در شرایطی که به وضوح شاهد فروپاشی نیروهای سیاسی دیگر در اقلیم کوردستان هستیم و اختلافات داخلی آن‌ها به بیرون درز می‌کند، نمی‌توان انتظار داشت وضعیت حزب دمکرات کوردستان عراق بهتر باشد.

برعکس، حزب دمکرات کوردستان عراق در بحران عمیقی فرو رفته و یکی از سخت‌ترین مراحل تاریخی خود را پشت سر می‌گذارد، تا حدی که به نظر می‌رسد این حزب در حال فروپاشی کامل است.

اگرچه طی سی سال گذشته تمامی نهادهای مهم این اقلیم را تحت کنترل داشته و با دیکتاتوری با مردم اقلیم کوردستان و حتی نیروهای سیاسی دیگر رفتار کرده است—بستن پارلمان نمونه‌ای روشن است—اما اکنون این بحران به خودشان بازگشته و در حال نابودی خود هستند.

این حزب که دارای سیستم خانوادگی و فئودالی است، نه دارای دیدگاه سیاسی است و نه پروژه‌ای دارد؛ بلکه تنها در چارچوب سیاست‌ها و دستورکار نیروهای خارجی و اشغالگر عمل می‌کند. شکست‌های پی در پی، وضعیت داخلی و خارجی حزب را روز به روز وخیم‌تر کرده است.

آخرین شکست آن‌ها، همه‌پرسی شکست‌خورده‌ای بود که نه تنها حمایت‌های خارجی را از دست داد، بلکه اختلافات داخلی را نیز تشدید کرد.

 

«جنگ قدرت و ثروت حزب را از هم گسیخته است»

درگیری‌های شدید بین نچیروان و مسرور بر سر قدرت و نفوذ، و همچنین اختلافات بین مسعود و ادهام بر سر همان هدف، به حدی رسیده که اگر همدیگر را به رسمیت نشناسند، ممکن است حزب به سه یا بیشتر از سه حزب تقسیم شود.

از سوی دیگر، مسعود و پسرانش در انتخابات با فشار زیادی روبه‌رو هستند. این موضوع به رابطه آن‌ها با پایگاه مردمی‌شان بازمی‌گردد، زیرا به خوبی می‌دانند که در هولیر یا دهوک، که پایگاه اصلی آن‌هاست، مردم در بحران شدید اجتماعی به سر می‌برند. آن‌ها به خوبی می‌دانند که مردم اقلیم کوردستان از حزب دمکرات کوردستان عراق و به‌ویژه خاندان بارزانی به دلیل ظلم و نابرابری‌هایشان متنفرند. این نفرت بارها به حد شورش رسیده و با زور اسلحه سرکوب شده است، مانند اتفاقات شیلادزی و دستگیری روزنامه‌نگاران بادینان.

حزب دمکرات کوردستان عراق به خوبی می‌داند که در انتخابات گذشته چه میزان رأی واقعی داشته است و اگر تقلب و فشار نبود، این حزب به شکلی کامل فرو می‌پاشید.

 

« حزب دمکرات کوردستان عراق مانعی بزرگ بر سر راه آزادی و دموکراسی»

این حزب که زمانی نیرویی برای آزادی، دموکراسی و حل مسئله کورد در باشور و سایر مناطق کوردستان بود، اکنون به مانعی بزرگ بر سر راه آزادی و دموکراسی تبدیل شده است.

فرصت‌های طلایی که برای اقلیم کوردستان در عراق فراهم شده بود، می‌توانست این منطقه را به استقلال برساند، اما اکنون هر روز شاهد از دست رفتن آن‌ها هستیم.

اکنون که به انتخابات نزدیک می‌شویم، اولویت مردم کوردستان باید تضعیف این حزب باشد؛ چرا که تضعیف این حزب به معنای تضعیف خط قبیله‌گرایی، ملی‌گرایی کلاسیک، فئودالیسم و سیستم خانوادگی است. این همچنین گامی مهم به سوی آزادی است. تا کنون شواهد نشان داده‌اند که سقوط و فروپاشی بزرگی برای حزب دمکرات کوردستان عراق در راه است، چرا که بسیاری از مسیرهای تقلب و دزدی برای آن‌ها مسدود شده است.

 

بعید است که این بار بتوانند از روش‌های گذشته، مانند به کار گرفتن آرای فوت شدەها و مردم سایر مناطق کوردستان استفاده کنند و صندوق‌های رأی را به سرقت ببرند یا آرای تکراری بسازند. کرسی‌های مشخصی از دست رفته‌اند و مشخص نیست که بتوانند مانند گذشته صندوق‌ها را به نفع خود تغییر دهند.

بنابراین، اگر انتخابات برگزار شود، رأی‌گیری سرنوشت‌سازی خواهد بود و با آن مرحله‌ای جدید برای کوردها آغاز خواهد شد.