بیانیه مشترک کمیته هماهنگی در رابطه با حداقل مزد کارگران در سال ١۴٠٢

کمیته هماهنگی بیانیه‌ای با عنوان «مبارزه مرگ و زندگی برای افزایش مزد» در رابطه با حداقل مزد کارگران در سال ١۴٠٢ و تاکید بر برابری زن و مرد، منتشر کرده است.

مرکز خبر- کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، بازنشستگان تامین اجتماعی خوزستان و گروه اتحاد بازنشستگان در رابطه با حداقل مزد کارگران در سال ۱۴۰۲، بیانیه‌ای با عنوان «مبارزه مرگ و زندگی برای افزایش مزد»، منتشر کرده است.

در این بیانیه، با اشاره به اعلام دولت مبنی بر رقم «رقم ٢٠ درصدی افزایش اسمی حقوق کارمندان و کارگران بخش دولتی» بر افزایش «١٠٨ درصدی» قیمت‌ها طی دو سال (آذر ١٣٩٩ تا آذر ١۴٠١)، تاکید کرده و گفته‌اند: با این روند و با توجه به اوضاع اقتصادی و اجتماعی در ایران و افزایش شدید نرخ تورم در جهان در سال ۱۴۰٢، نرخ افزایش قیمت‌ها در سال آینده اگر از ۵٠ درصد بیشتر نباشد کمتر نخواهد بود.

همچنین افزودند: روشن است که دولت با اعلام ۲٠ درصد افزایش رسمی مزدهای کارکنان بخش‌های دولتی می‌خواهد مزدهای واقعی یا قدرت خرید کارگران بخش دولتی را که چند برابر زیر خط فقر است باز هم بیش از ۳٠ درصد کاهش دهد و همین پیام را شورای عالی کار هم می‌فرستد که قرار است در هفته‌های آینده در مورد حداقل دستمزد و سطح عمومی مزدها تصمیم‌گیری کند.

در این بیانیه، این سیاست‌های «ضدکارگری حاکم بر کشور» را  «تحمیل مرگ تدریجی بر کارگران» دانسته و افزودند: نظام حاکم بر ایران در عرصه‌های مختلف نشان داده که زندگی و جان انسان‌ها برای قدرتمندان اقتصادی و سیاسی ارزش و اهمیتی ندارد.

همچنین با تاکید بر «ادامه استثمار و بقای سلطه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی»، از کارگران خواستند تا برای «دستیابی به خواست‌هایشان تلاش کنند و برای منافع، خواست‌های مبرم و فوری و نیز منافع و اهداف عالی و درازمدت خود برپا خیزند. مبارزه برای افزایش واقعی مزدها، مبارزه مرگ و زندگی است و کارگران برای دفاع از زندگی خود، خانواده و نزدیکان‌شان لازم است در چنین مبارزه‌ای با اراده و تمام توان خود متحدانه وارد شوند و تا دستیابی به خواست‌های برحق خود از پای ننشینند».

و در نهایت افزودند: مبارزه برای افزایش مزد و دیگر خواست‌های اقتصادی و رفاهی کارگران به هیج رو از مبارزه برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری، آزادی عقیده و بیان، حق اعتراض، اعتصاب، راه پیمائی، حق تحزب و برابری کامل زن و مرد در تمام عرصه‌های زندگی اجتماعی جدا نیست و تلاش‌های کارگران در این زمینه‌ها راه‌گشای دستیابی آن‌ها به یک زندگی انسانی و غلبه زندگی بر مرگ است.