اخلاص حمرونی

تونس - سرور قراوی که در شهر سیدی بوزید، در مرکز غربی  شهر تونس و حدود ۲۷۳ کیلومتری پایتخت، این سمت را به دست آورده، تأکید می‌کند که مردان از تعامل با او به عنوان شهردار اکراه دارند و نمی‌پذیرند برای بیان مشکلات و درخواست کمک به یک زن مراجعه کنند.

سرور قراوی، بانویی ۳۷ ساله، متأهل و مادر دو فرزند است. او که در رشته نگهداری تجهیزات اطلاع‌رسانی تحصیل کرده، پیش‌تر در بخش کشاورزی مشغول به کار بود. خانواده‌اش زمینی با منابع آبی داشتند و او تلاش کرد از آن برای راه‌اندازی یک پروژه کشاورزی بهره ببرد. اما اشتیاق او به مشارکت در امور عمومی و تصمیم‌گیری، مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و او را به سمت شهرداری هدایت کرد؛ جایی که می‌تواند از زنان روستایی حمایت کند و یاریگر آنها باشد.

قراوی درباره تجربه ورودش به عرصه سیاست می‌گوید: «انگیزه‌ام برای پذیرش این مسئولیت این بود که شهرداری، خط مقدم و پایه اصلی در زندگی عمومی است که جامعه و سیاست را به هم پیوند می‌دهد. شهردار از یک سو با شهروندان و از سوی دیگر با تصمیم‌گیرندگان در ارتباط مستقیم است.» او توضیح می‌دهد که این شغل را دوست دارد و باور دارد می‌تواند در آن موفق شود، زیرا وظیفه اصلی شهردار، گوش سپردن به مشکلات مردم است؛ هرچند این جایگاه سال‌ها در انحصار مردان بوده و پیش از او هیچ زنی به این سمت نرسیده بود.

او می‌افزاید: «به عنوان اولین زنی که در یک منطقه روستایی با افکار مردسالارانه و سلطه مردان بر مناصب سیاسی، پست شهردار را به عهده گرفته‌ام، در ابتدا کارم به هیچ وجه آسان نبود. این مسئولیت نیازمند صبر و پایداری فراوان است و فرد باید آماده باشد شبانه‌روز در دسترس و مشغول به کار باشد.»

برای موفقیت در مأموریتش، سرور قراوی تلاش کرد بین زندگی خانوادگی و کاری تعادل برقرار کند، گرچه گاهی مجبور شد اولویت را به کارش بدهد تا جایگاه خود را در میان همکارانش تثبیت کند. او همچنین کوشید به شهروندان نزدیک‌تر شود تا اعتمادشان را جلب کند و بتواند به دغدغه‌هایشان گوش دهد و خدمتگزارشان باشد. قراوی می‌گوید: «نمی‌خواستم بگویند او شکست خورد چون زن است. از همان آغاز می‌خواستم به همکارانم و به طور کلی به مردان ثابت کنم که چنین مناصبی انحصاری نیست و زنان، به‌ویژه در مناطق روستایی، می‌توانند در کارشان موفق باشند.»

درباره چالش‌هایی که با آنها روبرو شد، قراوی توضیح می‌دهد که مردان از تعامل با او اکراه دارند، زیرا نمی‌پذیرند شهردارشان زنی باشد که برای بیان مشکلات و درخواست کمک به او مراجعه کنند. او به ماجرایی اشاره می‌کند که با یک مرد مسن رخ داد: «او وارد دفترم شد و دنبال شهردار می‌گشت. وقتی گفتم خودم شهردار هستم، با تعجب گفت شهردار باید مرد باشد.» با این حال، قراوی تأکید می‌کند که هیچ یک از این برخوردها او را از ادامه راهش بازنداشت و با پشتکار به کارش ادامه داد تا همه با حضور یک زن در مقام شهردار کنار آمدند.

درباره ارتباطش با زنان منطقه، قراوی می‌گوید: «من ذاتاً آنها را دوست دارم چون می‌شناسمشان. همیشه تلاش می‌کنم از مشکلات و خواسته‌هایشان آگاه شوم تا بتوانم کمکشان کنم. زن روستایی قربانی جامعه‌ای مردسالار و مستبد است و شایسته یاری، راهنمایی و حمایت مداوم است.»

در پایان، سرور قراوی درباره وضعیت زنان در مناطق روستایی تونس می‌گوید: «قوانین و مقررات در تونس حقوق زیادی به زنان می‌دهد و به آنها اجازه می‌دهد پست‌های متعددی در دولت داشته باشند. اما متأسفانه حضور زنان در جایگاه‌های تصمیم‌گیری به طور کلی از ۱۰ درصد فراتر نمی‌رود و این آمار در مقایسه با میزان فعالیت و تلاش‌شان بسیار ناچیز است. در مناطق روستایی وضع حتی بدتر است و این درصد حتی پایین‌تر می‌آید.» او بر ضرورت رهایی از ذهنیت مردسالارانه غالب و آگاه‌سازی زنان از حقوق سیاسی، اقتصادی و اجتماعی‌شان تأکید می‌کند.