مرکز خبر - خشونت علیه زنان یکی از فراگیرترین موارد نقض حقوق بشر در جهان است. تخمین زده می‌شود که ۳۵ درصد از زنان در سراسر جهان خشونت فیزیکی یا جنسی را تجربه کرده‌اند، هم خشونت از طرف شریک جنسی و هم شریک غیرجنسی، عموماً فرض بر این است که به علت شرم یا ترس تعداد واقعی گزارش‌ها ناکافی است.

 خشونت علیه زنان می‌تواند منجر به هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی هنگفتی از جمله ضرر در سال‌های تحصیل، بهره‌وری شغلی و مشارکت مدنی شود. به یاد داشته باشیم که خشونت می‌تواند اثرات موج‌دار طولانی‌مدتی فراتر از آنچه بازماندگان تجربه می‌کنند، داشته باشد.

خشونت علیه زنان در هندوراس و بنگلادش گسترده است. هندوراس دارای نرخ هشدار دهنده‌ای از زن‌کشی، تجاوز جنسی و تعرض است که زنان در داخل و خارج از خانه آن را تجربه می‌کنند.

 یونیسف مدت‌هاست تأثیر خشونت علیه زنان را بر کودکان مدرسه‌ای، از جمله چالش‌های شناختی و توانایی‌های خواندن پایین، ثبت کرده است.

بر اساس گزارش خطوط تماس‌ها‌ی اضطراری بە نظر می‌رسد خشونت علیه زنان و دختران در بنگلادش در طول همه‌گیری کووید ۱۹ افزایش یافته است.

برای اکثر زنان و دختران در بنگلادش، دسترسی به سرپناه امن برای حمایت وجود ندارد.

بنگلادش در حال حاضر با حدود۳.۷ میلیون پرونده‌ی جنایی مواجه است. بدون هیچ سیستم ردیابی متمرکز، هیچ راهی برای اطمینان از پردازش و دسترسی به سوابق قانونی، از جمله در موارد خشونت مبتنی بر جنسیت وجود ندارد.

یکی از رایج‌ترین دلایلی کە تحقیقات جنایی و پیگرد قانونی در پروندە‌های خشونت اسیدی و بە طور کلی موارد خشونت علیه زنان و دختران منجر به تبرئه یا ادامه‌ی تحقیقات باز برای سال‌ها می‌شود، فقدان شواهد کافی است.

آمار بالای زن‌کشی و آزارهای خیابانی، طیف وسیعی از فمینیست‌های تگوسیگالپا (پایتخت هندوراس) را با محوریت مبارزه، مقاومت و پایان دادن به اشکال مختلف خشونت علیه زنان، متحد کرده است.