ژونا اردلان

سنە- در پی آتش سوزی‌های اخیر در مریوان اعضای "انجمن سبز چیا" مانند همیشه به کمک کوه‌ها و جنگل‌های زاگرس شتافتند تا آتش‌ها را مهار کنند و این در حالی است که اعضای این انجمن پس از جانباختن شریف باجور و دوستانش عهد بسته بودند تا دیگر در مهار آتش دخالتی نداشته باشند بلکه به وظایف مخصوص به خود بپردازند هرچند که سا‌ل‌ها با وجود بی امکاناتی این کار را بدون چشم داشت و با دل و جان انجام داده بودند و در این راه بسیاری از اعضای انجمن جانباختند، اما آتش‌های گستردەی روزهای اخیر آنها را بار دیگر به میدان مبارزه آورد و نتوانستند بی‌تفاوت باشند.

انجمن سبز چیا در قالب NGO سازمان مردم‌نهاد، در شهرستان مریوان با گرایش فعالیت زیست‌محیطی در سال ١٣٨١ فعالیت خود را در زمینه‌های حفاظت از محیط زیست، جنگل‌ها و مراتع، فرهنگ‌سازی جامعه و مشارکت مردمی آغاز نمود.

این انجمن در طول سال‌های فعالیت خود با تمام سنگ‌اندازی‌های حکومت اما فعالیت‌های خود را تداوم بخشیدە و شریف باجور از فعالان شناخته شده محیط زیستی و از اعضای هیئت مدیره این انجمن بە همراە سە تن از دوستان خود با نام‌های امید کهنەپوشی، محمد پژوهی و رحمت حکیمی‌نیا سال ١٣٩٧ هنگام خاموش کردن آتش جان خود را از دست دادند.

دلیله رحمانی از اعضای انجمن سبز چیا، در مورد آتش‌سوزی‌های کنونی جنگ‌های مریوان بە خبرگزاری ما می‌گوید: همان طور که می‌دانید در مدت چهل و پنج روز گذشته آتش جنگل‌های مریوان را فرا گرفت و به همین دلیل انجمن سبز چیا تصمیم گرفت بعد از یک سال به خاموش کردن آتش‌ها بشتابد اعضای شجاع سبز چیا پیمان شکنی کردند و به مهار کردن آتش‌ها شتافتند، آتش‌ها بسیار گسترده شدند و مناطق سلسی، پیله، گاران، بیله را در برگرفت به این ترتیب اعضای سبز چیا در گروه‌های ده نفره و بدون چشم داشت به خاموش کردن آتش‌ها پرداختند.

دلیله رحمانی با قدردانی از دوستداران طبیعت کە از شهرهای دیگر بە کمک آنها آمدە بودند، بیان داشت: در مدت این چهل و پنج روز هزاران هکتار از جنگل‌ها آتش گرفتند و در مریوان صد مورد آتش سوزی داشته‌ایم به همین دلیل اداره‌ی محیط زیست و منابع طبیعی شهر سنه و کامیاران به کمک اعضای "چیا" آمدند.

وی در ادامە سخنان خود با اشارە بە نقش تک تک افراد بە ویژە زنان گفت: چیزی که به جرأت می‌توانم بگویم نقش حیاتی زنان و کودکانی و افراد سالمند مانند محمد مراد ویسی هفتاد ساله تا کودکان ده ساله مانند "کاوه" و "آروان‌"ها در مهار آتش است. پنجاه تا شصت نفر از زنان با دبه‌های سرشانه هایشان به طرف جنگل‌ها می‌رفتند و به کمک اعضا می‌شتافتند و همچنین زنان دیگر  مریوان که با هر شیوه‌ای که توانستند از یک دبەی آب تا تهیەی غذا و همدلی با اعضای چیا و غمخواری برای حیوانات آتش گرفته و درختانی که نماد استقامت هستند به سوی آتش‌ها شتافتند.

بە گفتەی این عضو انجمن چیا تاکنون بیش از ١٨٠ هکتار از زمین‌های کانی میران، ٢١۵ هکتار از سلسی، ٣۵۵ هکتار زوربەی سەرکەل در آتش سوختەاند.

