افزایش بیخانمانی در ایلام
افزایش سرسامآور رهن و اجاره مسکن در استان ایلام به یک بحران اجتماعی تبدیل شده است به طوری که خیلی از خانوادههای فاقد مسکن توان پرداخت کرایههای زیاد را ندارند.

افزایش سرسامآور رهن و اجاره مسکن در استان ایلام به یک بحران اجتماعی تبدیل شده است به طوری که خیلی از خانوادههای فاقد مسکن توان پرداخت کرایههای زیاد را ندارند.
مرکز خبر- افزایش نجومی قیمت مسکن طی سالهای اخیر و کاهش قدرت خرید خانه در میان عموم مردم به ویژه قشر جوان، اجارهنشینی را هم برای مردم سخت کرده است.
مستاجران در استان ایلام با توجه به روند افزایشی نرخ اجارهبها با مشکلاتی مواجه شدهاند که خوشنشینی را از آنها گرفته است. تاجایی که حتی در برخی موارد تصاویر چادرنشینی برخی از مستاجران در ایلام به دلیل ناتوانی در تامین هزینههای اجاره مسکن در فضای مجازی میان کاربران دست به دست میشود.
روند افزایشی اجاره مسکن در ایلام از ماههای آخر سال ۹۷ آغاز شده و بسیاری از خانوادهها را نگران کرده است، مشکلی که منحصر به استان ایلام نیست و مردم سراسر کشور به نوعی با آن دست به گریبان هستند.
این روزها افزایش اجارهبها در کلانشهرها به شهرها و استان کوچکی مثل ایلام هم رسیده است استانی با نزدیک به ۶۰۰ هزار نفر جمعیت که سایهی سنگین حباب قیمتها بر ساختمانهای آن سایه افکنده است.
از مشکلات اساسی اجارهنشینی و بیخانمانی استان ایلام این است که ملکفروشی و اجارهبها توسط مالکان و دلالان قیمتگذاری میشود، آنها با راضی کردن صاحب ملک به نرخگذاری با قیمت بالا در ازای دریافت کمیسیون خارج از نرخ اتحادیه، معامله را انجام میدهند.
علت این مسئله هم نبود نظارت بر کار مشاوران املاک در استان است. بعضی از آنها باعث چند برابر شدن قیمت مسکن در این استان کمجمعیت و توسعهنیافته شدهاند.
با عدم برنامهریزی اصولی و درست مسئولان پدیدهی بیخانمانی و آوارگی در این استان رشد قابل توجهی داشته است.
واقعیت امروز اقتصاد ایران بوضوح نشان میدهد که رکود شدید، تورم و بیکاری وحشتناک، رشد نقدینگی، بدهی کلان مردم و دولت به بانکها، فساد مالی و اداری، رانتخواری و قاچاق کالا و اختلاس مسئولان حکومتی، رشد بیحساب و کتاب نرخ دلار و سایر ارزهای معتبر خارجی و کاهش شدید ارزش پول ملی، ورشکستگی واحدهای تولیدی و صنعتی و توقف تولید، کاهش صادرات و افزایش واردات، خامفروشی، بحران پولی و بانکی و از همه مهمتر، بازگشت تمامی تحریمهای اقتصادی، زندگی را برای مردم مشکل کرده است.
نبود دولت با مدیریت تمام و کامل این چنین مردمان را در فقر غرق میکند و آنها را با شعارها و وعده وعیدهای دروغین مشغول میکنند تا بر عمر حکومت خود بیفزایند و همچنان پایههای دیکتاتوریت را بر جامعه محکم کنند.