لارا گوهری

 بوکان- شهر بوکان روز دوشنبه و در اولین ساعت‌های بامداد سه‌شنبه شاهد اعتراضات خیابانی و شعارهای ضد حکومتی جمعی از مردم همزمان با آغاز سال نو و برپایی جشن نوروز بوده است و نوروز این شهر با غمی که در سینه دارد با روشن ساختن آتش نوروز ژینا، باشکوه تر از سالیان پیش در تمامی محلات بوکان و روستاهای اطراف برگزار شد. فضای سنگین امنیتی و حضور گسترده نیروهای ضد شورش در خیابان های این شهر برای سرکوب مردم بوکان نشان از واهمه ی حکومت از برپایی آتش‌ نوروز دارد.

آلا کریمی یکی از معترضان حاضر در خیابان ساحلی این شهر می‌گوید: «مردم دسته‌دسته در کوچه‌ها و خیابان‌ها جمع شده بودند وبا لباس کوردی لحظه‌ی تحویل سال را در خیابان‌هایی که مکان مبارزه است در کنار هم جشن گرفتند. جشن نوروز اگرچه جشن زیبایی و تازگی است اما غم عمیقی در قلب‌های ما ریشه دوانیده و جوانان رعنایمان زیر خروارها خاک هستند با این‌حال آتش نوروز کوردی را هیچ‌ چیزی نمی‌تواند خاموش کند و برای تداوم مبارزات جان‌باختگان قیام ژینا آتش نوروز را شعله‌ور ساختیم و همین آتش سبب ایجاد تجمعات اعتراضی شد و سال ‌تحویل را با شعار زن، زندگی، آزادی آغاز کردیم. معترضان در میان شعارهای ضد حکومتی چون «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر خامنه‌ای»، شعار «تسلیم نمی‌شویم، راه شهیدان را ادامه می‌دهیم» را سر دادند.

وی در ادامه می‌افزاید: «مراکز شهر نسبت به کوچه‌ها و محلات جمعیت بسیار بیشتری را در خود جای‌ داده بود و خیابان‌ها پر بود از مردمی که دست‌به‌دست هم دادند تا حلقه‌ی رقص کوردی را خلق کنند. هیچ‌ نیروی امنیتی نتوانست اجتماعات نوروزی مردم را از هم بپاشد و تا‌ پاسی از شب در خیابان‌ها به دور آتش چوپی کشیدیم».

هم‌زمان با اولین روز سال جدید خانواده‌ی جانباختگان در آرامستان این شهر برمزار عزیزان خود رفته و با آن‌ها تجدید عهد نمود. در روستاهای اطراف نیز خانواده‌ی جانباختگان در کنار مزار آنها آتش نوروز برافروختند.

شیما در این‌ باره می‌گوید: «مادران و خواهران جانباحتگان با پوشیدن لباس‌های کوردی و چیدن سفره‌ی هفت‌سین بر مزار آن‌ها حاضر شدند‌. مردم ابتدا یک دقیقه سکوت کردند و سپس آهنگ حماسی پخش شد. مادر یکی از این جان‌باختگان بر مزار شهدا شعرهایی با مضمون وطن‌دوستی خواند و سپس شعارهای مردمی شروع شد».

اولین روز بهار در بوکان برابر با تولد یکی از جان‌باختگان، سلیمان شکری، بود. مادرش بر مزار او سرود ای شهیدان می‌خواند و بر مزار پسرش شیون می‌کرد و می‌گفت: جسد پسرم را با زور گرفتم تا خاکش کنم.