کلاریسا هارلو بارتون، با نام اختصاری کلارا بارتون، در سال ۱۸۲۱ در شهر آکسفورد از ایالت ماساچوست آمریکا متولد شد.

او در سن کم معلم شد و یک مدرسه‌ی رایگان در نیو جرسی را زمانی افتتاح کرد که شش دانش آموز داشت و زمانی که آنجا را ترک کرد، ۶٠٠ دانش آموز داشت.

پس از ۱۸ سال تدریس معلمی و ۵ سال کار در دفتر ثبت اختراعات، به هنگام جنگ‌های انفصال از کار دست کشید و برای یاری دادن به سربازان زخمی و مجروحین جنگ، کار خود را شروع کرد.

وی یک پرستار پیشگام بود و بعد از اینکه توانست در طول جنگ داخلی با صلیب سرخ بین‌المللی کار کند، صلیب سرخ امریکایی را تاسیس کرد.

آموزش پرستاری در آن زمان رسمی نبود و او در دانشکده پرستاری شرکت نمی‌کرد، بنابراین او یاد گرفت که خودش مراقبت کند.  کلارا به خاطر فعالیت‌های بشردوستانه‌اش در زمانی که تعداد کمی از زنان در خارج از خانه کار می‌کردند، شناخته شده بود.

در اواخر جنگ، به دستور رئیس جمهور وقت، یک دفتر ثبت اسناد در واشنگتن برای کمک به جستجو و تحقیق سربازان گمشده تشکیل شد که در این کار چهار ساله، او پیکر ١٢ هزار سرباز را شناسایی کرد.

همکاری او با صلیب سرخ منجر شد که امپراتور آلمان به عنوان پاداش خدماتش، صلیب آهنین را به او اعطا کرد.

کلارا پس از بازگشت به ایالات متحده، صلیب سرخ آمریکا را در سال ١٨٨٢ تاسیس و تا سال ١٩٠۴،رئیس صلیب سرخ آمریکا بود.

در سال ١٨٨٣ نیز، فرماندار باتلر او را به عنوان خزانه دار و سرپرست زندان زنان در شربورن، ماساچوست منصوب کرد.

وی پس از بازنشستگی از صلیب سرخ ، رئیس کمیته ملی کمک‌های اولیه ایالات متحده شد.

کلارا بارتون در ١٢ آوریل ١٩١٢ در مریلند، بر اثر بیماری سل در سن نود سالگی درگذشت.

کتاب‌های او شامل «تاریخ رسمی صلیب سرخ»، «صلیب سرخ در صلح و جنگ»، «داستان صلیب سرخ» و «داستان کودکی من» می‌باشد.