دست‌های شازا نه تنها ابزار کار بلکه نماد صبر و آفرینش‌اند

در هر دانه‌ی کنجد، شازا بکری اراده خود و طعم بی‌همتای صبر را نشان می‌دهد. دست‌های او نه تنها ابزار کار، بلکه نماد صبر، مقاومت و آفرینش‌اند.

رونیدا حاجی

حسکه — هرگاه پرتوهای آفتاب می‌تابند، بوی زعتر محلی از منزل شازا بکری به مشام می‌رسد. او با دستان خود از گیاهان، داستانی می‌آفریند که در بازارها فروخته نمی‌شود. داستان زنانی که در هر گوشه‌ی جهان، با دستان خود زندگی می‌بخشند.

شازا بکری ۳۹ ساله، اصالتا اهل دیرالزور است، ولی از کودکی در محله مردین شهر حسکه، در منطقه‌ی شمال و شرق سوریه زندگی کرده است. در ۲۱ سالگی ازدواج کرد و اکنون دختری ۱۶ ساله دارد. چون از همسرش جدا شده، با خانواده‌اش زندگی می‌کند.

خانواده‌ی شازا پیش از این برای تأمین نیازهای اقتصادی خود به تولید زعتر اشتغال داشتند و مایحتاج زندگی را فراهم می‌کردند. اکنون شازا این کار را ادامه می‌دهد و می‌خواهد کسب‌وکار خانواده‌اش را رهبری کند.

 

«از آنجا که دختردار شدم، همسرم مرا رها کرد»

شازا بکری از زندگی‌اش گفت و بیان کرد که درست کردن زعتر را از مادرش آموخته و افزود: «مادرم زعتر می‌ساخت و من به او کمک می‌کردم. در ۲۱ سالگی، ازدواج کردم و بعد همسرم وقتی فهمید که صاحب دختر شده‌ایم، مرا رها کرد و من به خانه‌ی والدینم بازگشتم. پدر و مادرم پشتیبان من بودند؛ دخترم به دنیا آمد. من او را بزرگ کردم و تربیت نمودم. او اکنون ۱۶ سال سن دارد. تا کنون پدرش او را ندیده است. ذهنیت او داشتن دختر را ننگ می‌دانست؛ اما من او را به عنوان زیباترین هدیه‌ی این دنیا دیدم. دخترم اکنون در پایه‌ی یازدهم تحصیل می‌کند و از دانش‌آموزان بسیار باهوش و موفق است. من به موفقیت او افتخار می‌کنم.»

 

«ماهانه بیش از ۳۰ کیلو زعتر تولید می‌کنم»

شازا بکری درباره‌ی تولید زعتر گفت: «در سال ۲۰۲۰ وقتی ما در خانه‌ای اجاره‌ای زندگی می‌کردیم پدرم جانش را از دست داد و مادرم هم بیمار شده بود. زندگی سختی داشتیم و فهمیدم تولید زعتر راه‌حل است و از این راه می‌توانم کسب‌وکار خانواده را اداره کنم. تولید زعتر دشوار است و بوی آن قوی است. من در خانه تولید می‌کنم و مشتریان زیادی دارم. هفته‌ای یک بار یا بسته به تقاضا، به بازار می‌روم و مواد خام زعتر را تهیه می‌کنم. در یک ماه، بیش از ۳۰ کیلو تولید می‌کنم. یک دستگاه برای خرد کردن زعتر داشتم اما خراب شد و فرصتی برای تعمیرش نبود؛ بنابراین مجبورم مواد خام زعتر را در بیرون خردکنم و کار را دامه دهم.»

شازا بکری در پایان از زنان خواست که فعال و خودباور باشند و ذهنیتی را که زنان را تنها محدود به کار خانه می‌داند، کنار بگذارند. او همچنین تاکید کرد که کار برای او خوشایند است و تلاش دارد که کار خود را توسعه دهد.