وی در مورد آتش سوزی‌ها می‌گوید: آتش‌های سال‌های گذشته هر کدام به شیوه‌ای، برخی در اثر کم توجهی کشاورزان و برخی به دست سرمایه داران اتفاق می‌افتاد، اما امسال با اطمینان می‌توانیم بگوییم که کاملا عمدی بوده به همین دلیل نتوانستیم بی‌تفاوت باشیم و در اینجا واکنش "چیا" چه بود؟ "چیا" بعد از ده روز که آتش‌ها داشت از کنترل خارج می‌شد بیست و چهار ساعت یکبار تیم‌ها را عوض می‌کرد و بدون استراحت و با کمترین امکانات و تنها با چند عدد دمنده که حتی جوابگوی یک آتش هم نیستند و با شاخەی درختان و شن کش دست به کار شدند و زنانی مانند "شادی" که در گروه کوهنوری چیا بودند و همچنین زنان دیگر تاب و تحمل دیدن آن را نداشتند و با هرچە در توان داشتند به همراه مردان چیا با شاخەی درختان بە سوی آتش‌ها شتافتند تا از سوختن حیوانات و درختان جلوگیری کنند.

وی می‌گوید: تدبیری که چیا در این وضعیت اتخاذ کرد و کار بسیار درستی بود و باید در این چند سال این کار انجام می‌شد، احداث کمپی در پناه کوه پیله و سلسی بود که یکی از مکان‌هایی بود که آتش زیادی آن را فرا گرفته بود زیرا اینقدر پوشش گیاهی زیادی دارد که اگر آتش بگیرد به سختی مهار می‌شود و این طور شد که آنجا چادر زده شد و مردم مریوان هرکس که مقداری وجدان بیدار داشته باشد و آیندەی فرزندانش برایش مهم است و قدری وطن دوست باشد برای مهار آتش و کمک به اعضا می‌آیند و سرکشی می‌کنند و تیم بندی می‌کنند و کمپ به هیچ عنوان خالی نمی‌گردد.

او در ادامە با درخواست کمک از همەی دوستداران طبیعت می‌گوید: تا این لحظه که با شما صحبت می‌کنم کمپ برقرار است و از همه تقاضا دارم چون آتش‌ها عمدی است به کمک چیا بیایند و باور داشته باشید اینچنین آتش‌هایی تنها به دست افرادی مانند چیا مهار می‌شود و بعد از این اتفاق چه مسئولین و ادارات، چه منابع طبیعی و محیط زیست چه انجمن‌های مریوان تماما از "چیا" خواستند تا به مهار آتش‌ها بشتابند، بدون چیا آتش کنترل نمی‌شود بدون چیا جنگل‌ها وجود نخواهند داشت، و خاک و وطن‌‌مان نابود می‌شود.

وی در پایان با اشارە بە اسامی چند تن از اعضای فعال انجمن بیان داشت: جوانان مریوان درست است ما کاک محمد را داریم، کاوه و آروان‌ها را داریم و زنانی را داریم که فیلم‌ آنها را هنگام مهار آتش دیدە شد، اما لازم است شما هم به کمک بیایید چون وظیفه است، به عنوان مثال من خود شاید نتوانم کمک زیادی بکنم اما برای همدلی هم شده "چیا" را رها نمی‌کنم. در این مدت گروه "سموره‌کانی زاگرس" شعر و برنامەی ویژه‌ای برای این آتش سوزی ارائه دادند تا مردم مریوان خبردار شوند که چه وضعیت اسفناکی به وجود آمده و از آنها و تمام کسانی که حتی با یک شعر، با یک دبەی آب مانند زنان کانی میران و اطراف مریوان و کودکان ده، یازده ساله با شاخەی خشک درختان و... راه شهید شریف باجور و امید کهنه پوشی را ادامه دادید تقدیر می‌کنیم، این خاک تنها خاک و وطن "چیا" نیست بلکە وطن تمام کوردستانی هاست و وظیفەی ماست که از تمام جانوران و درختان زاگرس محافظت کنیم. ما آماده‌ایم، ما شریفانه و پر امید به سوی آینده‌ای زیبا و زاگرسی به بلندای قامت بلوط‌ها قدم برمی‌داریم و راه شهید باجور را ادامه می‌دهیم و اندیشەی سبزمان رهبر است....