مرکز خبر- امروز یکشنبە ٣٠ ژوئیە، پیج اینستاگرام نرگس محمدی نامەی وی را کە در نشست بررسی جنبش زن زندگی آزادی قرائت شد منتشر کرد.

بیناد الکساندر لانگر کە این مراسم را با حضور شماری از اعضای بنیاد، فعالین حقوق بشر و حقوق زنان برگزار کرد یک نهاد مدنی بین‌المللی باسابقە در حوزە حقوق بشر می‌باشد کە در سال ٢٠٠٩ نیز جایزەی خود را بە نرگس محمدی بە خاطر فعالیت‌‌های انسان‌دوستانە تقدیم کرد.

 

متن نامەی نرگس محمدی بە بنیاد الکساندر لانگر کە در مراسم ذکرشدە خواندە شد بە شرح زیر می‌باشد:

در سال ۱۳۸۸ که جایزه بنیاد الکساندر لانگر در یافت کردم. آن سال‌ها جهان شاهد اعتراضات میلیونی مردم ایران به تقلب گسترده در فرایند انتخابات بود. حکومت با بازداشت گسترده، اعدام، شکنجه و احکام سنگین زندان و حصر تلاش کرد تا مردم را سرکوب و اعتراضات را متوقف کند، اما مردم نه تنها از اعتراضات دست نکشیدند بلکه در سالهای ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ خیزش‌های گسترده اعتراضی و جنبش‌های انقلابی را خلق کردند. حکومت دینی استبدادی، در مقابل اعتراضات و مطالبات مردم پاسخگو نبوده بلکه هر بار بر شدت سرکوب، خشونت، کشتار خیابانی و اعدام معترضان افزوده است.

پاسخگو نبودن حکومت یکی از عوامل ادامه و گسترش جنبش‌های اجتماعی با تصمیمات راهبردی رادیکالتر می‌باشد که در ایران امروز شاهد آن هستیم. شدت بی‌رحمی و اعمال خشونت توسط نهادهای امنیتی و قضایی و رشد روزافزون فساد سیستماتیک در حکومت، ناکارآمدی و سوء مدیریت و گسترش فقر، تورم و بیکاری، شکاف عمیقی بین مردم و حکومت ایجاد کرده که به باور من هر روز عمیقتر و گسترده‌تر می‌شود.

مردم ایران در مرحله‌ی گذار از حکومت دینی استبدادی به دموکراسی، آزادی و برابری و حقوق بشر هستند و این امر بازگشت ناپذیر است. این مرحله بر اساس فرایندی تاریخی و مبارزات ۱۵۰ ساله و تجربه‌های گرانباری است که بازگشت‌ناپذیری گذار را قوت می‌بخشد. در چنین شرایطی ما نیازمند قوت و قدرت بخشیدن به مردم هستیم که بی تردید نهادهای مدنی مستقل مردمی، ستون‌های محکم بنای قدرت مردمی به شمار می‌آیند که متأسفانه به شدت تحت سرکوب و فشار حکومت قرار دارند. جنبش‌های اجتماعی-اعتراضی و انقلابی در ایران، بر اساس اراده و خواست مردم ایران شکل گرفته و این امر می‌بایست مورد توجه و نظر سیاستمداران، نمایندگان و تحلیلگران خارجی قرار گیرد. مردم ایران به آگاهی تاریخی‌ای عمیق‌تر دست یافته و خواهان سطحی از تغییرات و تحولات اساسی و بنیادی هستند که گذار از جمهوری اسلامی را به امری ضروری تبدیل کرده است. در این شرایط زنان به عنوان نیروهای پیشرو و پیش برنده‌ی جنبش، مورد خشم و خشونت حکومت قرار گرفته و حجاب اجباری ابزار سرکوب زنان توسط حکومت دینی شده است.

به اعتقاد من حجاب اجباری از نخستین روزهای تأسیس جمهوری اسلامی، دسیسەهای برای انتشار قدرت استبدادی و گسترش عامل سرکوب در رگ و پی جامعه از طریق تک تک زنان بود. جمهوری اسلامی با شعار و استدلال (ادعای) حفظ کرامت و عفت زن، زنان را وادار به تسلیم در برابر اراده‌ی نامشروع خود کرد و این تسلیم، نمایش قدرت سلطه و تسلط حکومت به جامعه بود. از همین روی است که حکومت حجاب را نه فقط به عنوان یک فریضه دینی بلکه به عنوان ابزار بسط قدرت، همزمان سلطه و سرکوب در جامعه قرار داده و قصد دارد تا با به کارگیری خشونت مانع رسیدن زنان به حق انتخاب پوشش اختیاری و برداشتن حجاب اجباری شود. در پایان از بنیاد الکساندر لانگر، فعالان مدنی، آزادیخواهان و عدالت جویان در رسانه های ایتالیا تقاضا دارم با حمایت قاطع و مداوم‌شان از جنبش‌های اجتماعی-انقلابی ایران، زنان مقاوم و به پاخاسته و شجاع و زندانیان سیاسی-عقیدتی و فعالان مدنی و نهادهای مدنی مستقل ما را یاری کنند.