آملیا مری ارهارت خلبان پیشگام آمریکایی و نویسنده‌ی بزرگ هوانوردی بود. او به عنوان نخستین زنی که پرواز تک نفره را در عرض اقیانوس اطلس انجام داده و همچنین کسی که صلیب ممتاز پرواز را دریافت کرده‌است، شناخته می‌شود.

آملیا ارهارت ۲۴ جولای ۱۸۹۷ در کانزاس متولد شد. از کودکی علاقه‌ی شدیدی به مباحث علمی و ورزش از خود نشان می‌داد. او در سال ۱۹۱۵، به‌همراه مادرش به شیکاگو رفت و در دوران زندگی در شیکاگو در دبیرستان هایدپارک تحصیل می‌کرد و به دانش‌آموز موفقی در رشته‌ی شیمی تبدیل شد. در دوران نوجوانی علاقه‌ی شدیدی به زنانی پیدا کرده بود که در حوزه‌هایی کە در آن زمان اصطلاحا مردانه متلقی می‌شدند مانند کارگردانی سینما، مدیریت، مهندسی مکانیک و حقوق فعالیت می‌کردند. او دفترچه‌ای ساخته بود که در آن، آمار و اخبار موفقیت‌های این زنان را با بریده‌های روزنامه ثبت می‌کرد.

آملیا پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان، برای تعطیلات کریسمس و دیدار خواهرش به تورنتو رفت. در آنجا، به‌عنوان پرستار داوطلب برای سربازان زخمی از نبردهای جنگ جهانی اول مشغول به کار شد. ارهارت در همان دوران با سربازان متعددی آشنا شد و احترام و ارزش زیادی برای خلبانان قائل بود. آملیا اکثر زمان فراغت خود را برای مشاهده‌ی تمرین هوانوردی خلبان‌ها در پایگاه هوایی نزدیک محل زندگی صرف می‌کرد. در یکی از نمایشگاه‌های پرواز که در پایگاه هوایی تورنتو برگزار شد، آملیا از نزدیک پرواز نمایشی هواپیمایی را مشاهده کرده بود که علاقه‌اش به هوانوردی را دوچندان کرد.

 

ورود به دنیای خلبانی

در سال ۱۹۲۰، به‌همراه پدرش به نمایشگاه هوایی در لانگ‌بیچ رفت که مسیر زندگی‌اش را به‌سمت پرواز و خلبانی تغییر داد. آملیا به‌کمک خلبان مشهور آن سال‌ها، پروازی ۱۰ دقیقه‌ای تجربه کرد و از همان زمان، تصمیمی جدی برای ورود به دنیای خلبانی گرفت.

او توانست اولین آموزش‌ها را زیرنظر آنیتا نتا اسنوک، از زنان پیش‌گام هوانوردی بگذارند. آملیا علاقه‌ی شدیدی به پرواز داشت و مطالعات فراوانی دراین‌زمینه می‌کرد. او اغلب مباحث تئوری پرواز را مطالعه کرده بود و اکثر زمان خود را در پایگاه هوایی می‌گذراند.

آملیا ارهارت سال ۱۹۲۱ اولین هواپیمای خود را خرید که مدلی دوباله به رنگ زرد روشن بود. او اسم هواپیمایش را «قناری» گذاشت و تصمیم گرفت با پروازهای متعدد و یادگیری مهارت‌های جدید، نامش را به‌عنوان خلبانی ماهر مطرح کند.

اولین پرواز او با هدف رکوردشکنی ۲۲ اکتبر ۱۹۲۲ انجام شد. او هواپیمایش را تا ارتفاع ۱۴ هزار پایی بالا برد که در آن زمان، رکورد جهانی پرواز خلبانان زن بود. حدود یک سال بعد و ۱۵ مه ۱۹۲۳، ارهارت مجوز پرواز خود را از سازمان جهانی مجوز پرواز موسوم به The Federation Aeronautique دریافت کرد. او شانزدهمین زن تاریخ بود که این مجوز را دریافت می‌کرد.

 

پرواز تاریخ‌ساز

پرواز تاریخی آملیا ارهارت به‌عنوان اولین زنی که برفراز اقیانوس اطلس به تنهایی پرواز کرد، ۲۰ مه ۱۹۳۲ رخ داد و نامش به‌عنوان قهرمانی بین‌المللی در تاریخ ثبت شد. پرواز مذکور افتخارهای متعددی برای ارهارت به‌دنبال داشت. او مدال طلای انجمن ملی جغرافیا و صلیب پرواز کنگره‌ی ایالات متحده و نشان شوالیه‌‌ی لژیون دونور فرانسه را به‌خاطر پرواز برفراز اقیانوس اطلس دریافت کرد.

