پیمان بغداد-آنکارا، تهدیدی برای آینده کوردستان و خاورمیانه
فیلیز بوداک، رئیس مشترک مجلس خلق اردوگاه مخمور، در واکنش به همکاری دولت عراق و حزب دموکرات کوردستان عراق با دولت ترکیه اظهار داشت که عراق نباید در طرح‌های ناپاک شریک شود. او خواستار گسترش مبارزه و مقاومت در برابر حملات شد.
نوپلدا دنیز
مخمور - دولت ترکیه سال‌هاست که با همکاری حزب دموکرات کوردستان، سیاست‌های نسل‌کشی و نابودی را علیه مردم کورد پیش می‌برد و تلاش می‌کند باشور کوردستان و عراق را اشغال کند. در ١۵ آگوست ٢٠٢۴ در آنکارا جلسه‌ای بین دولت عراق، حزب دموکرات کوردستان و دولت ترکیه برگزار شد. در این جلسه با همکاری حزب دموکرات کوردستان، «پیمان امنیتی» بین دولت عراق و دولت ترکیه امضا شد. پس از امضای این توافق‌نامه، حملات و اشغالگری در باشور کوردستان افزایش یافت.
ساکنان اردوگاه پناهندگان شهید رستم جودی (مخمور) سال‌هاست که با انواع حملات دولت ترکیه با همدستی حزب دموکرات کوردستان روبرو هستند. اردوگاه مخمور تنها در یک هفته بین ١٠ تا ١۶ سپتامبر دو بار هدف حملات هوایی دولت ترکیه قرار گرفت.
فیلیز بوداک، رئیس مشترک مجلس مردمی اردوگاه پناهندگان شهید رستم جودی (مخمور) درباره همکاری دولت عراق و حزب دموکرات کوردستان با دولت ترکیه و حملات دولت ترکیه به اردوگاه مخمور با خبرگزاری ما گفتگو کرد.
«قدرت‌های سلطه‌گر با ایجاد گروه‌های شبه‌نظامی جنگ نیابتی را آغاز کردند»
فیلیز بوداک در ابتدای سخنانش گفت که روند جنگ جهانی سوم متفاوت از جنگ‌های جهانی اول و دوم در حال وقوع است: «دوره‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، دوره جنگ جهانی سوم است. رهبر آپو در دهه ٩٠ میلادی اعلام کرد که جنگ جهانی سوم در خاورمیانه در حال وقوع است و این جنگ تا به امروز ادامه دارد. جنگ جهانی سوم به شکلی متفاوت از اول و دوم در جریان است. قدرت‌های سلطه‌گر با ایجاد گروه‌های شبه‌نظامی، جنگ نیابتی را آغاز کردند و می‌خواهند دولت-ملت‌های خاورمیانه را از بین ببرند و پس از پایان پیمان لوزان، طرح جدیدی را اجرا کنند. تنها چیزی که می‌تواند در برابر این امر بایستد، مرحله جنگ انقلابی مردمی است و کسی که این مرحله را آغاز کرد و پیشگام آن شد، رهبر آپو و جنبش آزادی کوردستان است. به همین دلیل این جنگ را بیشتر علیه کوردستان و جنبش آزادی کوردستان پیش می‌برند. در سال‌های اول این جنگ، در نتیجه توطئه ١۵ فوریه، رهبر آپو را اسیر کردند. هدف نابودی رهبر آپو، جنبش آزادی و خلق کورد بود.»
«پیمان آنکارا-بغداد هدفمند است و تاریخ ملت کورد را نشانه گرفته است»
فیلیز بوداک بر همکاری دولت عراق، حزب دموکرات کوردستان و دولت ترکیه تأکید کرد و گفت: «وقتی بررسی می‌کنیم، می‌بینیم حملات به مناطق دفاعی مدیا، مخمور، شنگال و روژاوای کوردستان و انزوای رهبر آپو از یک مرکز هماهنگ می‌شود. در نتیجه، پیمان‌هایی مانند توافق اکتبر درباره شنگال امضا می‌شود. حملات به مخمور از سال ٢٠١٧ و استفاده از سلاح‌های شیمیایی در مناطق حفاظتی مدیا نیز بخشی از این طرح است. استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سراسر جهان ممنوع است، اما در مورد کاربرد آن در کوردستان سکوت می‌شود. هدف این است که ملت کورد به هیچ موقعیتی دست نیابد. به همین دلیل پیمان‌های متعددی امضا شده است.»
