به فهمیدن اینکه چرا برخی از مردان تا این حد خصمانه با زنان برخورد می‌کنند نزدیک هم نیستیم، اما می توانیم ساز و کار زن ستیزی را تغییر دهیم.

ناتالی فلیت تنها ۱۵ سال داشت که از یک مرد مسن باردار شد. او می‌گوید در آن زمان واقعا نمی‌دانست چگونه چنین اتفاقی رخ داده است و نمی‌توانست شرایط خود را حتی توصیف کند. خودش را خوب نمی‌شناخت، هنوز آنقدر بزرگ نشده بود که درکی از خودش داشته باشد. فقط نگران بود که ممکن است او کسی باشد که مرتکب اشتباه شده است. اما اکنون، بیش از دو دهه بعد، این نماینده‌ی تازه منتخب حزب کارگر در بولسوور احساس می‌کند می‌تواند علناً بگوید تجربه‌ای که هنوز کابوس آن را می‌بیند، تجاوز قانونی بوده است.

پنج سال پیش، وقتی که برای اولین بار در انتخابات شرکت کرد، بیشتر با این مسئله روبرو شد. اینکه چقدر این مسئله رایج است و برای کسی مهم نیست و حتی با وجود اینکه همه مایل به صحبت آشکار در مورد آن هستند، چقدر معمول و پذیرفته به نظر می‌رسد.

بر اساس گزارش جدید شورای رؤسای پلیس ملی انگلیس (NPCC)، که به نظر می‌رسد بیانیه‌ای بسیار بدیهی، عجیب و با تأخیر است، خشونت علیه زنان اکنون یک وضعیت اضطراری ملی اعلام شده است. در سال ۲۰۲۲-۲۰۲۳ موارد خشونت خانگی و جنسی، تعقیب، آزار و اذیت، استثمار و کودک‌آزاری در انگلیس و ولز ۳۷ درصد بیشتر از سال ۲۰۱۸-۲۰۱۹ گزارش شده است. این جهش تنها اندکی بیشتر به سمت توضیح جرائم در این زمینه حرکت کرده است، رفتارهایی که به گفته‌ی فلیت، ممکن است تا کنون به عنوان جنایت شناخته نشده باشند.

هیچ چیز به اندازه‌ی افشای آنچه در پشت درهای بسته اتفاق می‌افتاد، ثابت نمی‌کند که وضعیت زنان روز به روز رو به وخامت است. هشدار مگی بلیت، معاون پلیس، مبنی بر اینکه مردان جوان تحت‌تاثیر زن‌ستیزان آنلاین رادیکال قرار می‌گیرند و پیام‌های خطرناک آنها را می‌پذیرند.

این پدیده‌ی سمی که تیتر خبرها را به خود اختصاص داد باید جدی گرفته شود. البته اقداماتی وجود دارد که والدین و معلمان می‌توانند برای به چالش‌کشیدن این واکنش‌ها انجام دهند. همین امر در مورد پلتفرم‌های بزرگ نیز صدق می.کند، که برخی از آنها اکنون به اتهام تجاوز جنسی و قاچاق انسان در رومانی و بریتانیا با محاکمه روبرو هستند.

بسیار عجیب است که از هر شش مرد جوان زیر ۲۹ سال، یک نفر معتقد است فمینیسم بیشتر از اینکه فایده داشته باشد، ضرر داشته است. در تحقیقاتی مطرح شد که زنان بسیاری ممکن است در روابط خود آزاد نباشند و رضایت جنسی نداشته باشند، حتی اگر هیچ نیروی فیزیکی استفاده نشده باشد. به نظر می‌رسد برخی از پسرانی که در دنیایی آشکارا فمینیستی رشد می‌کنند، دیدگاه‌هایی دارند که باعث شرمساری پدربزرگ‌هایشان می‌شود.

 طبق گزارش NPCC، میانگین سنی مجرمان تجاوز جنسی، خشونت جنسی یا آزار خانگی به ندرت به ۳۷ سال می‌رسد. اگرچه ممکن است مجرمان جوان‌ باشند، تحقیقات نشان داده است که اکثر آسیب‌ها از سوی مردان بالغ است، نه پسران سردرگم. این مردان اغلب به طور مکرر و سیستماتیک به زنان حمله می‌کنند، برای آنها به عمد آزار و اذیت ایجاد می‌کنند و به دنبال کنترل زنان هستند.

