوص دانش آموزان دختر را می خواهند از تحصیل و پیشرفت دور کنند و آن ها را با گازهای شیمیایی مسموم می‌کنند و آنچه که از دانش آموزان می بینم شجاعت و مبارزه است. این مبارزه شاید امروز چهره جدید داشته باشد اما سالیان سال است در جریان است اگرچه امروز به مدارس رسیده است اما زنان سالهاست در خانواده، دانشگاه، شغل های مختلف و حتی در دادگاه هاکنار زده می شوند و یا نادیده گرفته می شوند. قبلا در نقش قربانی بودیم ولی امروز همه ی زنان آزادی خواه، مبارزانی هستند که در یک جبهه برای دفاع از حقوق مشروع خود مبارزه می‌کنیم و به همین خاطر حملات شیمیایی به مدارس را محکوم می‌کنیم و برای رسیدن به حق خود و فرزندانمان مبارزه می‌کنیم».