او ادامه داد: «آخرین مورد، پیمانی است که در ١۵ آگوست ٢٠٢۴ بین آنکارا و بغداد امضا شد. انتخاب ١۵ آگوست تصادفی نیست، زیرا این تاریخ در کوردستان، سالروز آغاز جنبش انقلابی مردمی است. پیمان آنکارا-بغداد هدفمند است و تاریخ ملت کورد را نشانه گرفته است. آنها به خوبی می‌دانند که جنبش انقلابی مردمی می‌تواند مانع جنگ جهانی سوم شود. به همین دلیل، عامدانه روز ١۵ آگوست را برای امضای این پیمان انتخاب کردند.»
«پس از پیمان، روزنامه‌نگاران هدف قرار گرفتند»
فیلیز بوداک در ادامه اظهار داشت که دولت ائتلافی حزب عدالت و توسعه و حزب حرکت ملی قصد دارد مرزهای میثاق ملی را به طور کامل اجرا کند: «این دولت ائتلافی می‌خواهد رؤیای عثمانی جدید خود را با تحقق کامل مرزهای میثاق ملی عملی سازد. در این راستا، جنگی همه‌جانبه علیه جنبش آزادی کوردستان و ملت کورد آغاز کرده و از تمام امکانات خود بهره می‌گیرد. دولت ترکیه در تلاش است متحدانی برای خود بیابد و تا حدودی در این امر موفق بوده است. دولت عراق نیز تا حدی به این پیمان پیوسته است. پیمان بغداد-آنکارا نشان می‌دهد که در منطقه باشور کوردستان و عراق، تمامی حملات علیه جنبش آزادی کوردستان، ملت کورد و آزادی‌خواهان مشروع تلقی می‌شود. پس از این پیمان، روزنامه نگاران، خانواده‌ها و کودکان هدف قرار گرفته و جان خود را از دست داده‌اند.»
«هدف اصلی پراکنده کردن ساکنان مخمور است»
فیلیز بوداک تأکید کرد که حملات دولت ترکیه به مخمور نتیجه اجرای پیمان بغداد-آنکارا است و افزود: «حملات دولت ترکیه به مخمور در پی این پیمان صورت می‌گیرد. طی یک هفته، با استفاده از پهپادها و سلاح‌های مختلف، خانه‌ها و باغ‌های مردم هدف قرار گرفته‌اند. در برابر این حملات، سکوت و بی‌تفاوتی چشمگیری وجود دارد. هدف اصلی، متفرق کردن ساکنان مخمور است. این حملات به بهانه حضور نیروهای مدافع خلق و یگان‌های زنان آزاد انجام می‌شود، در حالی که هیچ نیروی نظامی در آنجا وجود ندارد. پیمانی که به امضا رسیده خطرناک است و به روابط ملت کورد و عرب آسیب می‌زند. ترکیه قصد دارد نظام ملت دموکراتیک در مخمور، شنگال و روژاوای کوردستان را از بین ببرد. بدترین بخش ماجرا این است که خانواده بارزانی در این روند همکاری می‌کند. حزب دموکرات کوردستان عراق به ابزاری برای اشغالگری در جنوب کوردستان تبدیل شده که این امر مایه ننگ آنهاست. این حزب با امکانات و دستان خود، کوردستان را تقدیم اشغالگران می‌کند. رفتار خانواده بارزانی در باشور کوردستان غیراخلاقی است. به همین دلیل، ما این اقدامات را فراتر از خیانت و در حد دشمنی می‌دانیم.»
«عراق نباید شریک این طرح ناپاک شود»
«لازم است مبارزه و جنگ انقلابی مردمی تقویت شود»
فیلیز بوداک در پایان سخنانش خواستار تقویت مبارزه شد و گفت: «ما از تمام نیروها، ملت‌ها و خلق‌های خاورمیانه می‌خواهیم در برابر طرح‌های دولت ائتلافی حزب عدالت و توسعه و حزب حرکت ملی ایستادگی کنند. این طرح‌ها به ویژه برای زنان و جوانان خطرناک است، زیرا قصد دارد حاکمیت شریعت را برقرار کند. ما به عنوان زنان و جامعه باید نسبت به این موضوع هوشیار باشیم و با تکیه بر ایدئولوژی آزادی زنان و ملت‌ها در برابر این حملات مقاومت کنیم.»
ضروری است که مبارزه و مقاومت مردمی تقویت شود تا بتوانیم در برابر تمامی اقدامات و تهدیدها ایستادگی کنیم. حملات علیه زنان و ملت‌ها از یک مرکز هدایت می‌شود. اطمینان داریم که مقاومت در برابر این حملات، ما را به پیروزی خواهد رساند."