مرکز خبر- رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، در چارچوب «فرایند صلح و جامعه دموکراتیک»، یک بار دیگر دست به فراخوانی تاریخی زد. زندانیان محبوس در زندان فوق امنیتی نوع F در امرالی نیز در این فراخوان تاریخی، در کنار رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، قرار گرفتند.

عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد، در پیام ویدیویی خود چنین گفت: «رفقای گرانقدر، به‌گونه‌ای روشنگر و خلاقانه، به مرحله‌ای که جنبش رفاقت کمونالیستی ما بدان رسیده، وضعیت عینی‌ای که تجربه می‌کند، و راه‌حل‌ها و مسائل مربوط به آن را، وظیفه‌ای اخلاقی در قبال شما می‌دانم.

 

۱- همچنان از فراخوان «صلح و جامعهٔ دموکراتیک» مورخ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۵ دفاع می‌کنم.

۲- این‌که شما با کنگرهٔ دوازدهم انحلال پ‌ک‌ک، پاسخی مثبت و با محتوایی نسبتاً درست و فراگیر ارائه دادید، از نظر من پاسخی تاریخی به شمار می‌رود.

۳- نقطه‌ای که به آن رسیده‌ایم، بسیار ارزشمند و تاریخی است. در این میان، تلاش رفقایی که در نقش پل ارتباطی ایفای نقش کردند، به همان اندازه ارزشمند و شایستهٔ ستایش است.

۴- در نهایت تمام این تحولات، من مانیفستی با عنوان «جامعهٔ دموکراتیک» تدوین کردم که باید آن را دگرگونی‌ای تاریخی دانست. این مانیفست، توانایی آن را دارد که جایگزینی موفق برای مانیفست «راه انقلاب کوردستان» باشد که نزدیک به ۵۰ سال قدمت دارد. باور دارم که این مانیفست نه فقط برای جامعهٔ تاریخی کورد، بلکه برای جوامع منطقه‌ای و جهانی نیز حامل محتوایی اجتماعی و تاریخی است. هیچ تردیدی ندارم که این متن، نمونه‌ای موفق از سنت مانیفست‌های تاریخی را نمایندگی می‌کند.

۵- ناگزیرم به‌روشنی اعلام کنم که همهٔ این تحولات، نتیجهٔ گفتگوهایی است که در امرالی انجام داده‌ام. در این گفتگوها، نهایت توجه به رعایت اصل ارادهٔ آزاد به‌عمل آمده است.

۶- مرحله‌ای که به آن رسیده‌ایم، نیازمند گام‌هایی تازه و ورود به عرصهٔ عمل است. تأکید بر تاریخی‌بودن این مرحله و گام‌های ضروری آن، فهم این اهمیت و پایبندی به مقتضیات آن، برای ادامهٔ راه امری اجتناب‌ناپذیر است.

الف- به جنبش پ‌ک‌ک، که هدف آن تأسیس دولتی جداگانه بود، و همچنین به استراتژی جنگ رهایی‌بخش ملی که بر آن تکیه داشت، پایان داده شده است. موجودیت به رسمیت شناخته شده و از این‌رو، هدف اصلی محقق گردیده است. «پایان‌یافتن زمان» به همین معناست. ادامه‌دادن مسیر پیشین، تکراری افراطی و بن‌بست تلقی می‌شود. بر همین اساس، روند نقد و خودنقدی به‌طور فراگیر ادامه خواهد داشت.

ب- از آن‌جا که سیاست جای خالی را برنمی‌تابد، این خلأ می‌بایست با برنامه‌ای با عنوان «صلح و جامعهٔ دموکراتیک»، با استراتژی «سیاست دموکراتیک» و با تاکتیک بنیادین حقوق‌محور و جامع پر شود. ما از فرآیندی با ماهیتی تاریخی و سرنوشت‌ساز سخن می‌گوییم.

پ-در کلیت این روند، واگذاری داوطلبانهٔ سلاح‌ها و فعالیت یک کمیسیون فراگیر که قرار است در چارچوب مجلس ملی ترکیه و بر پایهٔ قانون تأسیس شود، بسیار حائز اهمیت است. بدون افتادن به تنگ‌نظری و نزاع‌های بی‌ثمر از جنس «اول تو یا من»، رعایت دقت و حساسیت در برداشتن گام‌ها امری ضروری است. می‌دانم که این گام‌ها بی‌ثمر نخواهند بود. صداقت را می‌بینم و اعتماد دارم.

