مرکز خبر-امروز ٣١ اردیبهشت‌ماه ١۴۰٢، فرزندان زندانیان سیاسی اعدام‌شدگان دهه ۶۰ در بیانیه‌ای مشترک، اعتراض خود را به اعدام‌های اخیر مجید کاظمی، صالح میرهاشمی و سعید یعقوبی اعلام کردند. آن‌ها در این بیانیه به تأکید بر اینکه اعدام تنها عذاب زندگی انسان‌ها نیست، بلکه درد و رنج خانواده‌ها و دوستان آن‌ها را نیز به تصویر می‌کشد.

در بیانیه فرزندان اعدام‌شدگان دهه ۶۰ بیان کردند که درد اعدام، گورستان‌های دسته‌جمعی، خشونت و انکار و پیکرهای مفقود شده را خوب می‌شناسند. آن‌ها خواستار پایان دادن به این داستان هراسناک تکراری شدند و فریاد «نه به اعدام» را سر دادند. این جمعیت از فرزندان زندانیان سیاسی اعدام‌شدگان دهه ۶۰، اعلام کردند که خواهرانه و برادرانه کنار خانواده‌های اعدام‌شدگان اخیر ایستاده‌اند و بر این باورند که اعدام وسیله‌ای برای ایجاد ترس و استیصال در میان مردم بوده است.

در بخشی از بیانیه آمده است: «روبرو شدن با اعدام، برای ما و همه‌ی کسانی که اعدام یکی از نزدیکانشان، در مورد امضا کنندگان این بیانیه پدر یا مادر را تجربه کرده‌اند، احساسی چند‌گانه‌است. از طرفی غم، درد و خشمی که سال‌ها با آن زندگی کرده‌ایم دوباره باز می‌گردد و از طرف دیگر به ما یادآوری می‌کند که اعدام از ابتدای پاگیری حکومت جمهوری اسلامی تاکنون مهم‌ترین وسیله‌ برای ایجاد ترس و ناامیدی و حس استیصال به مردم بوده است. ما با اعدام به هر دلیل و بهانه‌ای مخالفیم.»

همچنین در بخش دیگری از بیانیه آمده است: «به یاد آوردن، مبارزه است و از یاد نبردن، مقاومت. ما در کنار هم ایستاده ایم، با سرنوشتی به‌هم رشته‌شده. تا روز دادخواهی، تا بهار.»

جمهوری اسلامی ایران از ابتدای پایه‌گذاری و بخصوص در دهه‌ی ۶۰، هزاران زندانی سیاسی را اعدام کرده است.