مرکز خبر- امروز شنبه ١٠ آبان‌ماه (١ نوامبر)، وریشه مرادی، فعال حقوق زنان و زندانی سیاسی محکوم به اعدام به مناسبت سالروز حماسه‌ی کوبانی و روز جهانی همبستگی با مقاومت کوبانی با انتشار پیامی از زندان، به بازخوانی معنای مقاومت در این شهر پرداخت و آن را «فراتر از جغرافیا، عرصه‌ای برای تحقق آزادی و اراده‌ی زن» خواند. او در این پیام، کوبانی را نه فقط میدان جنگ، بلکه صحنه‌ای برای زایش ذهنیت آزاد و جمعی دانست.

وریشه مرادی در پیام خود نوشت: «کوبانی، نقطه‌ای در جغرافیا نبود، بلکه عرصه‌ای بود برای آزمودن حقیقت انسان. در آنجا، زن نه تنها در برابر ارتجاع، بلکه در برابر همه‌ی ساختارهایی ایستاد که قرن‌ها اراده‌ی او را انکار کرده بودند. در کوبانی، فاصله‌ی میان «زن» و «زندگی» پر شد؛ جایی که زن، معنای تازه‌ای برای زیستن بخشید.»

این زندانی سیاسی محکوم به اعدام با اشاره به فداکاری آرین میرکان، عضو یگان‌های مدافع زن (YPJ)، افزود: «آن‌چه در کوبانی رخ داد، صرفاً مقاومت یک شهر نبود، بلکه جنبشی بود در سطحی کیهانی؛ برآمده از اراده‌ی آگاه جامعه، از ذهنیتی که سال‌ها در سینه‌ی خلق‌ها رسوب کرده بود و در آن لحظه شعله کشید. در آن حماسه، شاهد بودیم که چگونه آرین میرکان، با فداکاری و جسارتی استثنایی در نبرد تپه‌های کوبانی، جان خود را فدای دفاع از شهر و هم‌رزمانش کرد. او در زمانی که نیروهای داعش موقعیت را تقریباً تسخیر کرده بودند، خود را در معرض خطر نهایی گذاشت تا رفقایش فرصت عقب‌نشینی و ادامه‌ی مقاومت را داشته باشند. نام آرین میرکان از آن پس نماد مقاومت زنانه، اراده‌ی بی‌وقفه و قدرت تصمیم برای دفاع از زندگی و آزادی شد. هرجا که زنان برای حقوق خود و دیگر انسان‌ها می‌ایستند، روح او به مثابه‌ی الهامی برای ادامه‌ی راه حضور دارد.»

وریشه مرادی در بخش دیگری از پیام خود با یادآوری اینکه برای دفاع از انسانیت و مقابله با تروریسم و افراط‌گرایی داعش در کوبانی مبارزه کرده است، نوشت: «کوبانی برای من نقطه‌عطف بود: در آن لحظه فهمیدم که مبارزه فقط بر سرِ زمین نیست، بلکه بر سرِ هستیِ آزاد است؛ بر سرِ آن ذهنیتِ جمعی که در سکوت، جای نمی‌گیرد. اگر صدای تکبیر، یادآور مرگ بود، اما صدای هلهله‌ی زنان، پژواکِ زندگی بود. در آن هم‌صدایی، روحی شکل گرفت که هنوز هم در کوه‌ها، در خیابان‌ها، در نگاه زنان این سرزمین ادامه دارد.»

او در پایان پیام خود تأکید کرد: «امروز، در هر جای جهان که زنی در برابر سلطه، تبعیض یا تحقیر می‌ایستد، کوبانی دوباره زاده می‌شود. آن‌چه آن روز خلق شد، مسئولیتی دامنه‌دار بوده و هست برای همه‌ی ما که روح مقاومت را نه در خاطره، که در کنش جمعی حفظ کنیم، چرا که حیات آزاد و ارزش‌مند، شایسته‌ی جان‌بخشیدن است. ژن، ژیان، ئازادی و به یادِ هزاران تنی که با جان‌شان راه را گشودند و ما ادامه‌دهندگانِ آن راهیم.»