نمایشگاە فصلی با حضور چشمگیر زنان در بوکان
شمامە کریمی صاحب یکی از غرفەها در نمایشگاە پاییزە می‌گوید: در این نمایشگاه استقبال مردم را نسبت به قبل کمتر دیدم، روحیه‌ی خرید در مردم وجود ندارد و همین باعث شده است فروشندگان حتی برای فروش محصولشان امید نداشته باشند.
سحر محمدیان
بوکان- نمایشگاه‌های فصلی مدتی است در بیشتر شهرهای روژهلات برگزار می‌شود و برخلاف گذشته جایگاه زنان در غرفه‌های فروش، در نقش فروشنده و غرفه‌دار پررنگتر است.
یکی از این نمایشگاه‌های موقت به مدت یک ماه و نیم از نیمه‌ی دوم مهرماه تا تاریخ ۱۶آبان در پارک محمدیه‌ی بوکان دایر شده است. در این نمایشگاه‌ها لباس، کتاب، ترشیجات، سوغات شهرهای مختلف، صنایع دستی و... به فروش می‌رسد. در اکثر غرفه‌ها یک زن در نقش فروشنده فعالیت می‌کند. برخی از این غرفه‌ها کوچکتر و برخی بسیار بزرگتر هستند و به گفته‌ی غرفه‌داران این نمایشگاه‌ها بیشتر از آنکه برای مردم و فروشنده‌ها سودمند باشد، به‌کام مسئولان است چرا که هزینه‌ی اجاره‌ی غرفه بسیار بالا است و این در حالی ست که مردم توان خرید ندارند و با وجود حضور و بازدید نمایشگاه، خرید چندانی انجام نمی‌دهند.
«فروش محصولات کارخانەای بە جای دست‌سازەهای زنان»
اگرچه بخش زیادی از این نمایشگاه به سوغات و صنایع دستی اختصاص دارد اما ترشیجات و شیرینی‌های سایر شهرها که اغلب توسط کارخانه‌ها و کارگاه‌ها تولید شده‌اند به فروش گذاشته می‌شوند و به جای دست‌بافته‌های زنان منطقه از محصولات کارخانه‌ای استفاده شده است.
برخی از زنان بافنده و جواهرساز امروز بر غرفه‌های دیگری فروشندگی می‌کنند و علت آن را گرانی غرفه و عدم استقبال از محصولات خود می‌دانند.
«حقوق کم و تأخیر در پرداخت آن»
بسیاری از فروشندگان در این نمایشگاە را زنان تشکیل می‌دهند کە به صورت روزمزد کار می‌کنند. حقوق روزانه‌ی این فروشندگان به صورت روزانه از ۲۵۰ هزار تومان تا ۴۰۰ هزار تومان است در حالی که برخی از مردان فروشنده تا ۶۰۰ هزار تومان روزانه مزد می‌گیرند.
شبنم.ک یکی از فروشندگان غرفه‌ی ترشیجات می‌گوید: «من دارای مدرک دیپلم هستم و شغلی ندارم. وقتی چنین نمایشگاه‌هایی دایر می‌شود اکثرا به عنوان فروشنده اینجا حضور داشتە و کار می‌کنم. اما بیشتر وقتها می‌‌بینم مردها با حقوق‌های بیشتری راضی به‌کار‌شده‌اند با این تفاوت که آن‌ها با خود غرفه‌دار از آن شهر آمده‌اند اما بیشتر زن‌هایی که اینجا هستیم اهل خود بوکان هستیم. معمولا روزانه حقوق را پرداخت می‌کردند اما خودم با صاحب غرفه چندباری بە خاطر تأخیر در پرداخت حقوق به مشکل برخوردم اما چاره‌ای نیست چون کار دیگری ندارم.»
عدم برابری مزد کاری زنان و مردان یکی از تبعیضات موجود و مشهود در جامعه‌ی امروزی ایران است که به نگاه سلسله مراتبی جامعه از مرد به زن باز‌‌‌می‌گردد؛ بدین معنا که جامعه شرایط مردان را ویژه‌تر و مرد را بر زن برتر دانستە و به همین سبب مزد کاری وی را حتی در کارهای برابر بیشتر می‌داند.
«رکود اقتصادی و عدم توانایی مشتریان در خرید»
پیشتر برگزاری نمایشگاه‌ها ذوق خاصی در فروشنده و حتی خریداران ایجاد می‌کرد اما اکنون با وجود گرانی و کمی درآمد نسبت به مخارج خرید‌های ضروری در اولویت هستند.
شمامه کریمی صاحب غرفه‌ی ادویه‌جات است که با تأسیس یک کارگاه خانگی و چند دستگاه مخصوص کار خود را شروع کرده است. او در مورد بازار این روزها می‌گوید:«ادویه جزو مواردی است که هر خانه‌ای به آن نیاز دارد و معمولا جزو موفق‌ترین و پرفروش‌ترین غرفه‌ها هستیم. من کار خود را دو سال پیش با فروختن طلاهایم و گرفتن یک وام کوچک شروع کردم و الان هم مغازه دارم و هم اینکه در کارگاه خودم برای دو نفر اشتغال زدایی کرده‌ام.»
وی می‌گوید: «این نمایشگاه‌ها را هم برای تبلیغ کار و محصولاتم مناسب دیدم چون وقتی مشتری از کیفیت محصولات رضایت داشته باشد دوباره می‌خواهد آن را بخرد و این برای من که در بوکان هم مغازه دارم یک مزیت است اما متأسفانه در این نمایشگاه استقبال مردم را نسبت به قبل کمتر دیدم و همچنین بیشتر مردم تماشاگر هستند تا اینکه خریدار باشند. روحیه‌ی خرید در مردم وجود ندارد و همین باعث شده است فروشندگان حتی برای فروش محصولشان امید نداشته باشند.»
گلایه‌ی بسیاری از غرفه‌داران از عدم تبلیغات رسانه‌ای در این شهر و گشایش دیرتر از موعد این نمایشگاه بوده است.