هر سال، یک نفر از هر ۲۰ بزرگسال در انگلیس و ولز (یعنی حدود ۲ میلیون نفر) مرتکب جنایت شده و از هر ۱۲ زن یک نفر قربانی می‌شود. سوال ناخوشایندی که این گزارش به آن پاسخ نمی‌دهد این است که چه تعداد از مجرمان عمدتاً به این دلیل که دستشان باز است مرتکب چنین رفتارهایی می‌شوند. به عبارت دیگر، به این دلیل که هنوز بعید است دستگیر شوند.

اگرچه خوشبختانه اکنون به نظر می‌رسد که نرخ دستگیری و اتهام در پرونده‌های تجاوز جنسی در حال افزایش است، همچنان عملکرد دادگاه‌ها چنان ناامیدکنند است که قربانیان خشونت ممکن است سال‌ها منتظر عدالت بمانند. در طول این مسیر، برخی به ناچار تصمیم می‌گیرند که پرونده‌های خود را رها کنند تا اینکه با پروسه‌ای آسیب‌زا و بی‌پایان ادامه دهند.

 خدمات مشروطیت بیش از حد گسترده است، زندان‌ها پر از انحراف هستند، پناهگاه‌های زنان و خدمات اجتماعی کم‌بودجه هستند، و پلیس چنان سردرگم است که تحقیقات دشوار و حساس هنوز هم اغلب به دست افسران بی‌تجربه می‌افتد. پلیس در بسیاری موارد برای کاستی‌های خود بهانه دارد، شکست‌های بسیار تبلیغاتی و در برخی موارد محکومیت‌های تکان‌دهنده‌ی خود افسران پلیس‌ نیز به آن دامن می‌زند. این نیروها خشونت علیه زنان را به‌عنوان یک چالش سیستمی توصیف می‌کنند که نمی‌توانند به تنهایی حل کنند. این مسئله جایی دردناک می‌شود که می‌بینیم گاهی اوقات پلیس به معنای واقعی کلمه بخشی از مشکل بوده است.

با این حال، این طرح اخیر امیدوارکننده است. تصمیم دولت برای معرفی خشونت علیه زنان و دختران به عنوان یک تهدید ملی یکی از ایده‌های خوبی بود که از یک وزارت‌خانه‌ی محافظه‌کار بیرون آمد. این طرح پلیس را وادار کرد تا این موضوع را به جای یک جریان غیرقابل توضیح گسترده از پرونده‌های غیرمرتبط، به‌عنوان یک چالش استراتژیک سطح بالا، مانند تروریسم یا جرایم سازمان‌یافته، در نظر بگیرد.

پلیس اسکس در حال آزمایش یک برنامه‌ی پیشگیرانه است، در این برنامه الگوهای رفتاری که احتمالاً به خشونت خانگی ختم می‌شود شناسایی شده و مداخله‌ی زودهنگام انجام می‌شود و نظارت دقیق برای محافظت از قربانیان احتمالی اعمال می‌شود.

 با اینحال ما هنوز با سیستم عدالت کیفری که در آن زنان مطمئن باشند که جدی گرفته می‌شوند و مجرمان سرسخت واقعاً از دستگیرشدن بترسند فاصله داریم. این مسئله اکنون قطعه‌ی گمشده‌ی پازل برای نخست‌وزیر جدید است.

چیزی که زنان اغلب می‌خواهند بدانند این است که چرا به نظر می‌رسد برخی از مردان از جنس زن متنفرند. آنها فکر می‌کنند که با درک چنین مردانی، می‌توانیم به نحوی آن را متوقف کنیم. اما در غیاب پاسخ رضایت‌بخش به این سؤال دردناک، آنچه کاملاً واضح است این است که جنایت زمانی شکوفا می‌شود که بدون مجازات بماند. فرهنگی که پسران ما در آن بزرگ می‌شوند بسیار تاثیرگذار است. تنها اجرای سختگیرانه‌ی قانون است که تضمین می‌کند هر اقدام خصمانه‌ای که علیه زنان انجام شود، عواقب قابل‌مشاهده و غیرقابل‌جبران دارد.

بیایید ببینیم قوانین جدید با چه سرعتی قادر به تغییر مشکلات فرهنگی هستند.

منبع: The Guardian