ت-بر این اساس، تلاش می‌شود که به گام‌هایی عملی‌تر، عینی‌تر و کلیدی‌تر وارد شویم. اصول اصلی تزهایی که از سوی من ارائه شده‌اند، به شرح زیر است:

۱-رسیدن به هدف «صلح و جامعهٔ دموکراتیک» تنها در چارچوب دیدگاهی مثبت‌گرایانه و هم‌پیوندساز (انتگراسیونیستی) و با ایفای نقش از سوی همگان ممکن خواهد بود. نتیجه‌ای که از تمام آن‌چه گفته شد می‌توان گرفت این است که پ‌ک‌ک از هدف دولت‌ـ‌ملت‌گرایانهٔ خود دست کشیده، با کنارگذاشتن این هدف بنیادین، از استراتژی جنگی اصلی خود نیز صرف‌نظر کرده و به موجودیت خود پایان داده است. از نقطهٔ تاریخی‌ای که بدان رسیده‌ایم، انتظار می‌رود که گام‌هایی فراتر برداشته شود.

۲– ترک سلاح، به‌گونه‌ای که هم برای مجلس ملی ترکیه (TBMM) و کمیسیون مربوطه معنا داشته باشد، هم تردیدهای افکار عمومی را برطرف کند و هم با سخنان ما همخوان باشد، باید به‌شکلی شفاف برای افکار عمومی و محافل ذی‌ربط تأمین و تضمین گردد. تشکیل سازوکار ترک سلاح، روند را به پیش خواهد برد. این گذار داوطلبانه از مرحلهٔ مبارزهٔ مسلحانه به مرحلهٔ سیاست دموکراتیک و حقوق‌محور است؛ نه یک شکست، بلکه باید آن را دستاوردی تاریخی تلقی کرد. جزئیات مربوط به ترک سلاح مشخص خواهد شد و به‌سرعت به اجرا درمی‌آید.

۳– حزب دموکراتیک خلق‌ها (DEM) که در زیر سقف مجلس قرار دارد، در کنار سایر احزاب، نقش خود را برای موفقیت این روند ایفا خواهد کرد.

در مورد موضوع آزادی من که در تمام بیانیه‌های تصمیم‌گیری به‌عنوان شرطی غیرقابل چشم‌پوشی مطرح شده است؛ همان‌طور که می‌دانید، من هیچ‌گاه آزادی خودم را یک مسئله فردی تلقی نکرده‌ام. از نظر فلسفی نیز، آزادی فرد نمی‌تواند از جامعه جدا باشد. به همان اندازه که فرد آزاد می‌شود، جامعه نیز آزاد می‌گردد، و به همان میزان که جامعه آزاد می‌شود، فرد می‌تواند آزادی را تجربه کند. پایبندی به این گرایش، امری بدیهی است.

به قدرت اسلحه ایمان ندارم؛ اعتقادم بر نیروی سیاست و صلح اجتماعی استوار است. و شما را فرا می‌خوانم که این اصل را جان ببخشید و به واقعیت تبدیل کنید.

تحولات اخیر در منطقه، بیش از پیش ضرورت و اهمیت این گام تاریخی را که برداشته‌ایم، روشن ساخته است.

با کمال اشتیاق و انتظار، پذیرای هر نقد، پیشنهاد و همراهی شما در این مسیر هستم. این گفتگوها، در سطوح ملی، منطقه‌ای و جهانی، ما نیروهای مدرنیته دموکراتیک را به سوی یک برنامه نظری نوین و گذار به مراحل راهبردی و تاکتیکی هدایت خواهد کرد. با دلگرمی و امید، اعلام می‌کنم که از همین حالا در تلاش و آماده‌سازی برای این مسیر هستم.

فراخوان من برای آینده این است که بر اساس تصمیمات کنگره و اندیشه‌ها و پیشنهاداتی که در این نامه بیان کرده‌ام، بار مسئولیت را به دوش بکشیم و پیشرفت‌ها را بر پایه موفقیت بنا کنیم.

با سلامی پایدار، دوستی صمیمانه و رفاقتی همیشگی،

۱۹ ژوئن ۲۰۲۵

عبدالله اوجالان