مدینه محمد اوغلو

وان- بسنا هازر که فرهنگ آهنگ فولکلور کوردی را از مادرش آموخته، می‌خواهد کار مادرش را ادامه دهد، برای نوه‌هایش بازگو کند تا زبان مادریش از بین نرود و این فرهنگ فراموش نشود.

پیشنیه‌ی آهنگ فولکوری (دنگ‌بیژی) که یکی از هنرهای ادبی قدیمی کوردی است به زمان‌های قدیم برمی‌گردد و از طریق زنانی که برای آهنگ کوردی اهمیت قائل هستند به نسل آینده منتقل می‌شود.

آهنگ‌های فولکلور توسط زنان روستایی گفته می‌شود و صدایشان در دشت‌ها، کوهستان، و کوه‌ها طنین‌انداز می‌شود. بعد از کوچ این زنان از روستاها به شهر، هنرشان را همراه خود به شهرها می‌برند. یکی از این زنان بسنا هازر است که بیشتر اوقات خود را برای یادگیری آهنگ قدیمی کوردی صرف می‌کند.

«تنها دلیل آرامش من»

بسنا می‌گوید: ما قبلاً این آهنگ‌ها را در روستاهایمان می‌خواندیم،  وقتی به کوه می‌رفتیم و حیواناتمان را برای چرا به کوهستان می‌بردیم این آهنگ‌ها را زمزمه می‌کردیم. اما از وقتی که شهرنشین شده‌ایم و دامداری نمی‌کنیم، زندگی‌مان لذت قبل را ندارد؛ ولی این آهنگ‌ها تنها دلیل آرامش زندگی من هستند، به کوه‌های روبه‌رویم نگاه می‌کنم و با عشق آهنگ می‌خوانم و به زندگی گذشته‌ام در روستا و به مادرم و دوران کودکیم فکر می‌کنم و از بچه‌ها و نوه‌هایم می‌خواهم این فرهنگ کهن را به خوبی بشناسند و حفظ کنند.

«زبان مادریم از همه چیز زیباتر است»

بسنا هازر با اشاره بە اینکه بجز زبان کوردی، نمی‌تواند به زبان دیگری صحبت کند، گفت: «حتی اگر به زبان دیگری آشنایی داشت، باز هم به زبان مادری و کهن خود آهنگ می‌خواندم.»

وی در خاتمه‌ی صحبت‌هایش گفت: «چون این زبان اصلی و کهن من است و آهنگ کوردی خواندن باعث می‌شود بیشتر از هرچیزی احساس خوشبختی بکنم و دوست دارم به زبان مادریم صحبت کنم و آهنگ بخوانم، و صحبت کردن به زبان دیگری حس غریبی را در من به وجود می‌آورد.»