نزیهه بوسعیدی

تونس - زنان تونسی پس از بازنشستگی به هنر، به‌ویژه نقاشی روی می‌آورند و آن را مأمنی برای آسودن پس از سال‌ها کار می‌دانند.

زنان تونسی تا ۶۰ سالگی که سن قانونی بازنشستگی است، درگیر ضروریات زندگی هستند. زمان آنها میان مسئولیت‌های شغلی، پرورش فرزندان و رسیدگی به خانواده تقسیم می‌شود. این زنان در کشاکشی دائمی به سر می‌برند که گاه مجالی برای پرداختن به علایق شخصی همچون ورزش یا شکوفایی استعدادهای نهفته خود نمی‌یابند.

هنگامی که فرزندان بزرگ می‌شوند و زمان بازنشستگی فرا می‌رسد، فراغت بیشتری می‌یابند. این زمان برای بسیاری مایه‌ی نگرانی است، اما برای زنان مثبت‌اندیش فرصتی است تا به استعداد یا سرگرمی خود بپردازند. اینان بر این باورند که سن تنها یک عدد است و تا جان در تن است، می‌توان به فعالیت ادامه داد.

نقاشی از جمله هنرهایی است که می‌توان پس از بازنشستگی و حتی تا ۸۰ سالگی یا بیشتر بدان پرداخت. خبرنگار ما با چند زن نقاش گفت‌وگو کرده که در دوران بازنشستگی فرصتی مغتنم برای پرداختن به این هنر و بازتاب دغدغه‌های زنان یافته‌اند.

سمیره هواوی در یکی از تابلوهایش، سخن شاعر صغیر ولاد حمد را نقل کرده است: «نوشتم و نوشتم تا حرفی نماند، وصف کردم و وصف کردم تا وصفی نماند. پس کوتاه می‌گویم و می‌گذرم: زنان سرزمین من، یک و نیم زن‌اند.» او می‌افزاید: «زنی که با دست راستش گهواره را می‌جنباند، می‌تواند با دست چپش جهان را بجنباند.» وی علاوه بر ترسیم دریا و طبیعت، در نمایشگاه‌های متعددی نیز آثار خود را به نمایش گذاشته است.

او که دلبسته هنرهای دستی است، در رشته‌های مختلفی چون گلدوزی، خیاطی و ساخت زیورآلات و لوازم تزئینی دستی توانا شده است. رهنمود او به زنان تونسی این است که به علایق و سرگرمی‌های خود بپردازند و همچون او چشم به راه بازنشستگی نمانند، چرا که عمر چون برق می‌گذرد و تندرستی رو به کاستی می‌نهد.

 

 

سیده بن جاب‌الله می‌گوید: «پس از بازنشستگی فرصت بسیاری برای پرورش استعدادم یافتم. بر آن شدم تا استعداد نقاشی را که از کودکی با من بود، پرورش دهم. انجمن استاگ بهترین مسیر برای این منظور بود.» او می‌افزاید: «با آنها ارتباط گرفتم و در کارگاه نقاشی عضو شدم. فنون بسیاری آموختم تا نقاشی حرفه‌ای شوم و بتوانم زن کامیاب، نیرومند و استوار تونسی را به تصویر کشم. پس از نه سال توانستم در نمایشگاه‌های بسیاری شرکت کنم.» او تأکید می‌کند که نقاشی نیازمند استعداد است و به همه‌ی بازنشستگان توصیه می‌کند در انجمن‌های هنری برای دنبال کردن علایقشان عضو شوند تا گرفتار بطالت نشوند و تعادل جسم و روح خود را حفظ کنند.

درباره‌ی موضوعات نقاشی‌های خود می‌گوید: «مشتاقم زن تونسی را در قالبی نوین و پیشرو نمایش دهم، زیرا او میان خانه‌داری، تربیت فرزندان و کار، تلاشی بی‌وقفه می‌کند و در همه‌ی این عرصه‌ها در پی کمال است.»

 

 

فطومه زیتونی، آموزگار بازنشسته، می‌گوید: «در سال‌های تدریس با دانش‌آموزان نقاشی می‌کشیدم. خسته و فرسوده بازنشسته شدم، اما اکنون حال بهتری دارم. به پیاده‌روی می‌پردازم، عضو کارگاه نقاشی هستم و در فعالیت‌های مدنی مشارکت می‌کنم.» او در نقاشی‌هایش بر نقش سازنده زن تونسی در خانواده و جامعه تأکید می‌ورزد و به زنان توصیه می‌کند به استعدادها و فعالیت‌های دلخواهشان روی آورند.