متن بیانیه به شرح زیر است:

"روز جهانی حقوق بشر درحالی فرامی‌رسد که افغانستان دیگر با «فاجعه‌ی حقوق بشر» نه که با فروپاشی کامل حیات بشری‌اش مواجه است. بعد از اینکه آمریکا و ناتو با خیانت مجدد به مردم ما، افغانستان را دودسته تحویل غلامان طالبی‌شان نمودند، همانگونه که قابل پیش‌بینی بود به‌اصطلاح «دستاورد‌های» کاغذی و ظاهری بیست‌ساله طی دقایقی فروپاشیده مردم ما با بحران همه‌جانبه و کم‌سابقه‌ای مواجه گشتند.

طالبان هرچند برای اغوای مخالفان، «عفو عمومی» اعلان نمودند اما عملا در سراسر کشور به قتل و کشتار پرداخته تا کنون صدها تن را به قتل رسانیده‌اند. در ضمن مجازات‌های عصر حجری سنگسار، دره زدن، به دار آویختن در ملاعام، انواع شکنجه‌ و بربریت‌شان جریان دارد که اکثرا رسانه‌های جهان نیز آنرا انعکاس نمی‌دهند. اینان در برابر مردم بی‌پناه ما درحالی دست به جنایت می‌زنند که شاه دزدان و خاینانی چون حامد کرزی، عبدالله، عمر زاخیلوال، ضیاالحق امرخیل، گلبدین، داوود سلطانزوی و نظایرشان را در آغوش گرفته با آنان کار و غرضی ندارند.

طالبان برای کسب حمایت مالی و دیپلوماتیک جهان، به رسمیت شناخته شدن و رفع تحریم‌ها ماسک گوسپند بی‌آزار به رخ کشیده می‌کوشند خود را «تغییر یافته» وانمود سازند. آنان حتی در «دفاع از حقوق زنان» فتوا صادر می‌کنند! چگونه می‌توان از یک گروه قرون‌وسطایی و مزدور بیگانه که تمام حیاتش با خون و انتحار و انفجار و وحشیگری پیوند دارد انتظار «تغییر» داشت؟ درحالیکه شبکه‌ی حقانی منحیث خطرناکترین شبکه‌ی تروریستی عمدتا قدرت را در چنگ دارد، چشمداشت هرگونه «تغییر» در ماهیت طالبان خودفریبی و ابله‌گیست! اینان هر روز ماهیت واقعی‌شان را در سرکوب زنان در کابل و ولایات که با شهامت بخاطر کسب حقوق‌شان دست به اعتراض می‌زنند به نمایش می‌گذارند. طالبان در نخستین روزهای قدرت‌گیری، معترضان در هرات را به گلوله بسته دو معلم هراتی را که فقط خواست باز شدن مکاتب دخترانه و دریافت معاش را داشتند، به شهادت رسانیدند.

تجربه‌ی چهار دهه‌ی گذشته‌ی افغانستان ثابت نموده است که قدرت‌های غربی و کشورهای منطقه‌ی دخیل در قضیه‌ی افغانستان هرکدام به خاطر منافع‌شان حاضر‌اند با پلشت‌ترین قاتلان مردم افغانستان دست به ساخت و پاخت زنند. برای اینان سرنوشت مردم افغانستان کوچکترین ارزشی ندارد. حال اگر از یکسو آمریکا و غرب تحریم‌هایی مقابل طالبان وضع نموده‌اند، از سویی با مقامات طالبی روابط عاشقانه داشته و مناسبات دیپلماتیک‌شان ادامه دارد. اینان در رقابت‌های‌شان در منطقه بار دیگر مردم افغانستان را قربانی ساخته و هرکدام دندان‌های‌شان را برای بلعیدن آخرین داشته‌های کشور ما تیز می‌کنند. از دولت‌های آمریکا و انگلستان و فرانسه گرفته تا پاکستان و چین و روسیه و ایران و هند و ترکیه و قطر و... در برابر رسانه‌ها برای وضعیت فاجعه‌بار مردم افغانستان و فقر و فلاکت و قحطی اشک تمساح می‌ریزند، اما در خفا برای کار با طالبان و مستحکم ساختن نفوذ‌شان در افغانستان از هیچ خرابکاری و تروریست‌پروری ابا نمی‌ورزند.

مردم افغانستان دیگر باید از تاریخ خونین بخصوص بیست‌ سال گذشته این درس را عمیقا فرا گرفته باشند که عدالت، آزادی، حقوق بشر و دموکراسی تحایفی نیستند که توسط کشورهای بیگانه و ایادی‌شان برای آنان هدیه گردند. این ارزش‌های انسانی فقط با مبارزه، جانبازی و تلاش‌های مردم یک ملت بدست آمده در جامعه می‌توانند نهادینه گردند که در آنصورت هیچ نیرویی توان تهدید و پس گرفتن آن را نخواهد داشت.

زنان افغان به آگاهی‌هایی دست یافته‌اند که امروز در صف اول مبارزه علیه بنیادگرایی به خاطر آزادی و عدالت ولو در سطح ابتدایی ایستاده‌اند. ما اعتقاد راسخ داریم که این مبارزات روزتاروز پردامنه‌تر و خروشان‌تر خواهند گشت. ملزومه‌ی موفقیت این موج اعتراضی، طرد سازشکاران، معامله‌گران و عناصر بی‌مایه است. نباید زنان خودفروخته از جنس فوزیه کوفی، ناهید فرید، شهرزاد اکبر، رویا رحمانی، حبیبه سرابی، فاطمه گیلانی، فرخنده زهرا نادری و نظایرشان را اجازه داد که زیر پوشش «مقاومت ملی» این اعتراضات را به سمت سازش و کسب منافع فردی و گروهی خود منحرف سازند.

ما با درک دشواری‌ها و شدیدا پرخطر بودن راهی که در پیش گرفته‌ایم مثل همیشه به مبارزه‌ی سازش‌ناپذیر ضد بنیادگرایی و ضد امپریالیستی متعهد بوده، از افشای خاینان و روشنفکران زرخریدشان و آگاه ساختن و بسیج زنان لحظه‌ای غافل نخواهیم ماند. با وجود تیره و تار و پرخفقان بودن فضای جامعه، جز پیکار عدالت‌خواهانه راهی برای بیرون‌رفت از وضعیت اسفبار کنونی وجود ندارد."

«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۱۹ قوس ۱۴۰۰ (۱۰ دسامبر ۲۰۲۱)