دو تشکل صنفی و مدنی تبریز: مسمومیت‌ها «رسوایی بزرگ» حکومت است
دو تشکل صنفی و مدنی معلمان و دانشجویان علوم پزشکی آذربایجان شرقی با انتشار بیانیه‌ای حمله با گاز به مدارس و دانش‌آموزان دختر را محکوم کردند و آن را «جنایتی بی‌شرمانه» و «برنامه‌ریزی شده» و یک «رسوایی بزرگ» برای مقام‌های جمهوری اسلامی خواندند.
مرکز خبر- امروز جمعە ١٩ اسفندماه ۱۴٠١، دو تشکل صنفی و فرهنگی معلمان و دانشجویان علوم پزشکی آذربایجان با انتشار بیانیه‌ای مشترک، مسمومیت سریالی دانش آموزان را محکوم و اعلام کردند و ضمن حمایت از زنان و محکومیت مسمومیت‌ها، آن را «جنایتی بی‌شرمانه» و «برنامه‌ریزی شده» و یک «رسوایی بزرگ» برای مقام‌های جمهوری اسلامی خواندند.
در این بیانیه در رابطه با پیامد‌های خیزش مردمی «ژن، ژیان، ئازادی» آمده است: «سال‌ها گذشت و خون پاک مهسا امینی، شهروند بی‌گناه ایران، اذهان عمومی را متوجه زخمی کهنه کرد. زنانی که گویا با این تحقیرها و آزارها سال‌ها مماشات کرده و با آن سازگاری پیدا کرده بودند، با خیزش زن، زندگی، آزادی نشان دادند که نمی‌توانند وضعیت را تحمل کنند. ماه‌ها گذشت. دختران و جوانان بسیاری هزینه دادند و خیزش از پیچ و خم‌های متعددی گذشت. علی‌رغم تلاش‌ها، هیچ چیز عادی نشد.»
در بیانیه دو تشکل صنفی و مدنی معلمان و دانشجویان علوم پزشکی آذربایجان آمده است که از نگاه ارتجاعیون «دخترانی که به سال‌ها آزار روحی و جسمی و توهین‌ها و تحقیرهای به رسمیت شناخته شده اعتراض کرده‌اند، باید تنبیه شوند.»
همچنین در این بیانیه با اشاره به ترس ارتجاعیون از زن آزاد آمده است: «حمله شیمیایی به مدارس دخترانه و مسمومیت دختران دانش‌آموز، یادآور تحجر و انزجار دیرین از زن، علی‌الخصوص زن باسواد و آگاه» است.
در بخش دیگری از این بیانیه درمورد هدف از مسمومیت‌های سریالی آمده است که از نگاه ارتجاعیون «زن باید بی‌سواد بماند تا همچنان محدودیت‌هایش را بپذیرد» و آن‌ها با مسمومیت سازی می‌خواهند «یادآوری کنند که تحصیل دختران هم امتیازی است که به آن‌ها اعطا شده» است.
در ادامه این بیانیه با اشاره به «انفعال و عدم پاسخگویی» مقام‌های جمهوری اسلامی، آمده است: اینکه مقام‌های حکومتی «هیچ تلاش عملی برای روشن شدن ابعاد این حمله بیولوژیکی» انجام نداده‌اند «یک رسوایی بزرگ» است.
در پایان این بیانیه با اشاره به حمایت از زنان و محکومیت حمله شیمیایی به مدارس آمده است: «ضمن محکومیت این حمله شیمیایی، خود را در کنار تمام دختران محصل این سرزمین می‌دانیم. دخترانی که علی‌رغم تمام زنجیرهای ارتجاع، در عرصه‌های مختلف علمی و فرهنگی و ورزشی بارها درخشیده و خود را ثابت کرده‌اند. زنان قهرمانی که به واقع کابوس اقلیت هستند و شور و شوقشان برای رسیدن به آزادی، حیات‌بخش جامعه ایران خواهد بود.»