مرکز خبر- صد زن معترض در افغانستان در واکنش به سکوت جهان در قبال قوانین زن‌ستیز و محدویت‌های سرکوب‌گرایانه‌ی طالبان بر علیه زنان و برای عدالت‌خواهی نامه‌هایی جداگانه تحت عنوان «صد فریاد» در مورد وضعیت زنان در افغانستان زیر حاکمیت طالبان نوشته و به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارسال کردند.

در نامه‌های ارسال شده که به زبان‌های فارسی و انگلیسی نگاشته شده است به مواردی مانند «نقض گسترده‌ی حقوق بشری زنان، ضرب‌وشتم و تجاوز جنسی، قتل‌های هدفمند زنان، توهین و تحقیر، شلاق زدن زنان، بازداشت‌های بی‌دلیل و شکنجه، نکاح اجباری و زیر سن قانونی، حجاب اجباری، بستن مدارس دخترانه، ورزشگاه‌ها و پارک‌های تفریحی به روی زنان» از محتوای نامه‌هایی است که به شورای امنیت ارسال شده است.

زنانی که به شورای امنیت نامه نوشتند، اعلام کردەاند که «این نامه‌ها در واقع داستان‌هایی واقعی از زندگی صدها زن است که تحت استبدادی‌ترین رژیم در افغانستان هستند و از ظلم، استبداد، فقر، تنگدستی، کشتار و بی‌عدالتی توسط گروه طالبان رنج می‌برند و در این نامه‌ها دردها، رنج‌ها و زخم‌هایی که این زنان تجربه کرده‌اند نگاشته شده است».

در دو دهه‌ی گذشته، قبل از این‌که طالبان کنترل افغانستان را به دست بگیرند، زنان در جامعه‌ی افغانستان در بخش‌های مختلف از جمله تأسیس سازمان‌های حقوق زنان، کار در ادارات دولتی، رسانه‌ها و در ورزش پیشرفت‌های چشمگیری داشتند.

با روی کار آمدن طالبان تمامی دستاوردهای مردم افغانستان به ویژه زنان از بین رفت و با بازگشت طالبان عقب‌گردی غیرقابل باور در زمینه‌ی حقوق زنان به وجود آمد و خشونت بر علیه زنان هر روز بیشتر شد و طالبان تصمیمات سخت‌گیرانه‌ای مبنی بر سلب آزادی‌های سیاسی، اجتماعی، رسانه‌ای و حتی شخصی صادر کرد.

زنان افغان بارها نسبت به رفتار خشونت‌آمیز طالبان با زنان و اعمال محدودیت بر حقوق اولیه‌ی آن‌ها که با خشونت، بازداشت، ضرب‌وشتم و شکنجه سرکوب شده است، اعتراض کرده‌اند.