او با پرواز مذکور نه‌تنها نامش را در تاریخ ثبت کند؛ بلکه راهگشای جامعه‌ی زنان برای ورود به حوزه‌های جدید فعالیت اجتماعی باشد. او به‌تنهایی از هونولولو هاوایی به اوکلند کالیفرنیا پرواز کرد و نامش به‌عنوان اولین زن و اولین فرد در تاریخ ثبت شد که موفق شده بود برفراز هر دو اقیانوس اطلس و آرام پرواز کند.

 

رکوردها و افتخارات

بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۵، آملیا ارهارت رکوردهای متعدد هوانوردی را شکست. او هفت رکورد پرواز زمان را در سرعت و فاصله به‌نام خود ثبت کرد.

او رکوردهای متعدد دیگری نیز به‌نام خود ثبت کرد. او با نوشتن کتاب درباره‌ی تجربه‌های هوانوردی خود، یکی از نویسنده‌های پرفروش زمان خود نیز شناخته می‌شد. ارهارت از مؤسسان اصلی سازمان Ninety-Nines مخصوص خلبانان زن به‌شمار می‌آمد.

افتخارهای مهم آملیا ارهارت می‌‌‌توان به کسب صلیب افتخار هوانوردی آمریکا اشاره کرد. او از سال ۱۹۳۵ به‌عنوان عضو هیئت‌علمی دانشگاه پردو مشغول به کار شد و مسئولیت مشاوره‌ در پروژه‌های مهندسی هوانوردی را برعهده گرفت.

آملیا ارهارت به Lady Lindy مشهور بود و با ثبت رکوردهای متعدد و کسب شهرت، علاوه بر ثبت‌ نامش در تاریخ، مسیر را برای بسیاری از زنان هوانورد هموار کرد. وی همچنین شانزدهمین زنی بود که مجوز پرواز دریافت کرد؛ اما با تلاش‌ها و شجاعت‌های خود، توانست تأثیری عمیق بر حضور زنان در دنیای هوانوردی بگذارد. همچنین، اولین فردی بود که روی هر دو اقیانوس اطلس و آرام پرواز کرد.

 

آخرین پرواز

آملیا ارهارت در سال ۱۹۳۷ به‌همراه فرد نونان برای ثبت رکورد پرواز به دور کره‌ی زمین، پروازی را شروع کرد.

آملیا صبح روز ۲ جولای‌ ۱۹۳۷، موقعیت خود را گزارش داد و موقعیت هواپیمای الکترا را در ۲۰ مایلی جنوب غربی جزایر نوکومانو بیان کرد. ساعت ۷:۴۲ صبح، پیام ارهارت به کشتی آمریکای موسوم به ایتاسکا رسید: «ما احتمالا به جزیره رسیده‌ایم؛ اما شما را نمی‌بینیم. سوخت ما در حال اتمام است. نمی‌توانستیم با رادیو با شما تماس برقرار کنیم. اکنون در ارتفاع هزارپایی هستیم». خدمه‌ی کشتی به پیام ارهارت و نونان پاسخ دادند؛ اما ظاهرا پیام به هواپیما نرسیده بود. درنهایت، آخرین ارتباط با هواپیما ساعت ۸:۴۳ برقرار شد و دیگر پیامی از آملیا و نونان دریافت نشد. خدمه‌ی کشتی علامت دودزا را هم روشن کردند؛ اما بازهم خبری از هواپیما نبود. او و کمک‌خلبانش در اقیانوس آرام و نزدیکی جزیره‌ی هاولند ناپدید شدند.

به‌محض اینکه ارتباط کشتی با هواپیمای ارهارت قطع شد، آن‌ها تصمیم گرفتند دقیق‌تر جست‌وجو کنند. روزولت برای پروژه‌ی نجات ارهارت حدود چهارمیلیون دلار پرداخت کرد. با وجود به‌کارگیری ۶۶ هواپیما و ۹ کشتی، اثری از ارهارت و نونان نبود و هنوزهم سرنوشت آن‌ها ناشناخته است. جست‌وجو جولای‌ی ۱۹۳۷ پایان یافت؛ اما پوتنام بازهم برای جست‌وجوی بیشتر هزینه پرداخت و تیم جدیدی گردآوردی کرد. به‌هرحال در اکتبر آن سال، هرگونه امید به زنده‌ماندن ارهارت از بین رفت. ۵ ژانویه‌ی ۱۹۳۹، مرگ ارهارت رسما در دادگاه عالی لس‌آنجلس تأیید شد.